zie het niet zitten

Hallo,

ik ben 33 weken zwanger en voel me vaak depressief. De zwangerschap was ongepland en vaak vind ik het vreselijk om zwanger te zijn.
Ik had gehoopt er blij mee te worden, maar het komt gewoon niet, ik weet niet wat ik moet doen. Ik kan toch geen kind grootbrengen als ik me zo klote voel. Ik begrijp niet dat ik niet gewoon blij kan zijn. Het is ook niet eerlijk t.o.v. mensen die graag een kind willen en waarbij het niet lukt.
Zwanger zijn is vreselijk, de bevalling lijkt me afschuwelijk en een kind hebben, tja, dat weet ik niet hoe dat is. Mijn leven is in ieder geval voorbij...
 
was je zwagerschap dan helemaal niet gepland, als je zo een kindje op de werld moet zetten is het voor de baby ook geen pretje denk ik, wil je niet ontmoedigen hoor maar een baby krijgen blijft een wonder
 
nou dat klinkt nogal hard zeg, je had je beter kunnen realiseren dat je leven voorbij zou zijn als je ooit zwanger zou worden, had je dat niet kunnen voorkomen? kan niet altijd en het klinkt een beetje hard misschien maar toch! een abortus is ook niet alles maar je kind moet wel gewenst zijn zeg kom op!!!!!
De bevalling is inderdaad geen pretje maar realiseer je wel dat je de verantwoording hebt van een mensje wat volledig van jou afhankelijk is, ik hoop dat je het op kunt brengen om je kind in liefde op te laten groeien. Ik hoop echt van harte dat je net als heel veel mensen helemaal weg bent van het wezentje wat straks op je buik gelegd wordt, dat heeft toch recht op een eerlijke start?

sterkte

gr sandra
 
Ik kan het me wel voorstellen hoor dat je je zo voelt, als het allemaal niet gepland was. Bij ons was de zwangerschap wel gepland en zelfs ik schrik nog weleens wakker en denk: waar zijn we aan begonnen!
Maar een grote geruststelling is wel dat om ons heen niemand van de mensen met kinderen ooit heeft gevonden dat hun leven ophield met de komst van de kleine. Integendeel! Vertrouw er nou maar op dat zo'n kindje je hart zal veroveren en dat je leven alleen maar rijker wordt!
En probeer niet te pessimistisch te denken, want dat maakt de zaken er niet beter op.
Veel geluk!
 
Misschien heb je gewoon last van je hormonen nu?

Mijn zwangerschap was niet gepland maar we hielden er wel rekening mee. We waren toch verbaasd toen ik zwanger was. Ik had wel echt een kinderwens, maar ik kan je vertellen dat het zelfs voor mij (die toch echt heel graag moeder wilde worden) soms echt zwaar valt.

Lichamelijk word het nu heel zwaar en ik heb best vaak slechte zin, maar volgens mij komt dat gewoon door de hormonen want tegelijkertijd verheug ik me ook enorm op het kindje.

Ik verheug me ook niet op de pijn van de bevalling, maar ik verheug me enorm op het moment dat ik mijn kindje vast kan houden.

Wat ik wil zeggen is dat als het soms al moeilijk is voor iemand die wel heel graag wilde, dan is het misschien ook wel een beetje logisch dat jij je zo voelt? Misschien valt het achteraf nog wel mee? Ik hoop voor je kindje dat het in ieder geval allemaal goed komt, de kleine wurm heeft helemaal nergens om gevraagd tenslotte.

groetjes, jane
 
Als je je zo depressief voelt zou ik toch maar eens met je huisarts gaan praten. Het je "klote" voelen en niet blij kunnen zijn zijn allebei tekenen van depressie.
Door de zwangerschapshormonen, maar ook door het feit dat er vanalles in je leven gaat veranderen, kun je in een depressie raken en dat is goed te behandelen. Hoe eerder je daarmee begint hoe beter, zowel voor jou als voor je toekomstige kindje.

Heel veel sterkte,

N.
 
Hi meid, klote dat je je zo voelt hoop echt dat jer er met een arts of iemand over kan praten.
Mijn moeder is deppresief om alles en nog wat.
Ik heb helemaal geen band met haar, ze was er nooit als ik haar nodug had. zelfs nu niet, ze is weer deppresief.
Halllloooo ik ben zwanger van haar 1ste kleinkind, maar ja.

Je kindje kan hier nix aan doen jij hebt hier voor gekozen.
Ik hoop dat je je verantwoordelijkheid neemt, niet zo als mijn moeder.

Want ik kan niet eens zeggen dat ik van haar hou.

Triest he??

Sterkte
 
Terug
Bovenaan