Sinds 2.5 jaar gaat het bij ons thuis niet zoals t graag gezie word door ons.
Dit is voornamelijk na veel opgebouwde frustratie van de jaren er voor.
Mijn man die geen baan staande kon houden, 3 kids, mijn parttime baan, thuis.
Alles is altijd van mij verwacht en ergens is dat ook mijn schuld.
Ik heb graag de controle en wil dingen altijd weten omtrent de kinderen, afspraken etc. Maar ook t huishouden bijv.
Dit is vooral voort gekomen uit dat mijn man nooit wegwijs is gemaakt in het leven en alles aangereikt kreeg. Ik daar in tegen moest overal voor vechten en had geen goede jeugd.
Het komt nu op een punt dat ik een standaard moment heb op de dag dat ik uitval naar hem waar de kinderen bij zijn. Tot een harde stem aan toe.
Onze kids, 9, 6 en bijna 4 jaar heb ik meegegeven dat ruzie ook iets normaal is en je niet altijd elke dag vrolijk kan zijn.
Maar het schuld gevoel knaagt tegen over mijn kinderen!
Ik weet dat ik gelukkig wil zijn en zie dat plaatje nog steeds voor mij met mijn man en mijn kinderen.
Ik kan echter niet uit de negatieve spiraal komen.. en mijn frustratie bewaren tot de kids slapen kan ik ook niet. Alsof het er uit MOET op dat moment.
Elke avond brengt mijn man of ik de kinderen naar bed en krijgen ze een dikke knuffel en een kus.
Maar ik wil niet dat mijn kinderen leren dat elke avond, elke dag deze discussies normaal zijn.
Of dat de kinderen zich wellicht niet durven te uiten of iets dergelijks.
Ik had gezworen nooit mijn kinderen lang durig negatieve te laten mee maken. Mijn ouders vroeger hebben nooit echt ruzie gemaakt ook niet na scheiding toen ze elkaar TOTAAL niet meer mochten.
Toch was er voor mij geen ruimte voor uiten van emotie, en bijv een knuffel van mijn ouders kan ik me niet herinneren.
Na de scheiding moest ik snel volwassen worden en moest ik sterk zijn van mijzelf.
Al hoewel ik niet in een scheiding situatie zit, lijkt het als of ik nu precies t tegen overgestelde deed van mijn ouders. Wel die harde stem, en discussies
Ik zit hier heel erg mee en lijd onder een groot schuld gevoel tegen over mijn kinderen.
Wie heeft raad?
X moeder die zo graag dingen goed wil doen voor t gezin en de kinderen.
Dit is voornamelijk na veel opgebouwde frustratie van de jaren er voor.
Mijn man die geen baan staande kon houden, 3 kids, mijn parttime baan, thuis.
Alles is altijd van mij verwacht en ergens is dat ook mijn schuld.
Ik heb graag de controle en wil dingen altijd weten omtrent de kinderen, afspraken etc. Maar ook t huishouden bijv.
Dit is vooral voort gekomen uit dat mijn man nooit wegwijs is gemaakt in het leven en alles aangereikt kreeg. Ik daar in tegen moest overal voor vechten en had geen goede jeugd.
Het komt nu op een punt dat ik een standaard moment heb op de dag dat ik uitval naar hem waar de kinderen bij zijn. Tot een harde stem aan toe.
Onze kids, 9, 6 en bijna 4 jaar heb ik meegegeven dat ruzie ook iets normaal is en je niet altijd elke dag vrolijk kan zijn.
Maar het schuld gevoel knaagt tegen over mijn kinderen!
Ik weet dat ik gelukkig wil zijn en zie dat plaatje nog steeds voor mij met mijn man en mijn kinderen.
Ik kan echter niet uit de negatieve spiraal komen.. en mijn frustratie bewaren tot de kids slapen kan ik ook niet. Alsof het er uit MOET op dat moment.
Elke avond brengt mijn man of ik de kinderen naar bed en krijgen ze een dikke knuffel en een kus.
Maar ik wil niet dat mijn kinderen leren dat elke avond, elke dag deze discussies normaal zijn.
Of dat de kinderen zich wellicht niet durven te uiten of iets dergelijks.
Ik had gezworen nooit mijn kinderen lang durig negatieve te laten mee maken. Mijn ouders vroeger hebben nooit echt ruzie gemaakt ook niet na scheiding toen ze elkaar TOTAAL niet meer mochten.
Toch was er voor mij geen ruimte voor uiten van emotie, en bijv een knuffel van mijn ouders kan ik me niet herinneren.
Na de scheiding moest ik snel volwassen worden en moest ik sterk zijn van mijzelf.
Al hoewel ik niet in een scheiding situatie zit, lijkt het als of ik nu precies t tegen overgestelde deed van mijn ouders. Wel die harde stem, en discussies
Ik zit hier heel erg mee en lijd onder een groot schuld gevoel tegen over mijn kinderen.
Wie heeft raad?
X moeder die zo graag dingen goed wil doen voor t gezin en de kinderen.