Als ik jou was, zou ik even contact opnemen met je huisarts. Je lijf zit vol hormonen en je weet je er zelf even geen raad mee. Vraag vaker hulp in huis van bijv ouders en schoonouders. En geloof me, uiteindeijk komt het allemaal goed!! Het is ook niet niks allemaal, er komt zoveel op je af ineens!@benb, wat een naar bericht! Verschrikkelijk lijkt me dat! Ik begrijp dan in die zin zeker jou reactie wel. Echter is het ook niet helemaal terecht. Hormonen worden vaak royaal onderschat. Een vrouw zit na de bevalling nog vol hormonen en dat is lastig te beschrijven wat dat allemaal met je lijf en gevoeens doet. Ik weet zeker dat zij heel veel om haar kleintje geeft, maar de hormonen maken dat, dat je je heel erg machteloos, hopeloos en erg weemoedig kunt voelen. De een heeft hier meer last van, dan de andere.
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Zo gefrustreerd!
- Onderwerp starter Handeninhethaar
- Startdatum
@KL-E, ik snap dat het allemaal zwaar is. Het gaat mij meer over de manier waarop alles geschreven is. Alles is kut en klote en het is maar 'irritant gekrijs'. Klinkt bijna als een postnatale depressie. Het zou anders zijn als ik zou leven dat het kindje ontzettend welkom is, maar dat het allemaal wat zwaarder is dan verwacht. Ik denk dat het kindje totaal geen ritme heeft. Het is belangrijk te luisteren naar je moedergevoel en niet alles maar volgens het boekje te doen. Misschien heeft je kindje net iets anders nodig. Als mijn kind zo zou huilen, dan zou ik het tussenin nemen. Waarom beneden voeden? Als het kindje overdag alleen maar slaapt, dan zou ik proberen te zorgen voor een ander ritme. Als het niet klikt met de kraamhulp, dan had dat gewoon aangegeven kunnen worden.
Hey, ik hetken je gevoelens zeer goed. Geloof me: die zijn tijdelijk. Maar indd moeten jij en je partner elkaar nu heel even om en om de rust gunnen en dat is wel lastig met borstvoeding, dus wellicht 1 flesje afkolven voor 18.00u bijvoorbeeld en dan zelf echt naar bed gaan! Slaap doet echt wonderen en geen slaap is super slecht. Ook voor je reacties naar je huilende baby. En dan voelenje je weer schuldig over je gedrag en dan voelt je baby die stress ook van je af komen en je ongemak en schuldgevoel. Babys zijn daar echt heel goed in om jouw ‘mood’ aan te voelen. En dan kan de baby van slag raken inderdaad. Andere eventuele redenen van het vele huilen:- krampjes van de darmen...beste tip hierbij is toch echt flesvoeding gaan geven met ipv gewoon gekookt water gebruik je dan Annique rooibosthee (geeft je ook meer rust, want dan kan je partner ook voedingrn geven en flesvoeding is niks mis mee, 70% van de vrouwen die borstvoeding willen geven kampen met verschillende issues waardoor het niet goed gaat) Krampjes houden de 1ste 3 maanden hoog aan, maar de thee helpt bij ons absurd goed, nergens meer last van buiten wat scheetjes op een dag- reflux inderdaad, maar daar morten ze goed op onderzoeken: kan ook verborgen zitten. Hierboor zijn vele manieren te proberen om het iets beter te krijgen. Maar gezien je zegt dat het smiddags niks is en savonds pas begint is het hoogstwaarschijnlijk hetzelfde als bij ons was: dus krampjes.nu 2 maanden oud en ik begin eindelijk te wennen aan mijn ‘nieuwe leven’ en te zien dat ik ondanks het leventje waar ik nu verantwoordelijk voor ben, toch nog veel hetzelfde houd. Maar ik herken je gevoelens van in het begin: wtf ben ik aan begonnen en ik dacht echt dat ik er klaar voor was, waar is mijn vrijheid gebleven. Maar logisch, oververmoeid en gestresst ga jij niet wandelen met je baby, of ergens op visite. Dit komt paar weken later pas. Als je een ritme (plusminus) hebt en gewend bent aan elkaar. Je leert elke dag weer iets nieuws van je baby. En inderdaad niet vergeten, je baby is zoooo jong. Die weet nog niks en het is aan jullie rust en structuur aan te brengen maar ook die gevoelens over te geven aan de baby, onbewust en bewust kiezen voor regelmaat de eerste tijd. Ik ben ook even geschrokken van alles, en van mezelf want normaal ben ik heel ‘zen’ maar niemand kan tegen slaapgebrek! Dus begin eerst daar en laat dan je kleine onderzoeken (direct je verloskundige bellen vandaag) en vanuit de conclusie kun je kijken naar oplossingen. Vooral in gedachten houden dat deze moeilijke periode heel snel omslaat, lijkt niet zo maar is wel zo. Je leert elke dag beter hoe het moet en wat wel en niet werkt enzenz. Geloof me: ik was jou, en ben nu weer bijna mijzelf, ze is nu 8 weken. Dus houd dat doel voor ogen en volg het stappenplan ok? ?succes en blijven delen met anderen, eerlijk zijn en durven vragen om hulp als het teveel word ?
Oo zo herkenbaar. Ik heb ook een traumatische bevalling gehad. En ik was ook helemaal gesloopt die nachten waren hel. Want ook hier veel huilen en in de nacht is t huilen 10 x erger. Ik kon er ook niet tegen gelukkig bleef mijn oververmoeide man rustig. Maar t is bijna niet te doen. Ik de nachten hebben wij haar dan ook regelmatig bij ons laten slapen. En mijn moeder is aantal keer overdag geweest zodat ik echt even kon slapen alleen op een kamer. Mijn dochter is nu 8 weken en ze slaapt al een tijdje door. Vanaf Week 5 ong kwam ze nog maar 1 x in de nacht en vanaf wel 6 slaapt ze tot 6 uur ong. Het wordt dus echt beter! Maar goed destijds hoorde ik dat ook en had ik er nog geen f... aan. Mijn tip als je bv geeft. Ga wat afkolven. Wij stonden eerst ook met 2 op. Na tijd hebben we t zo bedacht de 1 doet de eerste nacht voeding de ander de tweede. Jou vriend Kan dan uit t flesje geven. Jij kan die keer blijven liggen. Ja he borsten zitten daarna wel over vol maar goed dit van ik voor lief. En pak overdag toch je rust. Vraag om hulp. Dat vind ik ook erg moeilijk maar je hebt t nodig. En heb de gedachte dat die kleine niks aan kan doen.Als jou bevalling zo impact heeft gemaakt ga een afspraak maken met je gynaecoloog om de bevalling te bespreken dit vond ik erg fijn. Ga nu ook nog keer naar een medisch psycholoog. Heel veel sterkte. T komt goed.
@benb, dat begreep ik idd. Echter, dat is ook wel een beetje fijn aan zo’n forum. Even van je afschrijven. Daar waar je het thuis vaak noet durft uit schaamte, is het fijn om het af en toe op een forum te kunnen!Maar goed, ik geef je zeker gelijk wat betreft het luisteren naar het moedergevoel! Niet alles vanuit het boekje willen doen idd, maar gewoon luisteren naar wat jouw moedergevoel zegt. Een babietje heeft vaak even de tijd nodig om in een ritme te komen. Ook ik zou niet meteen zoeken bij iets medisch.
Lieve mensen, Ik kan echt niets aan deze gevoelens doen. Ik voel me eenmaal zo. Ik voel me echt niet happy. Ik voel me echt verrot van binnen terwijl ik me altijd op een baby vcerheugd heb maar niet hierop. De verantwoordelijkheid valt mij echt zwaar dat de baby de hele nacht doorhuilt en niet in zijn ledikantje wilt maakt me ook onzeker zodra hij slaapt proberen we hem erin te leggen en na 5 min begint alles weer van voor af aan. Ook de angst dat ik heb of alles wel goed met hem gaat zorgt ervoor dat ik niet goed rust. Als ik ff een uur slaap krijg ik alleen maar nachtmerries. Wie heeft de gouden tip mbt t wennen aan zijn ledikantje in de avond? Inbakeren al geprobeerd werkt niet. Ik heb ook medelijden met mijn partner. Mijn moeder was er vannacht en is nu ook uitgeteld. Hij houdt ons allemaal op de been. We geven hem trouwens flesvoeding. Vdg is hij 11 dagen. En het waren de heftigste uit mijn leven. Geen roze wolk hier. En geloof me daar baal ik ook van. Ik wil me niet zo voelen.
Heel herkenbaar, maar ga alsjeblieft ook opzoek naar professionele hulp om alles te verwerken! Deel de nachtvoedingen, dus niet met z'n 2en eruit, maar om de beurt en regel desnoods oppas voor overdag zodat je dan kunt slapen. Mijn moeder is de eerste maand elke middag geweest zodat ik kon slapen. Ik herken je gedachtes van waar ben ik aan begonnen en ik wil m'n oude leven terug. Dit zegt niks over de liefde voor je kindje .Maar het is gewoon enorm zwaar en wennen. Ik vond ook dat ze me dat van te voren wel even eerlijk hadden kunnen vertellen. Moeder worden is niet niks. Schakel dus zoveel mogelijk hulp in en rust wanneer je kunt. Over 2 weken sta je er ws al heel anders in. Probeer verder volgens vaste patronen alles te doen. Dit geeft zoveel mogelijk rust voor je kindje ook al wordt het door verschillende mensen verzorgd. Als al die mensen alles op dezelfde manier en in dezelfde volgorde doen biedt dat veiligheid. En anders snachts maar lekker bij je nemen. Dat deden wij ook. Na 2-3 weken sliep hij steeds makkelijker in z'n wiegje. In het begin niet. En dan koos ik voor slaap ipv het principe dat hij in z'n eigen bedje moet...