Zwanger van 4e kindje

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi, leuk om regelmatig de verschillende berichtjes en reacties te lezen.
Miep, jij hebt dus vorig jaar meegemaakt dat het mis kan gaan met 18 weken, dat zal dan nu wel een spannende tijd voor je zijn? Gaat het verder oke met je?

groeten, Henriëtte

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Henriette,

ok nu ben ik snotterig, heb ik waanzinnige keelpijn en hou ik me groot door de paracetamol, thee met citroen en honing. Maar wat de zwangerschap betreft voel ik me eigenlijk heel goed. Totdat ik dus een beetje ziekjes werd had ik geen noemenswaardige zwangerschapsklachten. Geen missleijkheid zoals bij mijn meiden, geen hoge bloeddruk zoals bij de laatste twee zwnagerschappen.

Het is inderdaad spannend, maar ik heb natuurlijk al 3 kiddies en dat maakt dat ik er   gewoon vertrouwen in heb. Nu ben ik 15 weken zwanger en ik zal wel blij zijn als ik die 18 weken gepasseerd ben, de baby goed voel en zo. Maar heeft iedereen dat niet.

Af en toe denk ik wel eens. Jeetje sraks in twee jaar tijd voor de derde keer bevallen. Is wel heftig, maar zo leuk (ok het bevallen niet, maar het wondertje er na wel)

Miep

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Ja ik kan me voorstellen dat dit een paar spannende weken zijn. Ik heb dan zelf gelukkig alleen maar goede zwangerschappen meegemaakt, maar toch vind ik het in het begin ook altijd weer erg spannend. Vooral als je nog niets voelt en het nog zo'n poos duurt voordat je weer naar de verloskundige gaat. Vorige week zijn we daar geweest en hebben we ons kindje via een echo mogen bewonderen, maar vervolgens is de volgende afspraak pas ruim 5 weken later. Eigenlijk vind ik dat je juist in het begin wat vaker naar de verloskundige zou moeten. Later in de zwangerschap voel je je kindje regelmatig bewegen en wordt je daardoor wel gerustgesteld, maar nu is het steeds maar weer afwachten. Of hebben jullie dat niet?
"Gelukkig" ben ik nog wel regelmatig misselijk, dat geeft me dan weer vertrouwen, stom he?
groet,
Henriëtte
15w6d

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Henriëtte,

ik mag iedere 2 weken naar de gynaecoloog, maar ik heb er   voor gekozen om gewoon om de 4 weken te gaan.   De gang naar de gynaecoloog maakt me zo nerveus, dat ik gewoon lekker afwacht.

Het is wel leuk he zo'n groot gezin.

Ook al is het niet normaal volgens anders, soms denk ikw el eens misscghien zijn velen wel jaloers omdat ze zelf die stap niet hebben durven zetten.

Ik heb er in ieder heel veel zin in.

Miep

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo,

wat ik nu toch heb. Gistermorgen werd ik wakker met het gevoel dat ik heel nodig naar het toilet moest. Vervolgens kon ik helemaal niet, en dat ging de hele dag zo door.
Afgelopen nacht werden de klachten erger, ik kreeg echt enorme buikpijn. Inmiddels kon ik wel beter, maar moeizaam  naar de wc. Bijna de hele nacht geen oog dichtgedaan. Mijn conclusie was dat ik waarschijnlijk een blaasonsteking zou hebben.
Maar na bezoek aan de huisarts bleek dit niet zo te zijn. Ik vertelde dat ik voor mijn gevoel enorm gegroeid ben de afgelopen week (mijn buik dus), hij adviseerde om contact op te nemen met de verloskundige.
Deze klachten heb ik bij mijn vorige drie zwangerschappen niet meegemaakt. Dus ik maak me een beetje ongerust.
Gelukkig is de buikpijn wel minder geworden vandaag maar nog steeds het drukkende gevoel op mijn blaas.
Heeft iemand hier ervaring mee?
Morgen toch de vk maar even bellen.
groet, Henriëtte

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Denk toch dat je baarmoeder tegen de blaas aanduwt. Dan voel je wel dang, maar je kan niet. Dat kan heel pijnlijk zijn. Hou het wel in de gaten, want ook al heb je nu misschien geen blaasontsteking over een paar dagen kan het dat wel ineens zijn.

heb zelf wel eens gehad dat de ene dag mijn urine 'schoon' was en de volgende dag bleek ik al nierbekkenontsteking te hebben. dus meis zorg goed voro jezelf. En veel drnken dan kan je vanzelf wel

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi dames, daar ben ik weer.
Ik ben er even tussenuit geweest, ik mocht nl. drie nachtjes in het ziekenhuis logeren.
N.a.v. de buikpijn en drukkende gevoel op mijn blaas (zie mijn vorige berichtje) ben ik donderdag  bij de verloskundige geweest, en zij   kon het hartje van de baby niet horen kloppen. Gelukkig stuurde ze me direct door naar het ziekenhuis waar ik dezelfde avond ben opgenomen wegens een enorm volle blaas. Er werd met een catheter meer dan 2 liter uitgehaald. Wat een enorme opluchting!! Mijn blaas moest tot rust komen en daarna moest ik afwachten of ik zelf weer kon plassen. Uiteindelijk lukte dit goed en toen was het inmiddels zondag.
Ik voel me nu weer goed en heb het gevoel dat mijn blaas weer goed functioneert.
Ben wel benieuwd of iemand anders dit ook heeft meegemaakt (heb hierover ook een andere discussie aangemaakt).
Met de baby was het oke op de echo, maar zelfs de gyn.had er moeite mee om met de doptone de hartslag te vinden.
Ik baal wel van de huisarts waarmee ik een afspraak had (niet mijn eigen huisarts) want hij had het probleem eerder kunnen onderkennen. Maar volgens hem lag het niet aan mijn blaas!

groetjes, Henriëtte

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Jeetje meis, da's schrikken. Was de uitgang van de blaas geblokkeerd of zo door de baarmoeder?
Balen he dat een huisarts je nara huis stuurt en het afdoet als niets. Hebben wij van de zomer met onze dochter gehad. Twee dagen later lag ze in het ziekenhuis omdat ze aan het uitdrogen was.

Nou HP gelukkig is alles goedgekomen.

En blijf goed voor jezelf en je kleintje zorgen he.

Miep