Hallo allemaal,
Momenteel ben ik 7,5 maand zwanger en zoon 3 weken geleden ben ik erachter gekomen dat de vader van het kind vreemd is gegaan.
Ik hoop dat ik mijn verhaal duidelijk kan maken aan jullie want het is nogal een ingewikkeld verhaal. Zelf weet ik niet goed wat ik moet doen (of voelen wat dat betreft) omdat voor mijn gevoel alles waar ik van had gedroomd mij is ontnomen en ik nu in een hele korte tijd sterk moeten worden voor een klein wondertje wat er binnenkort aankomt.
Ik heb mijn nu ex leren kennen zoon anderhalf jaar geleden. Dat het wat werd tussen ons heeft nog een tijdje geduurd. Toen wij eenmaal iets kregen bleek ik na 2 maanden door de pil heen zwanger te zijn. Ik schrok hier erg van. Op de eerste plaats natuurlijk omdat we pas zo kort bij elkaar waren maar ook vooral omdat hij moslim is en ik niet goed wist wat zijn reactie zou zijn. Gelukkig pakte hij het heel goed op, en beloofde er voor ons te zijn en voor ons te zorgen.
Rond dezelfde periode vertelde hij mij ook dat hij een ex had die hem lastig viel. Zij zou niet kunnen accepteren dat hun uit elkaar waren en zou waarschijnlijk als ze de kans kreeg ook ervoor zorgen dat ik ging geloven dat zij nog met hem was. In de afgelopen maanden is er dan ook veel voorgevallen wat betreft de ex. Telkens als wij ruzie hadden over zijn ex en dat ik hem niet vertrouwde dan zei hij dat ik hem geen eerlijke kans gaf en dat ik niet spoorde om telkens ruzie te maken over iets dat niet was. Na al die maanden bleek mijn gevoel dus wel degelijk te kloppen en zijn we dus nu op het punt belandt dat ik er dus echt alleen voor sta.
In de maanden dat wij samen waren hebben we veel gepraat over de opvoeding van onze zoon en hoe die zou gaan moeten verlopen. De basis was geen probleem. We dachten er allebei hetzelfde over en zaten echt op 1 lijn. Maar voor mijn ex was nog iets anders heel belangrijk: de islam. Daar kwam nogal het 1 en ander bij kijken: een besnijdenis, halal eten, leren dat god bestaat (ik geloof niet in god), bidden en niet te vergeten alle feestdagen zoals carnaval, sinterklaas, kerst en zelfs nieuwjaar zouden de deur uit moeten. In het begin heb ik behoorlijk gestreden om een middenweg maar al snel zag ik dat dat niet mogelijk was. De afspraak werd een moslim opvoeding met als uitzondering de feestdagen die ik dan met hem bij opa en oma kon vieren.
Maar nu komt mijn enorme dilemma. Sinds dat wij uit elkaar zijn hebben wij elkaar zo goed als niet gesproken. De keren dat we elkaar wel spraken ging het voornamelijk over dat ik vond dat er een gesprek moest komen over hoe nu verder. Want, hoe moet ik nu verder? Hij verwacht namelijk dat ik als Nederlandse “ongelovige” zijn zoon islamitisch ga opvoeden. Dat ik halal eten maak voor ons kind en hem stimuleer in de islam. Ook wil hij de in de weekenden onze zoon meenemen. Mijn angst is nu dat hij alleen maar contact houd om te zorgen dat mijn zoon een moslim word en niet omdat hij een vader wil zijn. Op de lange termijn maak ik mij enorm druk over dat ons kind in een soort loyaliteitsconflict terecht komt. Als moslim leer je namelijk bijvoorbeeld dat alle ongelovige slecht zijn en naar de hel gaan. Dit zou betekenen dat hem indirect geleerd word dat ook ik daar terecht kom. Hoe kan een kind daar later in hemels naam mee om gaan?
Van de ene kant wil ik hem in het leven van ons kind, ik wil hem ook niet zijn zoon ontnemen, maar zijn eisen zijn super onrealistch en ben heel bang dat als ik zeg dat het hele “islam feest” niet doorgaat hij er ook niet zal zijn. Aan de andere kant als ik alles wel toelaat, hoe gaat het dan over 10 jaar? Heb ik dan een zoon die het idee heeft dat hij moet kiezen tussen islam, vader en moeder?
Ik weet het, een heel verhaal. Maar ik hoop dat het enigszins duidelijk is en dat hier misschien mensen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt of ervaring hebben met iemand die ook een kind heeft met een moslim. Zijn mijn zorgen gegrond of moet ik hem als vader een kans geven?
Momenteel ben ik 7,5 maand zwanger en zoon 3 weken geleden ben ik erachter gekomen dat de vader van het kind vreemd is gegaan.
Ik hoop dat ik mijn verhaal duidelijk kan maken aan jullie want het is nogal een ingewikkeld verhaal. Zelf weet ik niet goed wat ik moet doen (of voelen wat dat betreft) omdat voor mijn gevoel alles waar ik van had gedroomd mij is ontnomen en ik nu in een hele korte tijd sterk moeten worden voor een klein wondertje wat er binnenkort aankomt.
Ik heb mijn nu ex leren kennen zoon anderhalf jaar geleden. Dat het wat werd tussen ons heeft nog een tijdje geduurd. Toen wij eenmaal iets kregen bleek ik na 2 maanden door de pil heen zwanger te zijn. Ik schrok hier erg van. Op de eerste plaats natuurlijk omdat we pas zo kort bij elkaar waren maar ook vooral omdat hij moslim is en ik niet goed wist wat zijn reactie zou zijn. Gelukkig pakte hij het heel goed op, en beloofde er voor ons te zijn en voor ons te zorgen.
Rond dezelfde periode vertelde hij mij ook dat hij een ex had die hem lastig viel. Zij zou niet kunnen accepteren dat hun uit elkaar waren en zou waarschijnlijk als ze de kans kreeg ook ervoor zorgen dat ik ging geloven dat zij nog met hem was. In de afgelopen maanden is er dan ook veel voorgevallen wat betreft de ex. Telkens als wij ruzie hadden over zijn ex en dat ik hem niet vertrouwde dan zei hij dat ik hem geen eerlijke kans gaf en dat ik niet spoorde om telkens ruzie te maken over iets dat niet was. Na al die maanden bleek mijn gevoel dus wel degelijk te kloppen en zijn we dus nu op het punt belandt dat ik er dus echt alleen voor sta.
In de maanden dat wij samen waren hebben we veel gepraat over de opvoeding van onze zoon en hoe die zou gaan moeten verlopen. De basis was geen probleem. We dachten er allebei hetzelfde over en zaten echt op 1 lijn. Maar voor mijn ex was nog iets anders heel belangrijk: de islam. Daar kwam nogal het 1 en ander bij kijken: een besnijdenis, halal eten, leren dat god bestaat (ik geloof niet in god), bidden en niet te vergeten alle feestdagen zoals carnaval, sinterklaas, kerst en zelfs nieuwjaar zouden de deur uit moeten. In het begin heb ik behoorlijk gestreden om een middenweg maar al snel zag ik dat dat niet mogelijk was. De afspraak werd een moslim opvoeding met als uitzondering de feestdagen die ik dan met hem bij opa en oma kon vieren.
Maar nu komt mijn enorme dilemma. Sinds dat wij uit elkaar zijn hebben wij elkaar zo goed als niet gesproken. De keren dat we elkaar wel spraken ging het voornamelijk over dat ik vond dat er een gesprek moest komen over hoe nu verder. Want, hoe moet ik nu verder? Hij verwacht namelijk dat ik als Nederlandse “ongelovige” zijn zoon islamitisch ga opvoeden. Dat ik halal eten maak voor ons kind en hem stimuleer in de islam. Ook wil hij de in de weekenden onze zoon meenemen. Mijn angst is nu dat hij alleen maar contact houd om te zorgen dat mijn zoon een moslim word en niet omdat hij een vader wil zijn. Op de lange termijn maak ik mij enorm druk over dat ons kind in een soort loyaliteitsconflict terecht komt. Als moslim leer je namelijk bijvoorbeeld dat alle ongelovige slecht zijn en naar de hel gaan. Dit zou betekenen dat hem indirect geleerd word dat ook ik daar terecht kom. Hoe kan een kind daar later in hemels naam mee om gaan?
Van de ene kant wil ik hem in het leven van ons kind, ik wil hem ook niet zijn zoon ontnemen, maar zijn eisen zijn super onrealistch en ben heel bang dat als ik zeg dat het hele “islam feest” niet doorgaat hij er ook niet zal zijn. Aan de andere kant als ik alles wel toelaat, hoe gaat het dan over 10 jaar? Heb ik dan een zoon die het idee heeft dat hij moet kiezen tussen islam, vader en moeder?
Ik weet het, een heel verhaal. Maar ik hoop dat het enigszins duidelijk is en dat hier misschien mensen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt of ervaring hebben met iemand die ook een kind heeft met een moslim. Zijn mijn zorgen gegrond of moet ik hem als vader een kans geven?