Veel discussies thuis

[Essil]

Ik kan niet goed uit jouw verhaal opmaken, welk gedrag je man vertoont, dat problematisch is. Of waar hij last van heeft. Je lijkt het niet eens te zijn met de diagnose adhd, maar waarom is niet duidelijk?

 

[Anoniemm]

Ow zeker is dat wel het geval. Ik heb van dichtbij andere mensen mee gemaakt met adhd en veel van zijn gedrag lijkt op dat van die mensen. Hierdoor heb ik aangespoord dat hij hulp ging vragen. Hij had t zelf t idee dat er iets meer was.

Zijn gedrag: ongefocust, dingen niet afmaken, hyperfocus op de verkeerde dingen, geen overzicht.

Het proces is nog gaande en hun zien ook dingen die bij adhd passen.

Hierdoor moet ik achter dingen aan blijven lopen, blijven herhalen, alles zelf doen anders gebeurd het niet.

Dat hield ik jaren lang vol maar zoals gemeld, maar nu na 10 jaar eist t zijn tol lichamelijk en mentaal.

 

[Essil]

Ow zeker is dat wel het geval. Ik heb van dichtbij andere mensen mee gemaakt met adhd en veel van zijn gedrag lijkt op dat van die mensen. Hierdoor heb ik aangespoord dat hij hulp ging vragen. Hij had t zelf t idee dat er iets meer was.

Zijn gedrag: ongefocust, dingen niet afmaken, hyperfocus op de verkeerde dingen, geen overzicht.

Het proces is nog gaande en hun zien ook dingen die bij adhd passen.

Hierdoor moet ik achter dingen aan blijven lopen, blijven herhalen, alles zelf doen anders gebeurd het niet.

Dat hield ik jaren lang vol maar zoals gemeld, maar nu na 10 jaar eist t zijn tol lichamelijk en mentaal.

Dus het komt er een beetje op neer dat je jarenlang alles zelf opgelost hebt, hem eindelijk zover hebt dat hij hulp zoekt. Maar nu te horen krijgt dat je het zelf op moet blijven lossen?
Ik kan me goed voorstellen dat je daarvan baalt.
Ik heb niet echt een kant en klare oplossing voor je helaas.
Er zijn geloof ik wel programma's om mantelzorgers te steunen en te ontlasten. Ik weet niet in hoeverre daar een officiële diagnose voor nodig is.

 

[Anoniemm]

Bedankt voor je bericht.

In die zin ben ik geen mantel zorger. Hij is instaat om goed te zorgen voor de kinderen, en alles wat er in t leven bij komt kijken. Echter is het gebrek aan concentratie/focus, dingen niet zien, etc een stoorzender.
Hierdoor moet ik alles doen afmaken of doen anders gebeurd t niet.

 

[Essil]

Bedankt voor je bericht.

In die zin ben ik geen mantel zorger. Hij is instaat om goed te zorgen voor de kinderen, en alles wat er in t leven bij komt kijken. Echter is het gebrek aan concentratie/focus, dingen niet zien, etc een stoorzender.
Hierdoor moet ik alles doen afmaken of doen anders gebeurd t niet.

Omgaan met ADHD als mantelzorger - Thuisleefgids

Het leven met ADHD kan zeer lastig zijn, zowel voor volwassen als voor kinderen. Deze blog geeft enkele tips voor het omgaan met ADHD als mantelzorger.

thuisleefgids.nl

Praktisch gezien, als jij opvangt wat hij door zijn beperking nalaat, zorg jij voor hem.

 

[Girlboymom92]

Ik snap wel een beetje wat je bedoelt.. mn partner heeft ook adhd vergeet veel,druk. Maar doet op zijn eigen manier zn best en heeft n hart van goud, en dat vind je ook zo snel niet meer. Ik ben t tegenover gestelde, wil controle hebben over alles. Maar soms moet ik t ook loslaten dat als het niet gaat zoals ik t in mn hoofd heb, het ook goed is. Het is oké... Adem. Wij hebben als gezin ook een agenda op tafel liggen anders is t niet te doen. Probeer plezier te halen uit je dagen en niet teveel te stressen. Knuffel x

 

[Anoniemm]

Omgaan met ADHD als mantelzorger - Thuisleefgids

Het leven met ADHD kan zeer lastig zijn, zowel voor volwassen als voor kinderen. Deze blog geeft enkele tips voor het omgaan met ADHD als mantelzorger.

thuisleefgids.nl

Praktisch gezien, als jij opvangt wat hij door zijn beperking nalaat, zorg jij voor hem.

Ik snap wat je bedoeld. Maar toch zie ik ons als gelijkwaardig. Hij is in staat om dingen te doen zoals ieder ander.

Bedankt voor je reactie nog. Sorry voor de late reactie terug.

 

[Jetske-OvN]

Sinds 2.5 jaar gaat het bij ons thuis niet zoals t graag gezie word door ons.

Dit is voornamelijk na veel opgebouwde frustratie van de jaren er voor.
Mijn man die geen baan staande kon houden, 3 kids, mijn parttime baan, thuis.
Alles is altijd van mij verwacht en ergens is dat ook mijn schuld.
Ik heb graag de controle en wil dingen altijd weten omtrent de kinderen, afspraken etc. Maar ook t huishouden bijv.
Dit is vooral voort gekomen uit dat mijn man nooit wegwijs is gemaakt in het leven en alles aangereikt kreeg. Ik daar in tegen moest overal voor vechten en had geen goede jeugd.

Het komt nu op een punt dat ik een standaard moment heb op de dag dat ik uitval naar hem waar de kinderen bij zijn. Tot een harde stem aan toe.

Onze kids, 9, 6 en bijna 4 jaar heb ik meegegeven dat ruzie ook iets normaal is en je niet altijd elke dag vrolijk kan zijn.

Maar het schuld gevoel knaagt tegen over mijn kinderen!
Ik weet dat ik gelukkig wil zijn en zie dat plaatje nog steeds voor mij met mijn man en mijn kinderen.
Ik kan echter niet uit de negatieve spiraal komen.. en mijn frustratie bewaren tot de kids slapen kan ik ook niet. Alsof het er uit MOET op dat moment.

Elke avond brengt mijn man of ik de kinderen naar bed en krijgen ze een dikke knuffel en een kus.
Maar ik wil niet dat mijn kinderen leren dat elke avond, elke dag deze discussies normaal zijn.
Of dat de kinderen zich wellicht niet durven te uiten of iets dergelijks.

Ik had gezworen nooit mijn kinderen lang durig negatieve te laten mee maken. Mijn ouders vroeger hebben nooit echt ruzie gemaakt ook niet na scheiding toen ze elkaar TOTAAL niet meer mochten.
Toch was er voor mij geen ruimte voor uiten van emotie, en bijv een knuffel van mijn ouders kan ik me niet herinneren.
Na de scheiding moest ik snel volwassen worden en moest ik sterk zijn van mijzelf.
Al hoewel ik niet in een scheiding situatie zit, lijkt het als of ik nu precies t tegen overgestelde deed van mijn ouders. Wel die harde stem, en discussies

Ik zit hier heel erg mee en lijd onder een groot schuld gevoel tegen over mijn kinderen.

Wie heeft raad?

X moeder die zo graag dingen goed wil doen voor t gezin en de kinderen.

Hi Anoniemm, hoe gaat het nu met je?