f_XNfLvqHJrYqbXjP
New member
In juli deed ik een zwangerschapstest. Jahoor 2 streepjes. Na een aantal testen geloofde ik het pas echt. Bij de laatste van clearblue was ik aan het bellen met de vader en moest heel hard huilen. Hoe dan? Ik ben 22, student en woon nog thuis.De vader en ik waren een half jaar samen. Hij had een eigen huisje (nog in verbouwing) en hij stelde me gerust dat we het gingen doen. Hij wilde het absoluut houden. Wij zijn beide christelijk opgevoed en waren niet getrouwd, dus om het te delen was soms even slikken. We waren beide overtuigd te willen trouwen en dit besloten we te regelen. Mede omdat zijn moeder op sterven lag en dit dan nog mee zou kunnen maken. Het was een drukke periode. Bruiloft regelen, verbouwing, kind op komst en studeren. Hiernaast had ik veel last van hormonen en misselijkheid. Na een aantal weken ging onze relatie steeds slechter. De vader begon overmatig te drinken en ik voelde me niet gehoord. Dit escaleerde tot flinke ruzies. We probeerde het daarna wel weer opnieuw, omdat we er van overtuigd waren dat het kon werken tussen ons en we een kind krijgen.
Midden oktober wou de vader van mijn kind praten op neutraal terrein. Ik schrok, ik vroeg wil je niet meer trouwen? Hij wilde absoluut wel trouwen maar vertelde een maand geleden vreemd te zijn gegaan. Ik was toen 15 weken zwanger. Ik blokkeerde. Hoe, wat, wie? Hij vertelde dit en dit betrefde een vrouw waar ik al eerder slechte ervaringen mee had op het gebied van vriendschap en vorige relaties. Extra pijnlijk dus. Ze vroeg een paar weken voor de daad ook nog om babyspullen te lenen en had ons nog gefeliciteerd met de zwangerschap. De vader gaf aan niks van haar te willen verder en verbrak het contact met haar(zo gaf hij aan).‘S avonds ben ik langsgegaan en trof ik niet meer de man waar ik een relatie mee had. Hij vond dat het vreemdgaan kwam door mijn gedrag en reageerde naar mijn idee erg koud. Heb de relatie die avond verbroken.
Diezelfde week kreeg mijn opa een ernstig ongeluk, waardoor ik in overlevingsmodus moest. Kreeg een maand later nog kaarten en brieven in de bus, maar hier kwam hij een paar weken nadien van terug en gaf aan dat het idd niet ging werken. (19 weken zwanger)
Bruiloft werd afgelast en ik besloot met hulp van mn ouders om het kindje in mijn ouderlijk huis op te laten groeien.
We hadden contact via een mediator. Aan het begin van mn zwangerschap had ik mijn ex een flink bedrag gegeven, zodat hij door kon met de verbouwing. Hij gaf zelf aan hier momenteel geen geld voor te hebben om het voor de geboorte af te krijgen. Bij de mediator ontkende hij dit, waardoor de conflicten begonnen te ontstaan. Ik wilde mijn geld terug, zeker als student zijnde. Jij verdient ruim boven gemiddeld en genoeg om mij dat geld terug te betalen dacht ik.
Wegens alle stress en hectiek haalde ik mijn stage op school niet, deze zou ik na mijn zwangerschapsverlof weer oppakken.
Met zijn familie bleef ik goed contact houden. Zijn moeder kende ik al 9 jaar, omdat ik altijd bevriend was met zijn zusje. Bij 28 weken zwangerschap overleed ze. Op de rouwdienst kwam er een foto voorbij waarbij mijn ex en de vrouw waarmee die vreemd was gegaan samen waren met kerst. Of te wel tijdens de rouwdienst kwam ik er achter dat ze samen waren. Opnieuw een vertrouwensbreuk, omdat ik van hem hele andere verhalen had gehoord 2 maanden geleden over hoe hij mij terug wou en hij haar niks vond. Ik wilde deze vrouw wegens haar verleden, gedrag en vorige conflicten tussen ons absoluut niet in de buurt van mijn kind en dit veranderde de situatie voor mij.
Een aantal dagen na de rouwdienst kregen ik en mijn ex opnieuw app contact. Hij vroeg hoe het met de zwangerschap ging. Dit escaleerde waarbij de vader aangaf te denken dat jk vreemd zou zijn gegaan tijdens de zwangerschap en het kind daarom misschien ook van een ander kon zijn. Dit maakte mij nog kwader. Ik dacht hallo jij hebt mij bedrogen?
Nu merk ik dat ik het steeds moeilijker vind om alles aan te kunnen. Constant komt er wat nieuws bij en ben zo verdrietig. Heb zo een vertrouwensbreuk gekregen. Wil de vader van mn kind liefst nooit meer zien en hem niet in de buurt van mijn kind. Iemand tips hoe ik het beste met deze emoties om kan gaan en wat ik het beste kan doen? Merk dat ik behoefte heb aan een luisterend oor van buitenaf of iemand met een soort gelijke situatie die misschien advies kan geven.
Iemand ervaring met situaties omtrent zulke zaken met advocaat? Waar ik dan ongeveer op uit zal komen qua omgang/rechten. Ben bang dat ik mijn kind veel kwijt zal raken aan hem, omdat hij als vader veel rechten heeft.
Ben nu 30 weken zwanger en hebben binnenkort weer afspraak bij een mediator (waar ik enorm tegen op zie overigens).
Midden oktober wou de vader van mijn kind praten op neutraal terrein. Ik schrok, ik vroeg wil je niet meer trouwen? Hij wilde absoluut wel trouwen maar vertelde een maand geleden vreemd te zijn gegaan. Ik was toen 15 weken zwanger. Ik blokkeerde. Hoe, wat, wie? Hij vertelde dit en dit betrefde een vrouw waar ik al eerder slechte ervaringen mee had op het gebied van vriendschap en vorige relaties. Extra pijnlijk dus. Ze vroeg een paar weken voor de daad ook nog om babyspullen te lenen en had ons nog gefeliciteerd met de zwangerschap. De vader gaf aan niks van haar te willen verder en verbrak het contact met haar(zo gaf hij aan).‘S avonds ben ik langsgegaan en trof ik niet meer de man waar ik een relatie mee had. Hij vond dat het vreemdgaan kwam door mijn gedrag en reageerde naar mijn idee erg koud. Heb de relatie die avond verbroken.
Diezelfde week kreeg mijn opa een ernstig ongeluk, waardoor ik in overlevingsmodus moest. Kreeg een maand later nog kaarten en brieven in de bus, maar hier kwam hij een paar weken nadien van terug en gaf aan dat het idd niet ging werken. (19 weken zwanger)
Bruiloft werd afgelast en ik besloot met hulp van mn ouders om het kindje in mijn ouderlijk huis op te laten groeien.
We hadden contact via een mediator. Aan het begin van mn zwangerschap had ik mijn ex een flink bedrag gegeven, zodat hij door kon met de verbouwing. Hij gaf zelf aan hier momenteel geen geld voor te hebben om het voor de geboorte af te krijgen. Bij de mediator ontkende hij dit, waardoor de conflicten begonnen te ontstaan. Ik wilde mijn geld terug, zeker als student zijnde. Jij verdient ruim boven gemiddeld en genoeg om mij dat geld terug te betalen dacht ik.
Wegens alle stress en hectiek haalde ik mijn stage op school niet, deze zou ik na mijn zwangerschapsverlof weer oppakken.
Met zijn familie bleef ik goed contact houden. Zijn moeder kende ik al 9 jaar, omdat ik altijd bevriend was met zijn zusje. Bij 28 weken zwangerschap overleed ze. Op de rouwdienst kwam er een foto voorbij waarbij mijn ex en de vrouw waarmee die vreemd was gegaan samen waren met kerst. Of te wel tijdens de rouwdienst kwam ik er achter dat ze samen waren. Opnieuw een vertrouwensbreuk, omdat ik van hem hele andere verhalen had gehoord 2 maanden geleden over hoe hij mij terug wou en hij haar niks vond. Ik wilde deze vrouw wegens haar verleden, gedrag en vorige conflicten tussen ons absoluut niet in de buurt van mijn kind en dit veranderde de situatie voor mij.
Een aantal dagen na de rouwdienst kregen ik en mijn ex opnieuw app contact. Hij vroeg hoe het met de zwangerschap ging. Dit escaleerde waarbij de vader aangaf te denken dat jk vreemd zou zijn gegaan tijdens de zwangerschap en het kind daarom misschien ook van een ander kon zijn. Dit maakte mij nog kwader. Ik dacht hallo jij hebt mij bedrogen?
Nu merk ik dat ik het steeds moeilijker vind om alles aan te kunnen. Constant komt er wat nieuws bij en ben zo verdrietig. Heb zo een vertrouwensbreuk gekregen. Wil de vader van mn kind liefst nooit meer zien en hem niet in de buurt van mijn kind. Iemand tips hoe ik het beste met deze emoties om kan gaan en wat ik het beste kan doen? Merk dat ik behoefte heb aan een luisterend oor van buitenaf of iemand met een soort gelijke situatie die misschien advies kan geven.
Iemand ervaring met situaties omtrent zulke zaken met advocaat? Waar ik dan ongeveer op uit zal komen qua omgang/rechten. Ben bang dat ik mijn kind veel kwijt zal raken aan hem, omdat hij als vader veel rechten heeft.
Ben nu 30 weken zwanger en hebben binnenkort weer afspraak bij een mediator (waar ik enorm tegen op zie overigens).
Laatst bewerkt: