2e kindje?

Hoi Brenda,

Wij hebben een dochter van 2,5 en mijn man en ik hebben besloten om het bij 1 kindje te laten, om verschillende redenen:

Medisch/lichamelijk gezien: de eerste zwangerschap liet lang op zich wachten, waarna we een miskraam voor onze kiezen kregen. Vervolgens weer lang wachten op de volgende zwangerschap, in het 3e trimester zware vorm van zwangerschapsvergiftiging met  uiteindelijk een pittige bevalling die eindigde in een keizersnee. Alhoewel we beseffen dat het bij een volgende zwangerschap anders kan lopen, gaan deze ervaringen (waarbij de pijn en het verdriet nog helder voor de geest staan) niet in je koude kleren zitten. Wat ook een rol speelt is leeftijd: ik ben nu 38. Het kan nog... maar wat als het weer zo loopt als bij de eerste 2 zwangerschappen? Ik weet niet of ik dat geestelijk en lichamelijk nog trek. En  garanties kan niemand je geven.

Jezelf kennen en jezelf nemen zoals je bent speelt ook een grote rol in de beslissing wel/niet meerdere kinderen. Wees eerlijk en duidelijk naar jezelf en naar elkaar. Ik weet van mezelf: ik ben geen type mens voor een gezin met meerdere kinderen. Ook hebben mijn man en ik veel dingen waar wij van willen blijven genieten, zowel op sociaal gebied als op werk gebied. En aangezien en mens niet alles kan doen en hebben, moeten er keuzes gemaakt worden. Voor alles valt wat te zeggen, zowel positief als negatief. Dus waar het -in onze beleving- uiteindelijk om draait: de juiste  balans vinden waar iedereen binnen het gezin happy mee is. Een goede moeder/vader is een gelukkige moeder/vader! En dat heeft z'n weerslag op je kindje.

Hartelijke groeten,
Isabella D.
 
Hallo Brenda,

Wij hebben twee kindjes en ik ben een paar weken zwanger van de derde. De stap van 1 naar twee kindjes is veel minder groot dan die van 0 naar 1. Onze twee kindjes schelen 17 maanden, dus nu kunnen ze lekker met elkaar spelen, dat is hartstikke makkelijk. Zelf ben ik niet echt een babymoeder. Die kleintjes zijn wel heel schattig, maar ik begrijp ze niet zo goed.... ik weet nooit wat ze willen. Maar gelukkig is de jongste nu al weer 15 maanden, loopt als een kiviet en heeft nog maar een slaapje. En dan zijn ze erg leuk.

Mijn dochter vindt het super om een broertje te hebben en zegt vol trots dit is mijn broertje!! Ze is meestal lief voor hem, maar kan hem soms ook vreselijk pesten, bijten en slaan.

We waren nog niet uit de keuze of we een derde wilden. Mijn man was er eigenlijk niet zo voor. We hebben iets te lang onze keuze uitgesteld en de natuur heeft de keuze voor de derde gemaakt.  We moeten er nog even aan wennen....

 
Hoi,
Wat hier boven ook al staat is waar. De stap van niks naar 1 is veel groter dan de stap van 1 naar 2 en van  2 naar 3 is nog makkelijker. Je hebt het allemaal al een keer gedaan en je kindje deint wel mee op het ritme wat je al had, zeker wanneer de oudste ook nog klen is en je toch nog in de luiers zit enzo.
De twijfels die sommige moeders hebben dat ze niet weten of ze van de 2e of 3e net zoveel kunnen houden als van de 1e is ook onzin want dat kan echt wel en die liefde wordt alleen maar groter.

Groetjes Son
 
Ik vind het moeilijk om jou aan te geven wat ik vind dat jij moet doen. Zoals anderen al aangeven is de keuze zo persoonlijk.

Wel vind ik dat jullie de keuze mogen maken, ook als je het bij één kind houdt. Want ik heb wel de indruk dat je tegenwoordig eerder moet uitleggen waarom je geen kinderen meer wil, dan wanneer je wel een tweede krijgt.

In mijn omgeving is een stel dat bewust kiest voor één kind en daar wordt toch anders op gereageerd dan op mijn keuze om wel een tweede te krijgen.
Dat komt denk ik ook omdat in onze families er meer gezinnen zijn die twee of meer kinderen hebben dan gezinnen die gekozen hebben voor één kind. Ik denk dat dat tegenwoordig toch veel vrijer is. Vroeger ging men er gewoon vanuit dat je meer kinderen kreeg en nu kun je kiezen. Alhoewel mensen ons op een gegeven moment ook gingen vragen of wij nog een kind wilden.

Ik ken je alleen zeggen wat mijn overweging is.

Mijn man en ik hebben altijd gedacht twee kinderen te krijgen. Totdat de eerste pas geboren werd na 3 jaar en 3 miskramen. Wij zijn toen er heel anders tegenaan gaan kijken. Ook omdat onze eerste een heel sterk eigen willetje heeft en dus dit regelmatig tot krijspartijen en botsingen met mijn man heeft geleid.

Toen de oudste echter wat beter ging praten konden wij beter communiceren en nu merken wij dat het al een stuk beter gaat (met enkele uitschieters....). Wij hebben bewust gekozen om te kijken of we nog een kind konden krijgen, omdat ik het toch veel leuker vind om met z'n vieren te zijn. Ook op zondagochtend en in de weekenden, of op vakantie, dan heeft onze oudste altijd iemand om mee te spelen.
Daarnaast vind ik het heel goed om binnen een gezin een andere relatie te onderhouden dan die met mijn man en mij.
En last but nog least, als wij er niet meer zijn, is hij niet alleen.
De toekomst zal moeten uitwijzen of dit allemaal wel zo uitkomt (karakters bepalen natuurlijk heel veel), maar daarom hebben wij bewust de stap genomen om het nog een keer te proberen.

Nu ben ik ruim 15 weken zwanger van de tweede en is mijn oudste net 3 jar geworden!

Wij kijken nu met z'n drieen gespannen uit naar de geboorte die nog lang duurt, maar tegelijk ook heel snel zal zijn (de tijd vliegt namelijk voorbij).

En hoe het zal zijn???? We zien het wel, we hebben het eerste jaar van de eerste gehad en van de tweede zal ook wel lukken,

of zoals iemand anders al zei bij een tweede ben je toch makkelijker (dat hoor ik tenminste om me heen.....we zullen zien).

Succes met jullie keuze!

gr Sandra

 
hoi,
ik wilde nog geen tweede,maar toen ons zoontje 2,5 jaar was werdt ik  plots zwanger.
verrassing!! pas met de zevende mnd zwangerschap had ik het idee ach misschien ook wel leuk.
ons zoontje is erg druk en vraagt heel veel aandacht! dus ik zag het niet zo zitten, mijn man wel( die is er niet zoveel, harde werker)
ons zoontje was 3 jaar en toen kwam onze tweede dus.
en nu achter af denk ik waarom heb ik dit niet eerder gewilt, de zwangerschap was wel vermoeiender (toevallig bijmij) maar ik denk nu (voor in de toekomst) toch aan een derde!
wat kan het raar lopen he!
de tweede gaat makkerlijker
en mijn zoontje is verassend lief voor zijn zusje en ze beleven nu al veel lol en ze is nog maar 4 mnd!
ik vind het geweldig!
succes met je keuze!
groetjes
 
Hallo Brenda,

Wat kan het leven soms toch wrang zijn. Wij hebben zelf een prachtige zoon van bijna 2 jaar. Voor ons was het vanaf het begin duidelijk dat we graag in ieder geval 2 kinderen zouden willen krijgen. Ik kom zelf uit een gezin van drie en heb dit altijd als zeer plezierig ervaren, toen maar ook nu nog heb ik veel aan mijn zussen. Voor ons dus niet de vraag of we willen gaan voor een tweede. Helaas ben ik er een aantal maanden geleden per toeval er achter gekomen dat ik in een vervroegde overgang ben terecht gekomen (ik ben nu 37). Weg droom voor een tweede kindje. We hebben inmiddels besloten (met pijn in ons hart) het bij 1 kind te laten en geen andere wegen te bewandelen om ons gezin uit te breiden. We vinden het heel jammer maar genieten des te meer van onze zoon. Al vind ik het erg jammer dat hij geen broertje of zusje meer krijgt. Gelukkig heeft hij een paar neefjes en nichtje van dezelfde leeftijd waar hij mee op kan groeien. Succes met jullie beslissing.
 
Hoi Brenda,

ik geloof dat wij elkaars handen kunnen schudden. Ik zit in het precies zelfde dillema als jij. Onze dochter is nu ook 3, en we zitten ook maar steeds heen en weer, wel of niet? In sept gaat ze naar de bassisschool en ik zou het liefts dan al zwanger willen zijn, een te groot leeftijdsverschil lijkt mij ook niet leuk.
En zo heb je  ten tijde  dat de oudste naar school is tijd voor de jongste, missschien ook wel ideaal tegen jaloezie?  

Ik zou het niet leuk vinden als onze dochter enigskind blijft. Maar het wil maar niet lukken, telkens is er weer iets, dat we toch iet die definitiefe beslissing nemen!

Ja wat doe je er aan? Ben jij er ondertussen al uit?

Gr Mama72.
 
Hallo Allemaal,

Wat een dilemma he.
Wel of geen 2e kind. Voor mij was het geen keuze. Ik heb altijd gezegd 2.  Maar inmiddels begint mijn klokje ook harder te tikken. Ben nu 35 en zou de 2e toch wel graag voor mijn 37e willen hebben mocht Moeder natuur mij dit gunnen.
Maar mijn man heeft heel lang geen 2e gewild.
Achteraf bleek dat vooral te komen omdat hij bang was dat het met mij mis zou gaan omdat ik nogal wat overgewicht had. Dat probleem is inmiddels weg. Daarnaast is hij geen babypapa maar meer een peuter papa.
Daarnaast heeft bij ons ook meegespeeld dat er bij mij op het werk een hoop
onzekerheid was mbt mijn kontrakt. Daardoor hebben we besloten te wachten tot we wisten hoe het daar verder zou gaan. Dat is gelukkig nu allemaal geregeld zoals we graag wilde hebben. Er staat ons nu niets meer in de weg.
Onze dochter is inmiddels 3 jaar. Als alles meezit gaan we begin 2007 voor een broertje of zusje. Hopenlijk loopt dan alles zoals we ons dat wensen. We zullen zien.

In ieder geval allemaal veel succes bij jullie keuze ennuh, het is JULLIE keuze wat je ook beslist en niet die van je omgeving.

Groeten
ekon
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan