Zwanger na doodgeboren kindje

Hoi Fenna,



Ik begrijp precies wat je bedoeld. Ik ben ook heel erg bang dat het nu geboren wordt.

Elke kwaal die ik er nu bij krijg maakt mij angstig.

Sinds gisteren heb ik steken in mijn lies. Dit heb ik al verteld volgens mij.



Ik heb trouwens vandaag de knoop door gehakt en ga minder werken.

Ik ben nu na 16 weken verlof weer 5 weken aan het werk maar het valt
mij vies tegen. Ben constant moe. Mijn leven op dit moment bestaat uit
werken en slapen. Dat lijkt mij toch ook niet goed. Ik denk dat alles
een beetje meespeeld nu.

Ik vind het trouwens fijn om hier mijn hart te luchten.



De babykamer heb ik hetzelfde gelaten. Dat had ik anders als alles goed
was gegaan ook gedaan. Jos heeft er wel gestaan maar heeft niet in het
bedje gelegen. Dat wilde ik bewust niet.

Toen Jos er lag, die paar dagen ging ik elke keer blij weg uit het kamnertje.

Na de crematie was hij er niet meer en ik kwam direct huilend uit de
kamer. Het voelde zo leeg. Daarom weet ik ook zeker dat het een heel
grappig ventje zou zijn geweest. We hebben toen het kamertje direct in
oude staat terug gebracht voor de toekomst.



Wij hebben er bewust voor gekozen om snel weer zwanger te raken. De
kinderwens blijft. De angst is er hoe dan ook, ook als je langer wacht.

Het voelt goed nu.



Hoe voelt dat bij jou?



Liefs Bianca



               

 

Hoi bianca,

Je vroeg me hoe het voor mij voelt de zwangerschap. Laat ik eerst zeggen ( maar  dat had ik geloof ik al gezegd) dat zwanger worden bij ons niet  vanzelfsprekend is.   Het heeft ook twee jaar geduurd voordat het weer zover was.
Ik wilde niet meteen weer zwanger worden na Thijs* ik dacht daar ook helemaal niet aan. Zat ook helemaal in het rouwproces. Na 4 mnd heb ik er met mijn vriend over gesproken en hebben we geen voorbehoedsmiddelen meer gebruikt. OMdta het bij thijs* ook zo lang duurde   had ik geen zin om bv 1 jaar anticonceptie te gebruiken en daarna weer zo lang wachten. Zou het geluk met ons zijn geweest en waren we meteen zwanger was dat fijn geweest maar helaas.

Misschien dat daar ook veel een verschil in zit. Jouw zoon is helaas doodgeboren maar mijn thijs* heft nog 5 weken geleefd. We hebben toch nog veel meegemaakt met dat mannetje. Ik wil niet zeggen dat daarom je pijn of verdriet minder erg zouden zijn....HELEMAAL NIET. Maar ik heb al vaker gehoord van mensen die een doodgeboren kindje hebben, dat zij al snel weer zwanger wilden zijn en mensen waarvan het kindje nog geleefd heeft, dat die nog wachten. Waarin het verschil zit weet ik ook niet.
Achteraf is het ook maar goed geweest dat het even geduurd heeft want ook ik ben 3 mnd na de bevalling weer gaan werken. Maar na 2 mnd kon ik het toch niet aan. Ik werk in de zorg en toen ook nog in de wijk ( nu niet meer). En de mensen bedoelden het misschien wel goed maar ze haalden iedere keer thijs* erbij, terwijl ik juist wilde werken om mijn gedachten te verzetten. Ik ben dus emotioneel ingestort en ben depressief geweest. Ik heb toen bewust een andere baan gezocht die ik ook vond. Lekker in het ziekenhuis. Geen band met de mensen waardoor het wat dat betreft wel lekker anoniem bleef. Die mensen zijn ziek en   hebben geen behoefte aan jouw leven, en dat is wel zo fijn dan.

Maar nu voelt het wel goed ja. Tuurlijk heb ik momenten dat ik me rot voel maar schuldig voel ik me niet meer. Ik mag dit kindje hopelijk gaan verzorgen en liefde geven waar ik wat mee kan. En niet naar een begraafplaats gaan.
Tuurlijk zou ik thijs* er graag bij hebben gehad en denk ik ook vaak van ...hoe zou hij eruit hebben gezien nu. Maar dat is niet zo.
Zeker nu ik met de babykleertjes bezig ben (wassen enz) komen er veel gevoelens bij kijken. Want er zitten natuurlijk ook kleertjes bij die ik gekocht heb voor thijs in eerste instantie. En dat doet pijn. En ja dan kan ik ook huilen. En dat mag ook.
Missen zal ik hem altijd maar de scherpste randjes gaan eraf. Al zijn er moeilijke dagen, zoals moederdag of vaderdag, kerst enz.

Geniet jij nu net zo als de eerste keer?

Groetjes F
 
Hoi Fenna,



Ik weet wel zeker dat daar verschil in zit. Dat Thijs nog geleefd
heeft. Dat jochie heeft al een indruk achtergelaten. Jos heeft niets
laten zien van zichzelf wat dat betreft. Ik heb dat altijd gezegt als
het kindje geleefd heeft is het allemaal heel anders. Ik hield al wel
van mijn ventje maar op een   andere manier.



Ik moet trouwens zeggen dat ik deze zwangerschap wel anders zie. Ik was
heel bang dat ik het ging vergelijken erger nog vervangen.

Gelukkig zie ik dit al als een ander kindje. De zwangerschap op zich is
ook al anders. Heb veel meer kwaaltjes. Ik heb heel sterk het gevoel
dat dit een meisje wordt.



Krijg jij extra controle's?



Liefs Bianca



 
hoi meiden,

vol interesse heb ik jullie verhalen verslonden, wat afschuwelijk wat jullie hebben moeten doorstaan. Echt, dat mag niet van mensen worden gevraagd.
In 1997 ben ik mijn 2 baby's verloren, ik was zwanger na ivf en helaas bleken ze bij 17 weken zwangerschap beiden te zijn overleden. En toen begon alle ellende, het voortraject en het gebeuren heeft zoveel van mij gevergd dat ik uiteindelijk depressief ben geraakt, en daar kwam nog bij dat mijn toenmalige man het niet meer zag zitten en mij midden in alle ellende liet weten dat hij wilde scheiden.
toch heb ik me er weer bovenop weten te vechten met behulp van vrienden en familie. Toen ontmoette ik mijn huidige vriend, maar daar gingen natuurlijk heel wat jaartjes overheen. 10 jaar na het verlies van de tweeling werd mijn dochtertje kim geboren, het gekke is dat ik vanaf het begin van de zwangerschap nooit aan haar heb getwijfeld, ik heb altijd gezegd: het komt goed met deze baby (ik was overigens zomaar ineens zwanger, op het moment dat ik het eigenlijk niet verwachtte). Nog steeds kan in elke dag huilen van geluk als ik haar zie, want als je ooit zoiets meegemaakt hebt zoals jullie en ook ik, dan is geen dag meer vanzelfsprekend en ik denk dat dat gevoel nooit meer weggaat. Ik had nooit kunnen denken dat ik pas 10 jaar later een gezond kindje in mijn armen zou houden, en t is maar goed dat we niet alles van tevoren weten. T

toch lijkt het me inderdaad heel moeilijk als je nog dingen met je kindje hebt beleefd, na de geboorte om het dan te verliezen, maar dit zeg ik beslist niet om iemand zijn verdriet teniet te doen hoor. Ik heb mijn tweeling nooit levend in handen gehad, en er weinig herinneringen aan. maar het blijft natuurlijk wel altijd een deel van me uitmaken. Ik heb 2 beeldjes aan de muur hangen in de gang boven en als mijn dochtertje er naar wijst zeg ik altijd: die zijn van je broertjes.

Wens jullie alle sterkte van de wereld, en misschien hebben jullie wat aan mijn verhaal: blijf op de goeie afloop vertrouwen, al is het moeilijk: HET KOMT GOED!!!

liefs sandra
 
Hallo,

Sandra bedankt voor je woorden. Ben heel blij dat je toch een gezonde dochter op de wereld heb mogen zetten en dat je van onzichtbare moeder toch een zichtbare moeder werd.

Bianca,

Ik heb extra controle's. Zeker in het begin heb ik er heeeel veel gehad en veel echo's. En ik heb de afspraak altijd om de 3 weken gehad en nog steeds. En als ik het even niet vertrouw dan kan ik ook gelijk komen. Dat is tot nu toe gelukkig maar 1 keer voorgekomen. Ik was toen 16 wken.

Nee ik zie dit kind echt niet als vervanging, want zoiets kun je niet vervangen. Het is geen gebruiksvoorwerp. Dit is echt een ander kindje.
Wij weten wel wat het word, dat wilden we deze keer bewust weten. Dat wisten we bij thijs niet. Stel het zou een jongen zijn dan weet ik dat de kans er inzit dat het wel heel erg op thijs* zou kunnen lijken. En bij een meisje zou ik ook moeten slikken want je wilt toch iets van je oudste zien. Ik ben blij dat we het weten dat heeft toch ook wat rust gemaakt. Heeft wel even geduurd maar goed.

Kan zijn dat ik nu even wat minder mail, want ik heb de griep dus te pakken. En koorts erbij. Ik ga dus ook lekker op de bank liggen.

Groetjes en liefs.
Fenna
 
Hoi Sandra,



Meid, dat is ook erg zeg. Twee kindjes en je man gaat bij je weg. Dit
is toch iets wat je op dat moment met z'n tweeen moet doen.

Ik vind het knap dat je er zo bovenop gekomen bent.

Was er trouwens tien jaar geleden wel een goede begeleiding van het ziekenhuis?



Groetjes Bianca



 
Hoi Fenna,



Ga maar lekker in bed liggen en doe het rustig aan met die griep.



Ik ben ook heel benieuwd wat het wordt zoals ik al zei denk ik een meisje.

Ik ben heel benieuwd of hij/zij op Jos lijkt.

Deze zwangerschap voelt wel heel goed. Ik voel me ook veel relaxter nu
ik besloten heb om minder te gaan werken. Heb toch wel last van m'n
heupen en banden.

Het lijkt wel of er elke dag iets bijkomt.

Slapen kan ik op het moment ook als de beste.

Wij gaan trouwens ook nog verbouwen dat geeft ook wel wat afleiding denk ik.



Nou ziek lekker uit en laat je vertroetelen!

Liefs Bianca



 
Hoi bianca,

Ben ik weer, voel me gelukkig alweer wat beterder.

Wat ga je verbouwen? Een slaapkamer of de tuin of ????

Tja daar ben ik ook benieuwd naar op wie de kleine lijkt. Een totaal ander kindje of lijkt het er toch op.
Ik weet al wat het word. Dat wilde ik nu wel weten. Geeft wel een soort rust nu.

Groetjes F.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan