..

[quote quote=10464180]Herstel bij mij ging goed.. eigenlijk een week echt last gehad van de wond/hechtingen.. daarna werd het geleidelijk al minder.. dus ik vond alles bij elkaar wel meevallen.. als je je eraan overgeeft scheelt denk ik ook veel.. het is zoals het is en het loopt toch anders dan wat je zou willen.. beetje open minded in gaan en hopen op het beste ?[/quote]
Dit is denk ik de beste tip voor iedere bevalling. Je weet toch niet hoe het loopt en het enige wat je kunt doen, is je concentreren op je ademhaling, je eraan overgeven; als je jezelf rustig kunt houden ipv in paniek te raken, kun je veel meer aan. Plus natuurlijk dat ons lijf ervoor gemaakt is, en de wens om je kindje te zien helpt ook veel. Ik was wel heel blij met bevalbad, dat was relaxed en nam echt wat van de pijn weg.
 
Ik vond het ook meevallen! Ik zat lekker in mijn bubbel onder de douche. Tot ik rond 8 cm eronder uit werd gehaald, ze wilde mijn vordering checken. Vanaf toen een uur lang pijn maar zelfs die was met hulp van verloskundige (duwde op mijn onderrug) te doen. Meeste pijn had ik na de bevalling van de hechtingen, persfase verliep wat minder soepel. Ik ben nu zwanger van de tweede en heb het boek positief over bevallen geleend van een vriendin. Vind dit echt een aanrader, veel meer vanuit positiviteit benaderd ipv inderdaad al die angst verhalen. En leer erdoor dat je je eigen keuzes mag maken, mijn persfase ga ik nu totaal anders laten verlopen (als dat kan maar ga ik vanuit)
 
2 bevallingen gehad, beide thuis, eerste bevalling vanaf eerste wee tot geboorte 5 uur, 2 e bevalling 1,5 uur totaal, geen pijnbestrijding gebruikt en heerlijk thuis, pijnlijk is het maar ik vond het echt meevallen! Ik heb geen cursus gevolgd en ook geen boek gelezen, ben er blanco ingestapt ? 
 
Hoi. Ik ben vorig jaar op de natuurlijke manier bevallen, zonder enige vorm van pijnstilling oid en vond het reuze meevallen. De baby moet er hoe dan ook uit, rustig ademhalen en persen was voor mij echt het enige wat ik nodig had
 
Beste pannekoekenplantje,
Het lijkt bijna wel of positieve verhalen over bevallingen niet gedeeld mogen worden. Ik heb zelf twee hele positieve ervaringen gehad en betrap mezelf erop dat ik me daarvoor verontschuldig als ik erover vertel. Vandaag doe ik dat niet, ik heb twee vlotte en relatief ontspannen bevallingen gehad, de weeënpijn is mij erg meegevallen! Tuurlijk doet het pijn maar het is pijn waarvan je weet dat hij gaat komen en ook weer ophoudt. Focussen en goed ademen was wat voor mij heel goed hielp, ik kon me goed afsluiten van de omgeving en focussen op de kleine dame of heer die ik binnenkort vast zou mogen houden. Goed van je dat je er juist zin in hebt! Ondanks dat het echt wel pijn doet is bevallen ook iets heel moois! Ik wens je een hele mooie bevalling toe, succes!
 
Mijn gouden tip; Niks doen.
Tijdens de cursus Hypno-birthing leerde ik het gegeven van pijn te vervangen voor iets wat voor mij logischer is; een intens liefdevol moedergevoel. Een wee moet je niet opvangen, maar laten gebeuren. Elke wee is er weer een dichter bij je kleintje. Ik voelde hoe mijn lichaam alles zelf deed: een nieuw leven geboren laten worden. Je kindje is belangrijker dan de pijn. En als je dat echt zo ervaart, dan ervaar je het totaal niet als pijn. Je baarmoeder is een krachtige spier die ervoor gemaakt is om jouw kindje naar buiten te leiden. Waarom zou je je hiertegen verzetten en pijn bij jezelf veroorzaken?
 
Ondanks de schrik dat ik met 37 ingeleid moest worden, omdat ik al ernstig ziek bleek te zijn door zwangerschapsvergiftiging, heb ik gelijk de knop omgezet door zelf hypno.
Ik lag vastgebonden aan bed met infusen en apparaten. Toch heb ik geen kik gegeven. Letterlijk geen geluidje gemaakt. Ik ademde mijn kindje naar buiten, zonder te persen. De hele bevalling duurde door mijn totale overgave aan ontspanning en liefde maar 1,5 uur. Van het breken van mijn vliezen tot de geboorte. Mijn zoon werd na 2 persweeen, waarbij ik dus niet heb geperst, op mijn buik gelegd. Het eerste wat ik zei was: “he!? Is hij er al?”
Ik had me voorbereid dat de weeën 72u konden duren omdat mijn lichaam volgens de arts er nog niet rijp voor was.
 
Ik heb geen pijn gehad, het was wel een intens gevoel wat echt wel energie koste. Ik heb niet eens nagedacht over pijnbestrijding, want ik vertrouwde op mijn lichaam en de natuur.
Een vrouw in coma kan een kind baren, stond ooit in de krant. Je lichaam doet het werk. En je kan het zelf een stuk prettiger ervaren als jij je aan je lichaam overgeeft. Ga naar je happy place waar jij je kindje in gedachten al kan vasthouden. 
 
Nu bij mijn 2e zwangerschap hoop ik het weer zo te kunnen doen. Ondertussen hoop ik dat meer mensen hun positieve ervaringen delen. Want die bangmakerij houden we zo zelf in stand. 
 
https://www.oudersvannu.nl/forums/onderwerp/leuke-bijzondere-grappige-bevallingsverhalen/
Ongeveer 10 maanden geleden, heb ik het bovenstaande topic geopend. Helaas is er niet veel op gereageerd maar tijdens mijn eerste zwangerschap was ik ook opzoek naar positieve verhalen en kon amper wat vinden. Dus tijdens mijn tweede zwangerschap heb ik zelf een topic geopend.
 
Lees en lach en voeg er vooral aan toe.
Ik ben trouwens in bad bevallen de tweede keer en dat was heel fijn. Ja het is pijnlijk maar niet ondragelijk. De pijn heeft een doel en dat maakt het makkelijker te handelen, vond ik.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan