..

Vind het altijd lullig om te zeggen, omdat je inderdaad alleen maar hoort hoeveel pijn het doet. Maar eerlijk? Mijn eerste bevalling was pijnloos. Althans, zo heb ik het ervaren. Volgens mijn vriend zag het er wel uit alsof ik pijn had, maar ik was enorm in m'n eigen bubbel en voelde het niet zo. Geen pijnbestrijding gehad, wel weeën opgevangen in bad. Ik vond de weeën echt heel erg meevallen, gewoon ontspannen en goed op je ademhaling letten. Vergelijkbaar met soort buikkramp als je wat dunnere ontlasting hebt (sorry). Je kunt het niet tegenhouden, het is niet aangenaam, maar pijn? Nee.
De tweede bevalling ging erg snel, binnen een half uur nadat ik in het ziekenhuis was (medisch), was de kleine er. Oftewel, ik heb met flinke ontsluiting in de auto gezeten (drempels en bochten waren irritant, maar niet pijnlijk) en ben zelf naar de kamer gelopen. Geen idee dat ik al zo ver was! Maar ik zat dus ook nog niet in m'n bubbel, daar was geen tijd voor. En dat maakte me een beetje angstig, bang dat het inderdaad pijn zou doen en dat ik daardoor op slot zou gaan eigenlijk. Gelukkig ging het zo snel dat ik niet lang de tijd had om daar over na te denken;) Het persen voelde ik wel, maar ook meer onaangenaam dan pijn.
Beide keren er ook ingegaan met de gedachte dat ik dit kan, ik ben een sterke, gezonde, fitte jonge meid (naja, 32 bij de eerste bevalling..), ik kan dit! En wat je zegt, ik had onwijs veel zin om de kleine te ontmoeten!
Dus sorry voor alle meiden die jaloers zijn op mijn bevallingen, maar ik geloof wel dat dit is wat pannenkoekplantje wil horen ;)
 
Ik ben zonder pijnbestrijding bevallen en vond de pijn meevallen. Van nature heb ik echt een pijngrens van 0 maar vond deze pijn best goed te doen. Tuurlijk is het niet fijn en absoluut niet pijnloos, maar ik probeerde vooral in mijn eigen bubbel te blijven en me compleet af te sluiten voor de buitenwereld zodat mijn lijf ontspannen bleef en de natuurlijke pijnstilling kon aanmaken die het hoort te doen (wanneer je gaat stressen komt er adrenaline vrij en dat werkt de natuurlijke pijnstilling die je lijf aanmaakt tegen). En daarbij in je achterhoofd houden dat je relatief kort pijn lijden is voor wat je ervoor terug krijgt ❤️
Het de persweeën vond ik zelfs best fijn haha! Omdat je dan mee kunt gaan werken met je lijf!
 
Ik vond het geen pijn doen.. eerder vermoeiend.. ?
Heb alleen verdoving gehad voor de knip en vacuumpomp.. dat was ff vervelend.. maar kan niet zeggen dat ik verging van de pijn ofzo..
Vond het wel fijn om in het ziekenhuis te zijn mocht ik wel pijnbestrijding willen als het te heftig werd..
Hoop op weer zon bevalling nu bij de 2e.
Succes! En je voor al overgeven en niet te druk proberen te maken.. dat scheelt al veel denk ik?
 
[quote quote=10461836]Roze Wolkje schreef:
Bij m’n eerste bevalling heb ik de tens gebruikt. Hielp om de scherpe randjes van de weeën te halen. Maar het meest pijnlijke is toch wel als je eenmaal mag persen totdat je baby er is. En als je gaat persen mag je de tens niet meer gebruiken. Bij m’n tweede bevalling geen tens gebruikt. Ging ook allemaal veel sneller en was nog pijnlijker aan het eind omdat ze een sterrenkijker was.
Een bevalling doet veel pijn, maar het is maar net hoe je ermee omgaat. Ademhaling, puftechniek en focus zijn belangrijk. Maar toch was ik bij beide erg blij dat de bevalling voorbij was.

Oh dat is vreemd. Ik las op de website van Ella Tens juist bij de reviews vaak dat ze het gebruikten tot de laatste pers wee.
Mag dat bij zowel thuis als ziekenhuis als medisch niet?
[/quote]Je zou het even bij je verloskundige na kunnen vragen, maar bij mij werd het eraf gehaald toen ik mocht gaan persen.
 
Ik heb me van tevoren online verdiept in Hypnobirthing. Veel videos bekeken en erover gelezen waardoor ik o.a. leerde en ervaarde dat je veel minder pijn ervaart als je goed op je ademhaling let en alle weeen accepteert en verwelkomt i.p.v ze te zien als pijn. Ik zag ook bij iedere wee voor me dat ik dichterbij het moment kwam om mijn baby in mn armen te houden.
 
Herstel bij mij ging goed.. eigenlijk een week echt last gehad van de wond/hechtingen.. daarna werd het geleidelijk al minder.. dus ik vond alles bij elkaar wel meevallen.. als je je eraan overgeeft scheelt denk ik ook veel.. het is zoals het is en het loopt toch anders dan wat je zou willen.. beetje open minded in gaan en hopen op het beste ?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan