<p style="text-align: left;">Lieve medeforumers,</p><p>Vorige week ben ik na een traumatische bevalling bevallen. De baby is nu 10 dagen oud. Na de bevalling kreeg ik hem meteen in mijn armen gedrukt om te voeden. De gehele nacht door heb ik ook zelf hem moeten verzorgen en voeden. Dit was een paar uur na de bevalling met hechtingen en al. Eenmaal thuis begon de baby blue dan ook snel. Is dit moederschap? Had ik me hier zo op verheugd?! Wat een zware verantwoordelijkheid en in deze 10 dagen van rollercoaster gevoelens heb ik alleen gehuild dat ik het te zwaar vindt en mijn oude leven miste. Voor de baby doe ik alled op tijd volgens het boekje maar het gevoel wat ik dacht te hebben is er gewoon niet. Dadelijk is mijn partner weer ah werk en komt de verzorging voor mijn rekening. Iets waar ik erg bang voor ben. Ik sta op een dag wel 10 naast zijn ledikantje als alles nog oke is. En dat gevoel maakt mij gek. Hij zelf huilt de avonden vol. Ik zou zooooo graag willen dat hij in de avond wat beter sliep zodat wij ook ff tot rust konden komen. De kraamhulp was een regelrechte ramp. En deze 10 dagen vond ik 3x niets. Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik me mentaal wat beter ga voelen? Overdag slaapt hij wel veel maar ik kom overdaf niet tot rust en heb dus al 10 geslopen nachten en mijn partner ook. Alleen kunnen we in de avond zo een kleine baby niet alleen aan denk aan doorlekken en dan weer alles moeten verschonen dus dan staan we met zijn 2en aan te poten. Hij heeft vannacht gewoon vanaf 1.30 tot 9.30 non stop gehuild. Tussentijdse voedingen gegeven het hielp allemaal niets. Bah wat een klote tijd! Iemand tipss?</p>