Wat een lastig onderwerp..
Maar waarom heeft die jongen het nu gedaan? Hij is en op voorhand eerlijk geweest over hoe hij erin stond en er zijn voorbehoedsmiddelen gebruikt. Moet je je voorstellen hoe machteloos je je voelt als man omdat de vrouw het laatste woord heeft omdat het in haar lichaam gebeurd.. Hij is voor 50% de vader, het is ook zijn kind. Zijn wereld staat ook op de kop.
Ik ben van mening dat het soms beter is voor slle partijen op lange termijn iets niet door te zetten. En misschien is dit mijn nuchtere insteek, maar in het begin is het nog niet een kindje.. maar een klompje cellen dat zich aan het delen is (ik heb zelf ooit een vroege miskraam gehad dus weet ook hoe het is om te verliezen).
Ja, het is verdrietig dat er mensen zijn bij wie het niet lukt, die miskramen krijgen en wat dacht je van de frozen embryo's die vernietigd worden na succesvolle vruchtbaarheidsbehandelingen en niet meer nodig zijn voor een zwangerschapstraject..? Maar dat is geen reden voor een ander om het te moeten houden. Hoe is het om mogelijk zonder vader op te groeien, zonder de familie van vaders kant, wat doen verstoorde familierelaties met je als vader en moeder er niet uit komen, wat betekent dit voor jouw band als moeder met je kind die later vragen zal hebben? Liefde is niet áltijd genoeg.
Het kan ook vorm van egoisme zijn om te zeggen 'ik houd het wel en doe het alleen'. Dit getuigt niet altijd van respect naar zowel vader als kind.
Deze kant moet ook belicht worden. De vaders worden vaak meteen buitenspel gezet, zijn 'de' schuldige etc. Wat als iemand slordig met de pil is geweest? Verantwoordelijkheid nemen is niet altijd 'dan moet hij er maar voor het kind zijn!' Verantwoordelijkheid nemen is, helaas, soms ook die van jezelf nemen en zeggen 'ik heb niet goed opgelet' of 'ik was er net zo goed bij' en het is met respect voor de vader en toekomst van het kind beter om het niet door te zetten.
