zwanger willen worden maar nog geen baan...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal!

Ik zal mezelf hier 'ikke' noemen, omdat ik veel te bang ben, dat bekenden dit zullen lezen en me zullen herkennen. Vind het juist zo leuk om alles voor de buitenwereld nog even stil te houden.

Ik wordt in december 25 en mijn vriend is 32. We zijn 5 jaar bij elkaar en wonen nu bijna 4 jaar samen. Mijn vriend heeft al jaren een full time baan. Ik ben op dit moment aan het afstuderen voor ontwikkelingspsycholoog. Ik hoop eind september klaar te zijn. Mijn vriend en ik hadden het er altijd over (ook naar de buitenwereld), dat ik na het afstuderen eerst een baan wilde vinden en wilde wachten op een vast contract voor we aan kinderen zouden beginnen. We willen het allebei sowieso heel graag.

Het heeft me altijd al leuk geleken om jong moeder te worden, maar toen in onze vriendengroep een heuze babyboom aan de gang was, begon het nog meer te kriebelen! Ik merkte bij mezelf dat ik hele dagen bezig was met het zwanger willen worden. Overal zie ik baby's en zwangere vrouwen.  Na een paar maanden heb ik mijn hart gelucht bij m'n vriend en hem verteld dat ik helemaal niet perse wil wachten tot ik werk heb. En wat bleek: hij vertelde dat hij het ook wel heel erg leuk zou vinden om eerder  een kindje te krijgen!!  

Nu hebben we bedacht dat ik na deze pilstrip nog twee strips afmaak (tot halverwege augustus). Daarna willen we nog wel een tijdje veilig vrijen en wachten tot ik zo'n drie keer 'uit mezelf' ongi geworden ben. Voordat ik met de pil begon (9 jaar geleden) had ik altijd een cyclus van precies 28 dagen. Hopelijk komt dat weer terug! Dan willen we dus vanaf november voor het 'echie' gaan. Spannend!

Nu we dat besloten hebben, kan ik helemaal aan niets anders meer denken! Ik zit alle forums af te struinen en wil het er zo graag met iemand over hebben! ik heb zulke gemengde gevoelens.. Merk dat ik vooral een beetje bang ben voor wat de buitenwereld ervan vindt. Ik doe een universitaire studie en iedereen zal wel verwachten dat ik eerst carriere wil maken ofzo.. Hoewel ik zeker weet dat in ieder geval onze ouders en broers/zussen erg leuk zullen reageren! Ik weet ook wel dat ik me niet druk moet maken om wat anderen denken/vinden.

Daarnaast vind ik de onzekerheid over het wel of niet kunnen vinden van een baan niet zo leuk. Fiancieel kunnen we het zeker redden met alleen het salaris van mijn vriend. Maar het is toch wel fijn als ik ook werk vind. Aan de andere kant, kan onze financiele situatie er alleen maar beter op worden. Als ik niet meteen iets als psycholoog kan vinden, kan ik natuurlijk altijd ander werk gaan doen in de tussentijd. Maar uiteindelijk wil ik wel echt gaan waarvoor ik geleerd heb. Maar wie neemt nu een zwangere vrouw aan? En als ik al ergens werk vind, word ik er zeker zo uitgezet na m'n zwangerschap zonder contractverlenging. Dat is een beetje waar ik bang voor ben. Zulke gemengde gevoelens! Toch denk ik dat ik altijd wel wat vind. Dan maar erna. Alsof je niets meer kunt/bent als je eenmaal kinderen hebt?!

Nou, een heel verhaal, ik hoop dat jullie mijn situatie een beetje begrijpen. Een ding is zeker: we willen het allebei heel erg graag. Zijn er meiden hier die in een vergelijkbare situatie zitten of hebben gezeten? Of gewoon meiden met advies?

Liefs, ikke


 
Hoi Ikke,
Ik begrijp je probleem. Waarom zoek je niet meteen een parttime baan? Het lijkt me dat een psycholoog toch altijd wel aan werk zou moeten kunnen komen. En als je dan al parttime werkt en je bent zwanger, dan weet je werkgever dat je terugkomt. Of je begint je eigen praktijk, dan hoef je niemand verantwoording af te leggen.
Ik zou gewoon een baan zoeken (voltijds of parttime) en de zorgen of je de baan kan houden aan de kant schuiven. Ik proef uit je verhaal dat jullie het op 1 salaris ook wel redden, dus dan is het wel makkelijker.
Ik heb die situatie ook gehad, wilde wisselen van baan, maar wilde ook graag zwanger worden. Tja, inmiddels zit ik alweer een jaar in een nieuwe baan en ben nog steeds niet zwanger. Ik heb toen wel een vast contract afgedwongen dus ging wel redelijk relaxed aan de slag in m'n nieuwe baan. En ik ben heel blij dat ik het gedaan heb, want ik zit hier toch al wel weer mooi een jaar. Als ik straks zwanger mocht worden, dan wil ik graag parttime gaan werken.
Veel succes!
Esk
 
Hoi Esk,
 
Bedankt voor je reactie! Fijn om zoiets te lezen! Ik ben inderdaad wel van plan om een parttime baan te zoeken. Denk wel dat het nog vrij lastig wordt om wat te vinden, aangezien veel gevraagd wordt naar GZ-psychologen. Ik heb de GZ opleiding (post-doctoraal) nog niet gedaan, maar ga natuurlijk wel gewoon op die vacatures solliciteren. Ik pak straks sowieso alles wat ik pakken kan. Heb echt wel zin om aan het werk te gaan.
Jullie zijn dus een jaar bezig nu zonder resultaat?  Wat vervelend... Zijn jullie voor de 1e bezig?

Groetjes, ikke
 
Hoi Ikke,
Ja wij zijn een jaar bezig. Vandaag zijn we naar de huisarts geweest en doorverwezen naar de gyn. Hopelijk levert het iets op. De arts dacht aan PCO en ik heb vandaag een beetje een rotdag, want dat was het laatste wat ik verwacht had. Ik voel momenteel vanalles en zou het liefst ergens in een hoekje wegkruipen, maar ja, ik zit hier wel op m'n werk (waar ze van niets weten). Nog even wachten voordat ik kan instorten ;-)
Dit had ik een jaar geleden ook niet kunnen bedenken. Vandaar m'n advies om gewoon te doen wat je wilt doen en het niet te laten voor een eventuele zwangerschap. Eventuele problemen dan kan je altijd nog later oplossen, niet dan? Stel dat je nu wacht met werk zoeken en het duurt bij jullie (hopelijk niet, maar je weet het niet) ook wat langer, dan krijg je er later misschien spijt van. En mocht je je baan dan alsnog kwijtraken heb je in ieder geval die maanden ervaring al opgedaan en dat is alleen maar makkelijk voor een volgende baan.
Groetjes, Esk
 
Jeetje zeg wat shit... Heb het even opgezocht op het net, had er nog nooit van gehoord. Maar goed, misschien maar niet teveel gissen voordat jullie bij de gyneacoloog geweest zijn.
Je hebt helemaal gelijk wat betreft je advies. En weet je, eigenlijk weet ik het zelf ook wel. Volgens mij ben ik gewoon veel te veel bezig met wat anderen zouden kunnen gaan denken. Ik zou toch beter moeten weten met mijn studierichting, haha! Ze zeggen ook dat psychologen zelf de slechtste opvoeders zijn. Nu maar hopen dat dat niet opgaat voor mij ;-)
Als je wil, hou je me dan een beetje op de hoogte van de ontwikkelingen? Sterkte!
X ikke
 
Hoi Ikke,

ik herken je gevoelens. Ik zit op dit moment thuis (na 7 jaar als psycholoog gewerkt te hebben) en ben aan het solliciteren. Ik heb 1 zoon gekregen toen ik nog werkte  en die planning was ook al zo lastig. We werden zo ziek van al dat plannen dat we gezegd hebben dat gezin voorop staat. Daarin heb je namelijk geen onbeperkte keuzemogelijkheden (je moet altijd maar afwachten of het lukt) en met werk wel. Als ik je een advies mag geven, volg je hart. Er is namelijk altijd wel iets anders dat volgens " men' moet. In ons vak is het namelijk ook zo dat iedereen van je verwacht dat je de GZ-opleiding doet. Die is bijna niet part-time te realiseren en ook heel lastig om fulltime te doen met kinderen. Maar goed, daarna verwacht 'men' ook weer van je dat je allerlei opleidingen en taken op je neemt, want je bent dan DE GZ-psycholoog.  Kortom, als je daarop moet wachten....
Maar goed, ik doe het ook in mijn broek om straks net in een nieuwe baan te zitten en te moeten zeggen dat ik zwanger ben....of al tijdens het solliciteren. Tja that's life in een vrouwenwereld denk ik aan de andere kant.

Groet,
Willemijn
 
Ik zit verder niet echt in jouw situatie.. behalve dan met de timing om zwanger te worden
Ik moet ook nog twee strips en dan wil ik nog drie maanden wachten.. dus dan zal het zo half november worden voor we voor het echie gaan.
Ik ben ook 25. Ik ben mama van een zoontje van nu 15 maanden.
Ik werk niet meer ben lekker thuis voor de kleine.. En het gaat goed op het inkomen van mijn man.
Als je al een kind heb en je wilt gaan werken is het vaak voor werkgevers niet zo'n probleem.. dan heb je het al geregeld en maken ze zich niet zo'n zorgen.

Ik denk dat je gewoon moet doen wat je hart je ingeeft. En lekker van genieten.. kijk eens op het zwangerzijn.. daar staat een topic waaruit blijkt dat de buitenwereld altijd wel wat te zeuren heeft.. te jong, te oud, te kort bij elkaar, nog op school, carriere niet op de rit, geen huis..
weet je een kind moet je wel wat kunnen bieden.., maar het vraagt alleen om een dak boven zijn hoofd en liefde! En niet om alles in merk te hebben en zee van speelgoed..
(als het kan is het mooi)
wat ik eigenlijk bedoel... als je er klaar voor bent komt de rest waarschijnlijk weer op zijn pootjes terecht...

Misschien moet ik mijn topic voor de najaarsklussers weer naar boven halen... die staat een pagina of 6 terug

Liefs Jazzie
 
hoi,

ik zit niet helemaal in dezelfde situatie als jij kwa studeren e,d maar had vorig jaar wel die kinderwens en op dat moment geen werk. ik heb dat inkomen wel nodig dus ging op zoek naar parttime werk, zodat het met de kinderwens wel goed zou komen, dacht ik.
ik in juni werk gevonden en vol goede moed aan de slag en met me man gesloten om ook de kinderwens te gaan verwezenlijken. ik kreeg een half jaar contract en vond  niet dat we langer moesten wachten vanwege een contract. in nov. was ik echter zwanger. ik wachte nog even met vertellen vanwege me contract. dat werd in dec, verlengt met weer een half jaar. pffff toch maar verteld toen ik 8 wk was, want ik had last van vermoeidheid wat op ging vallen. in 1e plaats vingen ze het goed op, maar al snel veranderde dat en er kwam totaal geen interresse mee van niemand. ik voelde het sfeertje en had al een vermoeden dat in juni dit jaar me contract niet verleng zou worden. Mijn vermoeden klopte. 2 juni met zw.verlof 4 juni uit dienst. ik hoorde dit in april. Nu kon ik of me heel druk gaan maken omdat ik  nu geen werk heb na de zw.schap of gaan genieten van me zw.schap en na me verlof wel weer aan het solliciteren.
ik besloot het laatste natuurlijk. me kindje is me meer waard dan welke baan dan ook. Werk is bijzaak en ik denk in jou geval dat dat echt wel goed gaat komen. je hebt goed gestudeerd en er is vast wel werk in jou vakgeboed te vinden.

wat ik echter niet goed begrijp is , als me ervoor gaat dat er dan eerst nog een paar maanden gewacht moet worden. je wilt er pas in nov voor gaan . waarom ?
het kan nog maanden duren voor je zwanger bent. oke het kan ook snel gaan, maar ontpillen e.d dat bestaat niet en wat is de oorzaak om een paar maanden te wachten.
Wat ik bedoel is. ik lees dat je er nu al behoorlijk mee bezig bent, je de komende maanden zwaar zullen vallen, als je zo graag iets wilt. vooral als je voor je pil een regelmatige cyclus had, dan zou ik zeker geen 3 maanden "veilig vrijen" what's the point ?

succes ermee.

gr. bambi
36+4 wk.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan