Hier weer een update. Zojuist weer bij de fertiliteitsarts geweest die onze onderzoeksuitslagen besproken heeft met ons. De uitslagen van de test van mijn man waren goed, daar hoeft niet meer naar gekeken te worden.
Mijn bloedonderzoek was eigenlijk ook heel normaal en zag er goed uit. Gezien de lange cyclussen en de vele blaasjes die op de inwendige echo te zien waren de vorige keer werd het toch wel op pcos geschoven.
Na 2x een cyclus gehad te hebben van 76 en 72 dagen, heb ik er momenteel een van 50 dagen. Niet verwacht natuurlijk. Tevergeefs last minute nog een poging gedaan, maar de buikkrampen zijn afgelopen zaterdag begonnen. Na 2 dagen heftige pijn is het nu weer dragelijk en begint de menstruatie op gang te komen.
Zodra het eerste bloedverlies begint moet ik het ziekenhuis inlichten. Dan zijn ze op de hoogte van mijn cyclusdag 1. Vervolgens moet ik een aantal dagen later starten met iedere dag een tabletje Letrozol voor 5 dagen. Dag 10,11 of 12 zal er een inwendige echo worden ingepland om te kijken of er een eiblaasje zich verder ontwikkeld heeft. En hopelijk is het gelijk goed, maar het kan zijn dat ik dit een aantal rondes moet proberen. En afhankelijk van hoe ik er op reageer wordt misschien de medicatie nog bijgesteld, dat moet nog allemaal blijken. In ieder geval wordt het in de gaten gehouden.
Dus wat dat betreft hoeven we dit keer niet lang te wachten voor een volgende stap.
Maar toen de vraag kwam of we nog vragen hadden hebben we aangegeven dat ik me niet goed voel. Ik heb zoveel klachten waar je ook van heel veel vrouwen verhalen leest dat dit door pcos komt. En we willen echt wel gaan voor een kindje, maar voor mij is dit momenteel even bijzaak. Ik wil ook dat ik mezelf weer beter ga voelen en weer lekker in m'n vel kan zitten. Maar de concentratieproblemen, vermoeidheid, misselijkheid, niet mezelf voelen.. Dat had er volgens de arts niets mee te maken, dat lag niet aan pcos. Maar dat zwanger willen worden ook stress kan veroorzaken blaablaaa.
Zeker, maar dat heb ik enkele maanden geleden al van me af geschud, toen heb ik me er bij neergelegd dat het niet gemakkelijk zou gaan met die lange rare cyclussen. Ik vind het momenteel belangrijker dat ik gewoon weer mezelf kan zijn. Dat zwanger willen worden is nu even bijzaak voor mij.
Maar dit werd zo niet gezien door de arts. En hier werd ik wel een beetje moedeloos van. Maar heb wel aangegeven dat ik dan wel wil weten bij wie ik wel terecht kan hiermee als hij er niets in kan betekenen. Hij gaat me doorverwijzen met een verpleegkundige of psycholoog die me zou kunnen begeleiden. Zelf nog een hard hoofd erin, want ik wordt niet begrepen, maar ik laat het maar op me af komen. Want zelf weet ik het ook niet waar ik moet zijn. En om gelijk van die dure pcos remedie trajecten te proberen vind ik ook zo wat als het allemaal nog zo vaag is.
Afgelopen weekend dit ook met vrienden besproken. Maar ook door hen werd ik niet begrepen. Heel moeilijk om dus niet uit te kunnen leggen hoe het voor mij voelt, en dat anderen er als snel een invulling aan geven omdat die invulling logischer is, of vaker voorkomt bij vrouwen.
Nu even alles laten bezinken. En al snel zal ik met de medicijnen kunnen beginnen. Ben heel benieuwd..
Mijn bloedonderzoek was eigenlijk ook heel normaal en zag er goed uit. Gezien de lange cyclussen en de vele blaasjes die op de inwendige echo te zien waren de vorige keer werd het toch wel op pcos geschoven.
Na 2x een cyclus gehad te hebben van 76 en 72 dagen, heb ik er momenteel een van 50 dagen. Niet verwacht natuurlijk. Tevergeefs last minute nog een poging gedaan, maar de buikkrampen zijn afgelopen zaterdag begonnen. Na 2 dagen heftige pijn is het nu weer dragelijk en begint de menstruatie op gang te komen.
Zodra het eerste bloedverlies begint moet ik het ziekenhuis inlichten. Dan zijn ze op de hoogte van mijn cyclusdag 1. Vervolgens moet ik een aantal dagen later starten met iedere dag een tabletje Letrozol voor 5 dagen. Dag 10,11 of 12 zal er een inwendige echo worden ingepland om te kijken of er een eiblaasje zich verder ontwikkeld heeft. En hopelijk is het gelijk goed, maar het kan zijn dat ik dit een aantal rondes moet proberen. En afhankelijk van hoe ik er op reageer wordt misschien de medicatie nog bijgesteld, dat moet nog allemaal blijken. In ieder geval wordt het in de gaten gehouden.
Dus wat dat betreft hoeven we dit keer niet lang te wachten voor een volgende stap.
Maar toen de vraag kwam of we nog vragen hadden hebben we aangegeven dat ik me niet goed voel. Ik heb zoveel klachten waar je ook van heel veel vrouwen verhalen leest dat dit door pcos komt. En we willen echt wel gaan voor een kindje, maar voor mij is dit momenteel even bijzaak. Ik wil ook dat ik mezelf weer beter ga voelen en weer lekker in m'n vel kan zitten. Maar de concentratieproblemen, vermoeidheid, misselijkheid, niet mezelf voelen.. Dat had er volgens de arts niets mee te maken, dat lag niet aan pcos. Maar dat zwanger willen worden ook stress kan veroorzaken blaablaaa.
Zeker, maar dat heb ik enkele maanden geleden al van me af geschud, toen heb ik me er bij neergelegd dat het niet gemakkelijk zou gaan met die lange rare cyclussen. Ik vind het momenteel belangrijker dat ik gewoon weer mezelf kan zijn. Dat zwanger willen worden is nu even bijzaak voor mij.
Maar dit werd zo niet gezien door de arts. En hier werd ik wel een beetje moedeloos van. Maar heb wel aangegeven dat ik dan wel wil weten bij wie ik wel terecht kan hiermee als hij er niets in kan betekenen. Hij gaat me doorverwijzen met een verpleegkundige of psycholoog die me zou kunnen begeleiden. Zelf nog een hard hoofd erin, want ik wordt niet begrepen, maar ik laat het maar op me af komen. Want zelf weet ik het ook niet waar ik moet zijn. En om gelijk van die dure pcos remedie trajecten te proberen vind ik ook zo wat als het allemaal nog zo vaag is.
Afgelopen weekend dit ook met vrienden besproken. Maar ook door hen werd ik niet begrepen. Heel moeilijk om dus niet uit te kunnen leggen hoe het voor mij voelt, en dat anderen er als snel een invulling aan geven omdat die invulling logischer is, of vaker voorkomt bij vrouwen.
Nu even alles laten bezinken. En al snel zal ik met de medicijnen kunnen beginnen. Ben heel benieuwd..