Zwanger zijn is niet zoals ik gehoopt had...

Ha meid,

Wat een verhaal. Nou je bent niet de enige hoor. Ik vond het ook moeilijk om te genieten van mijn zwnagerschap omdat ik me overal zorgen over maakte. En ja de mensen kunnen soms opmerkingen maken. tegen mij zeiden sommige mensen: "Je bent niet echt dik hè?" Nou leuk is dat als je erg trots bent op je buik. En mijn zus kon niet eens blij voor ons zijn toen we het vertelden dat we zwanger waren omdat ze zelf ook net zwanger was en de aandacht niet wilde  delen. Wij waren vrij laat met de spullen  kopen en mensen gaan zich dan inderdaad opdringen met advies.  
Nou, ik probeerde mijn eigen weg te volgen en vooral niet  teveel te luisteren. Sommige mensen denken dat  je ineens algemeen bezit bent als je zwanger bent. Je buik mag  zomaar aangeraakt worden en  ze mogen zomaar allerlei opmerkingen maken.... nou  onzin natuurlijk.  

Probeer je  eigen weg te gaan en alles wat je niet wilt, ook niet  te doen.  Het is jullie zwangerschap en jullie kind,  jullie zijn de baas.  
 
Mijn ervaring is dat het alleen maar erger wordt als je kindje geboren is.
Dan denken wildvreemde in de supermarkt je te kunnen vertellen dat je kindje te warm of te fris is aangekleed!

Wat ik bij dit soort adviezen veel gedaan heb is gewoon ja en amen knikken en verder lekker mijn eigen gang gaan! Het vreet zoveel energie om er steeds weer tegenin te gaan en de discussie te voeren. Gewoon lekker latten kletsen dus....Scheelt een hoop frustraties!
 
Heel herkenbaar hoor! Ik ben nu in verwachting van de tweede en heb dit allemaal al een keer meegemaakt.

Of je het laat verzieken heb je grotendeels zelf in de hand, hoewel de hormonen zeker meespelen hoor!   Ik had het zelf ook heel sterk en was enorm 'vijandig' en alles moest op mijn manier. En weet je, het is JULLIE kindje, dus dat is je goed recht! En iedereen moet zich daar maar lekker in schikken!

Vooral mijn schoonmoeder bemoeit zich veel met dingen en weet altijd alles beter. Maar ze loopt nu wel regelmatig tegen het feit aan dat zij haar kinderen meer dan 30 jaar geleden heeft opgevoed en dat er veel veranderd is. Ook 'wat goed is voor een kind',want de medische wetenschap is nou eenmaal enorm veel wijzer geworden.

Jij bent de moeder en dus gebeurd en wat jij wilt. Klaar! Het is inderdaad wel goed voor je assertiviteit, een kindje krijgen.  

Groetjes, Marisa

 
sorry ik lig helemaal in een deuk wij gaan ook over 2 weken verhuizen VRIJHEID!!! zijn familie is vreselijk we moesten een poos geleden intrekken met ons zoontje bij mijn schoonpa jeetje wat een vreselijke man is hij terwijl ik hem altijd anders zag :-S Bemoeien met onze opvoeding zijn huis is smerig en ik moet maar de hele dag staan poesten terwijl hij zich gedraagt als een puber van 16 terwijl hij verdomme (sorry voor mijn taal) 63 jr is echt werkelijk ongeloofelijk!
Ook mijn schoonzus vreselijk mens die wilde even dat we naar haar pijpen gingen dansen ontzettende gebruikers en hebben mijn eerste zwangerschap een hel gemaakt door ons lastig te vallen en net te doen alsof hun het goeie voorbeeld zijn.
Ik ben 2 jr geleden na mijn zwangerschap best wel ingestort last gekregen van depersonalisatie(jezelf niet voelen) en paniekstoornissen en sindsdien ben ik ineens een lui varken een nietsnut en een slechte moeder terwijl ik wel DEGELIJK voor mijn zoontje zorg maar mag niet zoveel in huis doen nou dat is hier in deze familie een SCHANDE zeker toen ik hoorde dat we over 2 mnden kunnen verhuizen heb ik hard staan huilen zo erg hebben ze mijn leven hier naar een hel gemaakt en heel eerlijk in deze familie is geen enkele vrouw goed
 
Hoi hoi,

Ik ben zelf nu 13 weken zwanger, nog helemaal niet zover.
Maar vanaf het begin af aan heb ik elke vorm van kritiek, advies en anders gebrachte dingen zo snel mogelijk de kop ingedrukt. Ik heb al heel snel verteld dat ik zwanger ben. Mijn ouders, schoonouders, zus en beste vriendinnen (de twee beste dan) eigenlijk gelijk al na de eerste positieve test, de rest van de wereld heb ik na de eerste echo op de hoogte gesteld, dit was na 8 weken.
Ik kreeg hier wel kritiek op, zo van: vind je dat niet riskant, stel dat het mis gaat... Mijn reactie was dan altijd maar: Tja, als het misgaat weet ik bij deze dat ik niet bij jou hoef aan te kloppen om uit te huilen... Dan was er meestal geen reactie!
Ik ben er ook maar gewoon vanuit gegaan dat het niet misgaat!
Ook heb ik het probleem van de doop... Ik ben zelf volleerd Atheïst en ook mijn man gaat nooit naar de kerk, al is hij wel gedoopt. Al zijn neven hebben hun kids wel laten dopen, maar ik vertik het. Nog voor ik überhaupt zwanger was heb ik dat al duidelijk door laten dringen bij mijn schoonmoeder! Nu alleen nog voorzichtig mijn man zijn oma hiervan op de hoogte stellen... Gelukkig (klinkt gek want het is een schat van een vrouw) woont zij in Engeland, dus ons hierover echt opjagen, zal ze wel niet doen, maar toch denk ik dat zij er wel een grote invloed op heeft gehad bij de neven...

Ik heb zelf wel zoiets van, ik ben blij dat ik mensen in de buurt heb die ik dingen kan vragen, zoals bijvoorbeeld mijn vriendin die een dochter van zes en een zoon van bijna 3 heeft, maar alles wat er gebeurt, moet ik toch zelf ervaren.

Mama knows best! Ik ga gewoon lekker met mijn gevoel mee en tja, als ik dingen tweedehands kan krijgen, liever wel dan niet! Goedkoop is anders! En als er dingen aangeboden worden die je niet kan gebruiken, geef het gewoon terug of geef het door aan de volgende, misschien kan die het wel gebruiken!

(nog wel een klein dingetje, als ik kleertjes of kleedjes krijg, dan was ik alles wel gelijk even, zodat het onze geur gaat krijgen en niet die van de persoon waarvan we het hebben gekregen!)

groetjes en sterkte (alles komt goed!)

Saskia
 
Oh, meid, herkenbaar hoor...

Als het om zwangerschap en kinderen gaat, blijkt opeens echt iedereen een mening te hebben en deze ongegeneerd met je te willen delen, bij voorkeur ongevraagd...
Zoals een voorgangster al zei, zelfs wild vreemden in supermarkt menen er iets over te moeten en kunnen zeggen, echt tenenkrommend, hoor!

Mijn belangrijkste advies: luister heel goed naar je eigen gevoel, zorg dat je met je man op 1 lijn zit (echt heel belangrijk!) en filter al die 'adviezen en verhalen'. De meeste laat je langs je heen glijden en soms zit er iets tussen waarvan je zelf denkt, ach, daar zit wat in! En dan doe je daar wat mee als je wilt. Maar echt mama knows best!! Er is niemand, niemand, die straks je kindje zo goed kent als jij! En als iets niet goed voelt, moet je het ook zeker niet doen. Ik heb ook regelmatig adviezen van consultatiebureau naast me neergelegd, omdat ik er geen goed gevoel bij had (zoals laten huilen).

Mijn eigen ervaring is trouwens dat ik als het om mijn kind gaat echt enorm assertief kan zijn. Toch dat moederinstinct, die leeuwin die haar jongen beschermd, zeg maar... ; ))

Veel succes (en dergelijke zorgen zijn echt heel normaal tijdens zwangerschap, ik denk dat echte iedere vrouw hier wel over piekert!).

Groetjes, Karin
39 wkn van 2e


 
haha, wat herkenbaar allemaal!
al moet ik zeggen dat ik enorm van mijn vorige  zwangerschap genoten heb (en nu weer).
maar toen mijn zoontje geboren was werd ik gek van de goed bedoelde adviezen, vooral van mijn schoonmoeder. ook haar claimerige gedrag kon ik echt niet hebben.
het lastige was ook nog dat ze een dag in de week ging oppassen, dus ik kon haar niet vermijden.
gelukkig is het een intelligente vrouw en heb ik uiteindelijk de moed gevonden om het met haar te bespreken. toen ik een aantal voorbeelden gaf, zag ze in dat ze zich inderdaad veel te bezitterig naar mijn zoontje toe had gedragen. en ze begreep helemaal dat ik dat niet trok en als een leeuwin mijn zoontje verdedigde.
ook zei ze dat ze haar gedrag nooit van haar eigen schoonmoeder zou hebben geaccepteerd. ze heeft haar gedrag toen dus  aangepast en nu gaat het heel goed, gelukkig. en als het weer even mis dreigt te gaan zeg ik het nu meteen en kunnen we erover praten.
dus mijn tip: wees assertief en gooi de boel op. leg uit hoe jij het wilt en doe geen concessies, daar word je heel ongelukkig van!
 
Is het niet geweldig??? al die mensen die het beste met je voor hebben, die ongevraagd met al die goedbedoelde "adviezen"komen???? NEE DUS
Ik ben pas 15 weken en ervaar het net zoals jou op dit moment.....vooral de mensen om me heen. Mijn familie valt op zich reuze mee en geniet met ons mee.
Vooral op het werk voel ik me zo naar.... iedereen reageert steeds zo dubbel "nee dat mag jij niet want jij bent zwanger, terwijl de volgende dag ze verwachten dat ik het wel doe omdat het bij de werkzaamheden hoort. Als ik een kop koffie drink krijg ik beschuldigende blikken en volgens hun mag ik ook alleen konijnen-voer eten want "is die smeerkaas niet slecht voor je kind?"

Schoonouders die ook vinden dat we de babykamer te vroeg hebben besteld (ben 5 maanden als ie staat:S) stel je voor dat het nog mis gaat?????

mensen die op me mopperen omdat ik graag mijn hand over mijn buik wrijf (eindelijk zit er een buik) "dat is wel erg overdreven vindt je niet??

Weet je wat ik heb gedaan???
Alle mensen die met me mee genieten zijn van harte welkom, alle mensen die zeiken stuur ik weg met de vraag "is het jouw kind? ..nee? laat ons dan lekker met rust!
Ik wil al die spanningen niet om mee heen tijdens de zwangerschap....
De meeste mensen begrijpen mijn standpunt nu goed en laten het voor wat het is...wat ook scheelt? ze weten dat ze het aan de stok krijgen met de pappa want die staat 100% achter me.

geniet van jezelf, je man en je kind....en dan komt het vast goed toch ;)

liefs Sas
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan