Zwanger, relatie verbroken en ruzie

[Moederrrrrr]

<p>Hoi allemaal, </p><p>Ik heb al eerder een topic geschreven over de relatie met mijn vriend, de aanstaande vader, die verbroken was en wat ik moest doen met de achternaam. Ik heb er uiteindelijk voor gekozen zijn achternaam te houden (een erkenning intrekken kan ook niet meer, tenzij hij niet de biologische vader blijkt maar dat is hij wel. Of ik zou na de geboorte via de rechtbank een naamswijziging moeten doen). Onze band was nog prima en hij blijft een rol spelen en is immers gewoon de vader. Ik zeg onze band was, want er is heel veel gebeurd en ik moet dit even van me afschrijven want ik ben enorm verdrietig en paniekerig. We konden alles goed overleggen samen, alleen praten over geldzaken leverde soms wat spanning op (hij heeft ontslag genomen op zijn werk zonder een nieuwe baan te hebben én heeft schulden en woont daarnaast weer bij zijn ouders, toch heeft hij de plicht financieel bij te dragen aan onze dochter (als hij een rol gaat spelen, wat hij gaat doen) en ik heb het ook niet breed (leef van een uitkering) dus heb zijn bijdrage ook nodig). Ik begon hier vd week weer over, gewoon op een normale manier dat we dit binnenkort moeten regelen en even vast moeten laten leggen, en toen begon het. Ik kreeg een hele lading over me heen, dat hij abortus wilde maar omdat ik dit niet wilde hier zich maar bij neer had gelegd. Hij verweet me vanalles en trapte me finaal de grond in. Dit maakte me erg verdrietig en deed me erg pijn en we stopten dan ook het gesprek (om het bij de pop poli weer op te pakken). Echter vond ik het zo lastig dat we zo met elkaar om gingen, omdat we het ook anders hebben gekund (ondanks dat het al uit was) en we voor onze kleine gewoon op een volwassen manier met elkaar om moeten gaan. Ik schreef hem een berichtje met excuses van mijn kant en met mijn wens en hoop dat we begrip voor elkaars situatie konden opbrengen, elkaar konden respecteren, meningen en verwijten even links lieten liggen omdat wijzelf maar met name ons kind daar niks aan heeft en ons best te doen er voor haar het beste van te maken. Ook gaf ik aan dat ik nog steeds hoopte dat we het samen zouden kunnen doen. Echter werd dit niet zo opgepakt als ik wilde, wederom kreeg ik een lading aan verwijten over me heen; het was allemaal mijn schuld, allemaal mijn keus (hij is uiteindelijk weg gegaan omdat hij geen voldoening meer in onze relatie kon vinden), hij wilde het kind niet (hij heeft, toen hij over abortus begon en ik aangaf dat niet te kunnen/willen nooit tegengestribbeld en aangegeven er ook voor te willen gaan) en ik bepaal nu zijn toekomst. Dit is nog maar een kleine greep uit een stortvloed aan shit die ik over me heen kreeg. Het doet me ontzettend veel pijn. Hij is net zo verantwoordelijk geweest voor deze zwangerschap als ik, hij wilde dit destijds ook en ik heb hem niet gedwongen. Tevens heb ik aangegeven dat hij ook nu nog een keus heeft afstand te nemen, maar als ik dat zeg zegt die allerlei dingen als dat hij het kind gewoon te zien krijgt en allerlei rechten heeft en het niet zo zou gaan als ik zou willen (alles wat ik wil is een goede band met hem en samen voor ons meisje kunnen zorgen). Het maakt me zo angstig, ik ben zo bang dat er alleen nog maar meer ellende gaat komen. Hij heeft het kind al erkend en ze heeft zijn achternaam, maar als hij zo met mij omgaat wil ik helemaal niet meer dat die betrokken is. Tuurlijk wil ik dat mijn kind haar vader ziet, gun ik hun samen die band, maar hoe hij mij behandeld (en praat over het kind) doet me zo pijn en maakt me zo angstig..</p><p>Ik moest dit even van me afschrijven. Wellicht is er iemand die de situatie herkent. </p><p>Liefs </p>

 

[Moederrrrrr]

Aanvulling: hij ziet absoluut niet in hoe hij mij behandeld, vind zichzelf het slachtoffer en mij de dader en ik kan op geen enkele manier meer normaal met hem praten. 

 

[Juffielies]

Wat heftig. Ik herken je verhaal niet, maar wil je wel heel veel sterkte wensen. Ik begrijp dat je van je af wilt schrijven, hoop dat dat je goed doet. Zijn er mensen in je omgeving die je goed kunnen steunen en waar je even bij kunt praten/huilen enz? 
Wellicht heeft het even tijd nodig. Het klinkt alsof hij ook enorm uit emotie praat. Ik denk dat het goed is dat je zo rustig mogelijk blijft en duidelijk je grenzen aangeeft. Wellicht kan iemand jullie begeleiden in een gesprek? 

 

[Rooslii]

Neem al deze gesprekken op en sla al het app contact ook op. Dit kun je allemaal tegen hem gebruiken mocht je het een keer nodig hebben. Als hij je nu al zo behandeld en zo over jullie kind praat is hij de titel van vader niet waard. Een kind heeft niets aan een vader die m liever niet zou hebben. 

 

[Moederrrrrr]

@rooslii maar hij heeft de titel 'vader' al, hij heeft het kind erkent en dit kun je niet meer terugdraaien. En als je je kind erkent hebt, heb je het recht hem/haar te zien. Dus ik zou het nooit winnen mocht ik eisen dat hij geen contact met haar mag oid. Plus die hele malle molen van rechtzaken, dat wil ik echt niet.. Ik hoop gewoon zo dat hij wat bijdraaid, hij hoeft me echt niet leuk en aardig te vinden maar wel normaal tegen me doen. Ik gun mijn dochter ook gewoon een band met haar vader. 

 

[Mama-T]

[quote quote=10183705]@rooslii maar hij heeft de titel ‘vader’ al, hij heeft het kind erkent en dit kun je niet meer terugdraaien. En als je je kind erkent hebt, heb je het recht hem/haar te zien. Dus ik zou het nooit winnen mocht ik eisen dat hij geen contact met haar mag oid. Plus die hele malle molen van rechtzaken, dat wil ik echt niet.. Ik hoop gewoon zo dat hij wat bijdraaid, hij hoeft me echt niet leuk en aardig te vinden maar wel normaal tegen me doen. Ik gun mijn dochter ook gewoon een band met haar vader.[/quote]
Hij heeft het kind erkend, maar hij heeft nog geen ouderlijk gezag over jullie dochter. Dit kan pas aangevraagd worden nadat ze geboren is. Jij bent dus de enige die wettelijk gezien het ouderlijk gezag over jullie dochter heeft. Hij kan dit wel aanvragen, maar volgens mij moet dit met toestemming van jou. Dit geld natuurlijk alleen als je niet getrouwd bent, maar zoals ik het kan lezen zijn jullie dat niet.
Ik hoop overigens niet dat voor jullie en voor je kleine meid dat het tot rechtszaken komt. Ik ben zelf een kind van gescheiden ouders die een vechtscheiding hebben gehad en daar heeft niemand baat bij. Ik hoop dat hij tot inkeer komt en weer voor rede vatbaar is! Heel veel sterkte en ik hoop dat je ondanks alles toch een beetje kunt genieten van je zwangerschap!

 

[StephW]

He wat vervelend voor je. Ik hoop dat het iets beter zal worden, maar zo niet, ga even langs het juridisch loket, want hij heeft recht op omgang, maar jij op een financiele bijdrage (en die ga je nodig hebben denk ik). Mogelijk baalt hij nu even van zijn leven en uit hij dat zo naar jou. Zwaar wordt het hoe dan ook en dan kan je maar beter weten waar je aan toe bent..

 

[Rolo]

Wat een nare situatie... Het klinkt alsof hij nu erg vanuit zijn emotie/ boosheid reageert. Ik zou hem even de ruimte en tijd geven. Een kat in het nauw maakt soms rare sprongen. Dat betekent niet dat je dit zomaar moet accepteren, maar ik zou nogmaals je intenties duidelijk maken en voor nu even afstand nemen zodat jullie op een rustiger moment verder kunnen praten hierover. Uit elkaar gaan is al niet niks, laat staan met een kleintje op komst en financiële zorgen. Ik zou het even de tijd geven. Goed dat je niet direct naar juridische procedures etc op zoek gaat. Dat gooit vaak alleen maar olie op het vuur en daar is jullie kindje ook zeker niet bij gebaat. Gezag of niet, wel contact of niet hij zal altijd haar vader zijn en een rol spelen in haar leven. 
Hopelijk heb je lieve mensen om je heen waar je de komende tijd je hart kunt luchten. Misschien kun je ook bekijken welke financiële ondersteuning er verder mogelijk is in jullie situatie (even los van de financiële bijdrage die hij straks wel of niet moet gaan leveren).