Hallo lieve allemaal.
Hartstikke bedankt voor jullie meelevende reactie's. Doet uiteraard heel goed.
Het liefst zou ik op jullie allemaal persoonlijk terug reageren, maar dat wordt lastig.
Aan al jullie tips heb ik zeker wat gehad.
Het staat er vandaag als volgt voor:
mijn broer en de familie van mijn vriend voeren de gesprekken met elkaar en met ons afzonderlijk (ze bemiddelen dus. Ja, verschrikkelijk als je dus allebei de leeftijd hebt waarvan je geacht wordt volwassen te zijn! Maar goed, mijn vriend haalt ze er graag bij en ik heb ook begrepen waarom inmiddels. Zijn zus kwam zg om mijn kant van het verhaal te horen eergisteren. Maar het enige wat ze deed was mij afzeiken en het volledig voor haar "broertje" van 48 jaar opnemen. Het leek net alsof mijn "vriend" zijn pappie of mammie er bij had gehaald! Hij wist uit ervaring natuurlijk dat zijn zus het volledig voor hem op zou nemen. BAH, doe even volwassen! Mijn broer zit zo gelukkig helemaal niet in elkaar. Die zit er echt om op een normale manier dingen te proberen op te lossen).
Maar goed, de schoonzus van mijn "vriend" vertelde aan mijn broer dat hij het het liefst weer goed wil hebben tussen ons.
Aan de ene kant was ik blij met die info, gewoon om te weten dat ik niet helemaal stront voor hem ben.
Maar aan de andere kant heb ik natuurlijk wel een hele grote les gehad afgelopen week over hoe hij in elkaar zit.
Natuurlijk ben ik daar dit jaar wel achtergekomen tot op een bepaalde hoogte, maar dit had ik toch eigenlijk nooit verwacht. Dus het is een hele grote les voor mij geweest.
Vanavond gaat er echter gepraat worden met vieren: Hij en ik, en mijn broer en zijn schoonzus.
De grootste insteek van mijn kant is om rust te creëren voor de kleine meid die ik draag en eventueel nu toch een plekje te hebben om te wonen (samen met mijn katjes!).
Verder is er van mijn gevoel voor hem natuurlijk zoveel afgeknabbeld dat ik niet weet of dat nog goed komt. Zoals ik het nu voel kan ik wat hij gedaan heeft hem niet vergeven.
Ook al maak je met tweeën ruzie, dan nog zet je inderdaad iemand die 7/halve maand zwanger is niet op straat met helemaal niks.
Ik heb in ieder geval morgen een afspraak met maatschappelijk werk en die laat ik hoe dan ook doorgaan.
Het zal me niet meer gebeuren dat ik nog een keer op straat gezet wordt op zo'n manier in zo'n situatie.
En stel dat het toch een keer weer helemaal goedkomt, dan nog ga ik door met iets te regelen voor mezelf.
Nou iedereen, dit was het weer voor nu.
ik hou jullie op de hoogte.
En nogmaals dank jullie wel voor jullie lieven berichtjes.
Liefs Angelique