Zelf niet kunnen slapen, help! Tips, adviezen?

Ik heb niet veel nieuwe tips maar als je zo'n verhoogde alertheid hebt zou ik de babyfoon uitzetten. Je hoort hem heus wel als hij wakker wordt. En ik zou proberen niet halve maar hele nachten af te wisselen met je vriend, want lange slaap zorgt ook voor minder adrenaline. En inbakeren zorgde er bij ons voor een veel diepere slaap.
 
Waarom slaap je op de bank? Dat klinkt toch wel als 'angst' dat je hem niet hoort.

Slaap lekker in je bed met de babyfoon ernaast! Je kunt toch niet altijd op de bank blijven liggen? Want daar slaap je sowieso 100x slechter dan in je bed.

Mijn man en ik worden ook altijd allebei wakker als de kinderen wakker zijn s nachts. Ze zijn ruim 3 jaar en 17 maanden en nog steeds moeten we er bijna elke nacht 1-3x uit. Maar we hebben afgesproken dat mijn man er tussen 23.00-3.00 uit gaat en ik tussen 3.00-7.00. Ik ben wel wakker als mijn man naar de kinderen gaat en ik hoor alles, maar ik kan wel lekker blijven liggen en dat scheelt echt al veel. Zo hebben we toch 4 uur achter elkaar echt rust. In geval van nood ga ik er natuurlijk wel uit en help ik hem. Als hij ze echt niet gekalmeerd krijgt of als ze allebei tegelijk wakker zijn.

Ik vond de babytijd ook wel moeilijk met slapen, want je weet gewoon nooit hoe lang je kunt slapen en wanneer je baby weer gaat piepen. Maar je moet erop vertrouwen dat je je kindje echt wel hoort als hij gaat huilen, je hoeft niet elk piepje en kreuntje te horen. Daar lig je onnodig wakker van. En je wordt écht wel wakker zodra hij begint te huilen.

Overdag slapen vond ik ook lastig, dat werd makkelijker toen er meer ritme in de slaapjes kwam en ik bijna zeker wist dat ze bijvoorbeeld in de middag van 13.00-15.00 gingen slapen. Maar dat was pas vanaf 3 maanden ofzo.

In de weekenden ging ik vaak wel naar bed van 13.00-15.00. Dan was mn man thuis en kon hij gewoon voor de baby zorgen. Dat kun je toch sowieso doen op de dagen dat je man overdag thuis is? Jij gaat op zaterdagmiddag slapen, je man op zondagmiddag. Dan hoef je helemaal niet na te denken over de baby, want de ander zorgt ervoor. Die 2 uurtjes per week deden mij vaak al enorm goed.

Sterkte! Je moet echt een manier zoeken zodat je niet elk piepje hoort. Jullie zijn (onbewust) extreem gefocust en alert op je baby. Dat moet je los leren laten. Ik weet niet hoe, maar dit is geen doen natuurlijk..
 
O en als ik overdag ging slapen met de baby , legde ik ze naast me in het grote bed! Dan sliepen ze vaak heel diep en als ze wakker werden, lag ik er pal naast en kon ik gauw een speentje erin steken en zelf half doorslapen. Verwacht niet dat je 2 uur superdiep slaapt, maar dat je elk half uur even wakker wordt en dan weer half door slaapt.

Ondertussen weet ik dat dat ook genoeg is, ook voor de nacht. Ik hoef geen 9 uur aan een stuk te slapen, 6 uur verdeeld over 3x wakker worden tussendoor is ook voldoende!
 
Ik had ook heel veel adrenaline na de bevalling en dit ging niet meer weg. Toen ik zeker een week helemaal niet (ook geen uurtje overdag) meer sliep en bijna gek werd, kreeg ik slaapmedicatie. Dit heb ik later langzaam afgebouwd maar heb ik helaas nog steeds met fases nodig. Mijn vriend slaapt ook heel licht en heeft er ook last van dus de baby op onze kamer hebben we nooit kunnen doen. 


Ik heb niet echt tips. Maar vraag om hulp als het echt niet meer gaat.
 
Wij deelden de nacht trouwens wel in shifts. De ene reageert de eerste helft, de ander de tweede. En geen babyfoon naast het bed. Gehuil hoor je echt wel.
 
Ik slaap ook super licht maar de baby wel naast me op de kamer en een oordopje in. Als er echt iets is hoor ik het wel en al die andere geluiden worden weggefilterd. In het begin keek ik bij elk geluidje of alles nog goed was maar na een tijdje weet je wel wanneer je baby dieper slaapt.
 
Ik herken het wel. Bij ons hielp op eigen kamertje wel, maar desondanks moest ik alsnog met oordoppen slapen om niet alles te horen. Wij namen homeopatische slaapmiddelen met valeriaan omstebeurt dit hielp wel iets! Nu slaap ik nog steeds met oordoppen en alle deuren dicht en dan nog hoor ik alles. Lichte slaper helaas! 
 
Heel herkenbaar, al was het bij mijn eerste heel lang angst dat er iets mis zou gaan in haar slaap. Bij de tweede nu heb ik die angst niet, maar heb ik wel vaak dat ik doodmoe maar klaarwakker naast een slapende baby lig, inderdaad een soort hyperalert zonder reden.
Bij mij helpt oortjes in en zo'n suffe sleep meditation podcast op Spotify heel goed omdat ik me dan af kan sluiten van de omgeving (baby/verantwoordelijkheden) en me even in m'n eigen bubbel terug kan trekken.
Over de kwestie eigen kamer of niet vind ik het moeilijk om advies te geven. Ik ben heel erg pro samen slapen ivm hechting en geborgenheid, dus dat is voor mij heilig. Ik zou juist heel veel stress en onrust krijgen van het feit dat ik niet weet hoe m'n kleintje erbij ligt.
Wat ik wel weet is dat wij heel lang geen babyfoon hadden onder het mom van 'als ze hard huilen hoor je ze toch wel' maar ik zit nu we er wel een hebben toch een stuk rustiger beneden omdat ik niet steeds op scherp sta of ik wat hoor of niet, dus àls ik apart zou slapen met zo'n kleine zou ik de babyfoon lekker aanhouden als jij dat een fijn idee vind. Als die babyfoon niks aangeeft weet je iig zeker dat hij lekker slaapt. 
 
Terug
Bovenaan