Wat is er helmaal tegen jullie argumenten in te brengen?
Je kunt je als as moeder verdiepen in wat je zeker weet, maar nog nooit hebt ervaren, dus ook niet echt kunt weten en je kunt je verdiepen in zaken die je zouden kunnen helpen om zaken die je kunnen helpen of schaden tijdens de as bevalling. Ik lees niet dat jullie altijd dit laatste duidelijk voor ogen hebben.
Mijn focus is niet kosten wat kost ‘normaal bevallen’ promoten, mijn focus is dat jullie voldoende informatie hebben, zodat jullie meer weten over wat jullie kan helpen of wat jullie kan schaden en waar je alert op moet zijn. Onnodige interventies (handelingen en behandelingen) tijdens normale bevallingen zorgen voor veel ellende (Tip 5). Wat weten jullie van gewoon bevallen en hebben jullie al eens een gewone bevalling gezien?
Wat jullie schrijven is erg goed doordacht en aandachtig geformuleerd. Ik doe daar geen woord aan af. Prima.
Ik ben, zoals ik al schreef, een voorstander ervan dat iedere vrouw volledige geïnformeerd is om daarmee zelf te wegen en zelf te beslissen, zodat iedere vrouw ‘de’ eigen gang kan gaan tijdens de bevalling.
Ik ben tegelijk een voorstander van het meest normale verloop van bevallingen, omdat normaal verloop moeder en kind het minste schade toebrengt.
Bevallen is geen ziekte en ook geen tandpijn of het amputeren van vingers. Bevallen is een bijzondere meer sociale, psychologische en spirituele gebeurtenis dan een medische ingreep. Het gaat gewoon goed als we niet verstoren en je ‘je’ gang kunt gaan (Tip 2 en 9). Je wordt moeder en je gaat over van de positie van jonge volwassen vrouw naar de verantwoordelijkheid dragen voor- en het opvoeden van een kind, dat je leven lang een verbinding met je houdt. Dat is een niet gering proces en daar heb je de tijd, je volle gevoel en je volle verstand bij nodig. Vandaar ook mijn reserve tegen medicinale pijnbestrijding als er geen reden voor is.
De bevalling is maar een deel van dit hele proces.
Bevallen op je rug en in bed is een uitvinding van (mannelijke) artsen (17de eeuw) om verrichtingen te doen tijdens bevallingen, zoals een tangverlossing en nu een vacuüm extractie. We hebben het over ‘spontaan bevallen’. Bij spontaan bevallen zijn geen verrichtingen nodig. Spring dus als er onderzocht is, maar gelijk uit bed en blijf zo veel mogelijk buiten bed op je twee benen, tenzij je even wilt liggen om te rusten (svp … ga dan liggen op je zij), (Tip 4). Rechtop zijn en lopen bevorderd het normale patroon – het normaal doorlaten van het hoofd van de baby door je bekken, dat bewezen meer flexibele is als je staat en loopt. Bij niet lopen of staan zien we bewezen meer stagnering gedurende de persperiode en zo zijn meer ingrepen nodig die onnodig zijn.
Het rechtop blijven tijdens de ontsluiting en het persen geeft je meer het gevoel van controle over je eigen lijf, je voelt beter aan wat er gebeurd en kan daar beter op in gaan (Tips 4 en 9), dus je kunt zoals jullie schrijven beter doen wat je wilt.
Inderdaad bevallen veel vrouwen in het buitenland in ziekenhuizen (en in bed plat op de rug) en ga zelf maar na hoe dat afloopt; hoeveel knippen, vacuüm extracties en tangverlossingen en de rest dat oplevert. Ook het aantal keizersneden neemt toe als gezonde vrouwen in een ziekenhuis en in bed bevallen.
Mijn zorg is het aantal onnodige ingrepen en behandelingen, die zowel moeders als hun kinderen schade toebrengen. Wat blijkt, we worden er niet gelukkiger door en we worden meer afhankelijk (vrouwen die spontaan bevallen zijn gaan minder vaak naar de dokter voor zichzelf en hun kind).
Thuis bevallen in de eigen omgeving of in en onafhankelijk geboortecentrum met een bekende verloskundige of arts is vele malen beter (Tip 3). De begeleiders daar zijn overigens zeer capabel om je rustig en op tijd in een ziekenhuis af te leveren als er iets echt mis is en je specialistische zorg nodig hebt.
Al deze informatie en de bijgevoegde literatuurlijst zijn materiaal voor jullie om de eigen bevalsituatie beter in te gaan schatten en om mondig te zijn tijdens de zwangerschap en bevalling.
Mijn rol is die van het aanreiken van zaken (evidence) zodat jullie gemakkelijker zelf de eigen weg kunnen vinden ….
Succes!
Tine Oudshoorn, verloskundige en consultant.
Literatuur
Edwards, N. (2004). Mary Uprichard Lecturer. Protection - regulations and standards: enabling or disabling? Midwives. 7:March:116-19 and 7:April:160-63.
Enkin, M., Keirse, M., Neilson, J., Crowther, C., Dudley, L., Hodnett, E., Hofmeyer, J. (2000) A guide to effective care in pregnancy and childbirth. Childbirth: The second stage of labour. 3th edition. Oxfort: University press en www. maternitywise.org/guide.
Fletcher, G. (2006). RCM ’campaign for normal birth’ and the NCT; helping women fight fear of childbirth. Midwives. Vol.9.2. February 2006.
Guilliland K, Pairman S (1994). The Midwifery Partnership. Paper for presentation at NZCOM, Rotarua, 12 – 14 August 1994.
Guilliland, K., Pairman, S. (1995). The Midwifery Partnership. Monograph Series: 5/1. Wellington:Victoria University of Wellington, Department of nursing and midwifery.
Gupta JK, Hofmeyer GJ (2000). Position for women during second stage of labour. Cochrane Database Syst. Rev. (2):CD002006.
Janssen, B. M., Wiegers, T., A. (2006). Strengths and weakness of midwifery from the perspective of women. Evidence Based Care Midwifery . 4(2):53-9.
Keijzer – Landkroon, M. (2003). Het ballet van de uitdrijving. Een positie en een hulpmiddel. In reader workshop ‘Happy Birth’ 2005 – 2008. Epen: Midwifery Business.
Keijzer – Landkroon, M. (2003). De baarschelpmethode.
Voordrachten over resultaten en gebruik van de baarschelpmethode, in de workshops ‘On hands and knees’ 2003 en 2004 en ‘Happy Birth’ 2005 t/m 2008. Epen: Midwifery Business.
Keijzer Gré, Oudshoorn Tine. (2009). Tien TOP Tips voor normaal bevallen. Tijdschrift voor verloskundigen. 34e jaargang, januari 2009: 42-5.
Keijzer Gré, Oudshoorn Tine .(2010). De uitdrijving, een andere benadering. Tijdschrift voor verloskundigen. 35e jaargang, juni 2010: 42-4.
Ko ster, Y. (2002). ‘On hands and knees’ Toepassing van de knie elleboog houding door eerstelijns verloskundigen in Nederland bij een achterste plaatsing van de foetale schedel. Eindwerk aangeboden ter verkrijging van de graad van vroedvrouw. Academie jaar 2001-2002. Provinciale en Katholieke Hogeschool, Hasselt, België.
Oudshoorn, C. (2003). Bevorderen spontane bevallingen, het verhogen van effectiviteit van vrouwen door partnership. Literatuur onderzoek voor het opzetten van een quasi experimenteel onderzoek. Faculteit sociale wetenschappen. Open Universiteit Nederland.
Pairman, S. (1999). Partnership revisited: Towards midwifery theory. Journal, New Zealand College of Midwives. 1999;21:06-12.
Parratt, J. (2000). Trusting enough to be out of control: A pilot study of women’s sense of self during childbirth. Master scriptie. University of Southern Queensland.
Parratt, J., Fahy, K. (2003). Trusting enough to be out of control: A pilot study of women’s sense of self during childbirth. Australian Journal of Midwifery. 16(1):15-22.
Reibel, T. (2003). To investigate management and integration of midwifery models of care in the United Kingdom and Netherlands. The Winston Churchill Memorial Trust of Australia.
Rijnders, M., Baston, H., Schönbeck, Y., van der Pal, K., Prins, M., Green, J., Buitendijk, S. (2008). Perinatal factors related to negative or positive recall of birth experience in women 3 years postpartum in the Netherlands. Birth. Jun;35(2):107-16.
Rockel – Loenhoff, A. (2006). Wie viel Techniek braucht die Hausgeburt? Deutsche Hebammenzeitschrift. 6:23-25.
Royal College of Midwives RCM (2005) ‘Campaign for normal birth’. www.rcmnormalbirth.org.uk. Website bezocht op 15 juli 2008.
Sayn, zu - Wittgenstein, F. (2007). Geburtshilfe neu denken. Bericht zur Situation und Zukunft de Hebammenwezen in Deutschland. Bern: Verlag Hans Huber.
Walsh, D. (2006). Improving maternity services. Small is beautiful - lessons from a birth centre. UK: Routledge: Taylor & Francis Group.
Walsh, D. (2007). Evidence-Based Care for Normal Labour and Birth. A guide for midwives. UK: Routledge:Taylor & Francis Group
