<p>Dag allemaal,</p><p>Ik ben zoek naar 'lotgenoten'. Op 30 november 2015 zijn wij ouders geworden van een mooie en gezonde dochter, Isa. Om even een snelle sprong te maken in de tijd: In mei 2019 ben ik gediagnosticeerd met PTSS, dit als gevolg van de bevalling van Isa. </p><p>Afgelopen maandag (23/03), heb ik mijn laatste sessie gehad bij mijn psycholoog, gespecialiseerd in de verwerking van trauma's die opgelopen zijn tijdens zwangerschap/bevalling. Het was een heftige periode, ik vond de EMDR énorm zwaar, maar.. ik heb heel veel progressie geboekt en kan nu zeggen dat ik 'genezen' ben. </p><p>Nu durf ik eindelijk ook weer hardop uit te spreken dat ik nog een kinderwens heb, maar.. durf ik dit nog eens aan? Is er hier iemand die zich herkent in deze situatie en die de knoop al heeft doorgehakt? Of die dezelfde twijfel heeft? Ik kom graag met jullie in contact!</p><p>Liefs!</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Zwanger worden na PTSS
- Onderwerp starter Mamavan2
- Startdatum
Ik had al ptss voor de bevalling van mijn dochter maar tijdens de zwangerschap had ik gek genoeg nergens last van maar de bevalling van mijn zoontje heeft het wel verergerd wat is er bij jou bevalling mis gegaan als ik vragen mag?
Ikzelf had nog geen PTSS voor de bevalling, dus wat dat betreft startte ik op '0'. Ik ging niet volledig fit in doordat ik rond 27 weken een luchtweginfectie heb gehad, waar ik niet voor 100% van kon herstellen. Met 38+1 is er gestart met een inleiding, dmv. het plaatsen van een ballonkatheter (op zondag 29/11). Op maandag 30/11 is ze geboren, dus dat is allemaal voorspoedig gegaan.
Er zijn een aantal dingen gebeurd die dag die niet erg prettig waren, maar de druppel die de emmer deed overlopen: de ketting van de vacuumpomp is afgebroken op het moment dat de gynaecologe zich voor de eerste keer schrap zette. Zij schoot naar achter met de ketting in haar handen, de zuignap zat nog vast op het hoofdje van Isa.. Dit gebeurt dus eigenlijk NOOIT, maar na dit moment is het in mijn hoofd wel volledig mis gegaan..
Er zijn een aantal dingen gebeurd die dag die niet erg prettig waren, maar de druppel die de emmer deed overlopen: de ketting van de vacuumpomp is afgebroken op het moment dat de gynaecologe zich voor de eerste keer schrap zette. Zij schoot naar achter met de ketting in haar handen, de zuignap zat nog vast op het hoofdje van Isa.. Dit gebeurt dus eigenlijk NOOIT, maar na dit moment is het in mijn hoofd wel volledig mis gegaan..
Dat moet inderdaad een verschrikkelijke ervaring zijn geweest. Is je dochter verder wel gezond ter wereld gekomen en hoe ontwikkeld ze zich?
Hoi Carmen,
Ik heb helaas ervaring. Ik ben in 2016 bevallen van een zoontje. De zwangerschap was verschrikkelijk, veel kwaaltjes veel pijn. En de bevalling was ook alles behalve fijn. Weeënstorm, heel veel pijn (door o.a. mn bekkeninstabiliteit), controleverlies.. alles bij elkaar teveel. Mijn zoontje gelukkig gezond geboren. Nadien een enorme huilbaby door reflux en koemelkallergie. Toen hij 4 maand was is bij mij PTSS geconstateerd door alles. Ik heb ook EMDR therapie gehad en was na een paar maand klaar met therapie. Helaas daarna nog wel een depressie gekregen (meerdere oorzaken) lang durfde ik t niet aan om zwanger te worden, want wat als.. na de depressie begon het toch te kriebelen om voor een 2e kindje te gaan (zoon is nu 3.5jaar). Onze wens was altijd om 2 kindjes te hebben. Na lang proberen, een bbz én een miskraam was ik vorig jaar toch zwanger. Nu inmiddels ruim 28 weken. En eerlijk.. Ik vind t zwaar! Ik dacht echt dat de therapie had geholpen. Maar doordat mijn zwangerschap weer dezelfde kwaaltjes vertoont als de 1e zwangerschap merk ik dat ik psychisch ook instabiel wordt. Ik ben bang voor de bevalling en voor herhaling. Inmiddels door veel gesprekken met de verloskundige en mensen om mij heen wordt t weer wat makkelijker. Maar weg gaat t denk ik niet meer. Ik probeer t los te laten en het op me af te laten komen. Geen bevalling is hetzelfde. Ik heb de dingen die voor mijn gevoel toen fout zijn gegaan of anders hadden gekund al duidelijk met de verloskundige besproken. Dat geeft rust. Ik kan niet wachten tot de kleine er is. Maar ik vraag mezelf heel vaak af of ik hier goed aan heb gedaan.
Lieve groetjes,
Ik heb helaas ervaring. Ik ben in 2016 bevallen van een zoontje. De zwangerschap was verschrikkelijk, veel kwaaltjes veel pijn. En de bevalling was ook alles behalve fijn. Weeënstorm, heel veel pijn (door o.a. mn bekkeninstabiliteit), controleverlies.. alles bij elkaar teveel. Mijn zoontje gelukkig gezond geboren. Nadien een enorme huilbaby door reflux en koemelkallergie. Toen hij 4 maand was is bij mij PTSS geconstateerd door alles. Ik heb ook EMDR therapie gehad en was na een paar maand klaar met therapie. Helaas daarna nog wel een depressie gekregen (meerdere oorzaken) lang durfde ik t niet aan om zwanger te worden, want wat als.. na de depressie begon het toch te kriebelen om voor een 2e kindje te gaan (zoon is nu 3.5jaar). Onze wens was altijd om 2 kindjes te hebben. Na lang proberen, een bbz én een miskraam was ik vorig jaar toch zwanger. Nu inmiddels ruim 28 weken. En eerlijk.. Ik vind t zwaar! Ik dacht echt dat de therapie had geholpen. Maar doordat mijn zwangerschap weer dezelfde kwaaltjes vertoont als de 1e zwangerschap merk ik dat ik psychisch ook instabiel wordt. Ik ben bang voor de bevalling en voor herhaling. Inmiddels door veel gesprekken met de verloskundige en mensen om mij heen wordt t weer wat makkelijker. Maar weg gaat t denk ik niet meer. Ik probeer t los te laten en het op me af te laten komen. Geen bevalling is hetzelfde. Ik heb de dingen die voor mijn gevoel toen fout zijn gegaan of anders hadden gekund al duidelijk met de verloskundige besproken. Dat geeft rust. Ik kan niet wachten tot de kleine er is. Maar ik vraag mezelf heel vaak af of ik hier goed aan heb gedaan.
Lieve groetjes,
Bij mijn zoontje kreeg ik een geplande keizersnede maar de ruggenprik werkte niet waardoor ik het uitgilde van de pijn en dus onder algehele narcose moest ik heb dus eigenlijk de geboorte gemist...
@Girafje: Onze dochter is inmiddels 4 jaar en is een heerlijk ondernemend en avontuurlijk meisje. Ze ontwikkelt zich goed en heeft ook een normale start gehad bij de geboorte. Wel heeft ze in het eerste jaar een lichte vorm van koemelkallergie gehad, maar na de overstap op andere voeding was dat opgelost!
Het is nu een lekker temperamentvolle kleuter, ze vindt het erg jammer dat ze op dit moment niet naar school mag..
Verschrikkelijk dat de ruggenprik niet goed werkte en je daardoor onder narcose moest..
@Puckabella: Bedankt voor je eerlijke antwoord! Ik wil de komende periode (hoe lang, nog geen idee) ook echt wel de tijd nemen om alles te laten bezinken en te kijken hoe nu echt gaat met me. Wil zeker geen overhaaste beslissing nemen én daarnaast moet het natuurlijk ook nog lukken om weer zwanger te worden.. Daar ben ik me wel van bewust.
Knap ook dat je nu al goed hebt aangegeven wat het met je doet en waar je bang voor bent. Hopelijk leidt dat nu tot een betere ervaring!!!
Mijn psycholoog heeft me geadviseerd om bij een volgende zwangerschap te gaan voor een geplande keizersnede en om me daarnaast goed te laten begeleiden. Hij zou daar zelfs een rapport voor willen schrijven, indien nodig. Hier in het ziekenhuis kan dat middels de POP-poli.
Het is nu een lekker temperamentvolle kleuter, ze vindt het erg jammer dat ze op dit moment niet naar school mag..
Verschrikkelijk dat de ruggenprik niet goed werkte en je daardoor onder narcose moest..
@Puckabella: Bedankt voor je eerlijke antwoord! Ik wil de komende periode (hoe lang, nog geen idee) ook echt wel de tijd nemen om alles te laten bezinken en te kijken hoe nu echt gaat met me. Wil zeker geen overhaaste beslissing nemen én daarnaast moet het natuurlijk ook nog lukken om weer zwanger te worden.. Daar ben ik me wel van bewust.
Knap ook dat je nu al goed hebt aangegeven wat het met je doet en waar je bang voor bent. Hopelijk leidt dat nu tot een betere ervaring!!!
Mijn psycholoog heeft me geadviseerd om bij een volgende zwangerschap te gaan voor een geplande keizersnede en om me daarnaast goed te laten begeleiden. Hij zou daar zelfs een rapport voor willen schrijven, indien nodig. Hier in het ziekenhuis kan dat middels de POP-poli.
@Girafje: Onze dochter is inmiddels 4 jaar en is een heerlijk ondernemend en avontuurlijk meisje. Ze ontwikkelt zich goed en heeft ook een normale start gehad bij de geboorte. Wel heeft ze in het eerste jaar een lichte vorm van koemelkallergie gehad, maar na de overstap op andere voeding was dat opgelost!
Het is nu een lekker temperamentvolle kleuter, ze vindt het erg jammer dat ze op dit moment niet naar school mag..
Verschrikkelijk dat de ruggenprik niet goed werkte en je daardoor onder narcose moest..
@Puckabella: Bedankt voor je eerlijke antwoord! Ik wil de komende periode (hoe lang, nog geen idee) ook echt wel de tijd nemen om alles te laten bezinken en te kijken hoe nu echt gaat met me. Wil zeker geen overhaaste beslissing nemen én daarnaast moet het natuurlijk ook nog lukken om weer zwanger te worden.. Daar ben ik me wel van bewust.
Knap ook dat je nu al goed hebt aangegeven wat het met je doet en waar je bang voor bent. Hopelijk leidt dat nu tot een betere ervaring!!!
Mijn psycholoog heeft me geadviseerd om bij een volgende zwangerschap te gaan voor een geplande keizersnede en om me daarnaast goed te laten begeleiden. Hij zou daar zelfs een rapport voor willen schrijven, indien nodig. Hier in het ziekenhuis kan dat middels de POP-poli.
Het is nu een lekker temperamentvolle kleuter, ze vindt het erg jammer dat ze op dit moment niet naar school mag..
Verschrikkelijk dat de ruggenprik niet goed werkte en je daardoor onder narcose moest..
@Puckabella: Bedankt voor je eerlijke antwoord! Ik wil de komende periode (hoe lang, nog geen idee) ook echt wel de tijd nemen om alles te laten bezinken en te kijken hoe nu echt gaat met me. Wil zeker geen overhaaste beslissing nemen én daarnaast moet het natuurlijk ook nog lukken om weer zwanger te worden.. Daar ben ik me wel van bewust.
Knap ook dat je nu al goed hebt aangegeven wat het met je doet en waar je bang voor bent. Hopelijk leidt dat nu tot een betere ervaring!!!
Mijn psycholoog heeft me geadviseerd om bij een volgende zwangerschap te gaan voor een geplande keizersnede en om me daarnaast goed te laten begeleiden. Hij zou daar zelfs een rapport voor willen schrijven, indien nodig. Hier in het ziekenhuis kan dat middels de POP-poli.