Hallo,
Ik wil graag specifiek op dit bericht reageren want ik zit met drie talen te maneuvreren. Ik woon in Mexico, ben zelf tweetalig opgevoed, en heb nu een kindje wat ik graag drietalig wil opvoeden. Mijn man is Mexicaan, spreekt heel goed Engels, en Spaans is zijn moedertaal. Wij spreken thuis meestal Engels omdat mijn man zijn Engels wil bijhouden (en zeer weinig Nederlands kent). Ik spreek Nederlands en Engels omdat mijn moeder Nederlandse was en mijn vader Amerikaan is. Ik ben in Nederland geboren en getogen maar heb in Amerika gestudeerd. Ik ben dus vloeiend in beide talen, alhoewel ik er soms mischien meer tussenin zit. Ik spreek ook goed Spaans. Aangezien we in Mexico wonen is Spaans uiteraard een prioriteit voor mijn zoontje en dat spreken we dus allebei met hem. Ik spreek daarnaast met hem (meer tegen hem) ook Nederlands en Engels en moet zeggen dat dit dus wel door elkaar gaat. Mijn zoon is net 6 weken oud en ik begin me sinds een week of twee af te vragen of ik wel goed bezig ben en hoe ik dit het beste kan aanpakken. Ik heb zonder problemen beide talen geleerd en zodra ik besloot om in Amerika te sturen heb ik daar gewoon hard mijn best opgedaan. Nu is mijn Nederlands daar wel een beetje onder gaan lijden, maar het is ook een kwestie van waar je zit en wat je nodig hebt en dan vogel je het wel uit.
Engels is voor ons zoontje de meest vanzelfsprekende tweede taal, maar ik wil zo graag dat hij ook Nederlands leert vooral ook omdat talenkennis in Mexico nog al miniem is qua les op school.
Jij raadt aan om niet doorelkaar te praten en ik kan dat helemaal begrijpen (ben antropologe en heb dus ook redelijk wat linguistieke kennis op dit gebied), maar wat ik me afvraag is of het op zinsniveau is of meer op conversatieniveau. Dus begin ik een conversatie in een taal en maak hem af in dezelfde taal en verander ik van taal pas als ik een andere conversatie op een ander moment begin? Of is het een kwestie van mijn zinnen afmaken in dezelfde taal, maar ik kan wel per zin of per paar zinnen van taal veranderen. Zucht, zoveel vragen, en zoveel onzekerheden, en soms vraag ik me af of het uberhaupt wel iets uitmaakt.
Enfin, ben benieuwd wat de mening is.
Gillian
quote: Emmary reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('20-06-2005 11:28:37&apos
);
Hoi allemaal,
Ik heb twee kinderen: Aryan (4 jaar) en Emma(20 maanden). Ik ben Spaanse, mijn man Iraniër en we wonen in Nederland. Thuis sprak ik met Aryan Spaans en met mijn man Nederlands. Mijn man sprak farsi (de moedertaal van mijn man) met Aryan. Voorlezen, tv en bij andere mensen (psz, de winkel, op bezoek) ging altijd in het Nl. Bij Aryan weigert buiten het huis te praten (geen van de drie talen) en tot kort wilde hij thuis ook geen Nl spreken. Één van de talen tijdelijk weigeren is heel gewoon, maar bij hem was er meer aan de hand. We hebben toen veel meer Nl thuis gaan spreken, maar er kwam geen verbetering. Na een bezoek naar de ha, blijkt dat er nog meer aan de hand met hem is omdat hij ook geen oogcontact wil en niet met de andere kinderen wil spelen. Hij is ook snel bang. Hij is naar de logopedist en bjz doorverwezen. Hij moet ook waarschijnlijk naar de kinderarts.
Mijn dochter is nog heel jong om te weten welk kant ze opgaat, maar voorlopig gaat het heel goed met tweetaligheid. Ze is ook heel anders dan Aryan: ze heeft meer contact met ons, is minder vergelen en assertiever. Ze kan nu veel woorden zeggen, Nl en Sp, en reageert heel goed op beide talen. Ze reageert ook soms op farsi.
Ik heb toegepaste taalkunde gestudeerd, dus wist ik al veel over tweetaligheid (in Sp is dit een gewone zaak omdat er in sommige regio’s met twee talen spreken). Het is niet zo belangrijk dat je je moedertaal gebruikt. Het is wel moeilijker voor jou, vooral omdat je emoties niet in een andere taal kan makkelijk uiten (je vindt de woorden, maar voelt niet uit je hart). Je kan dan soms moeilijk overtuigend boos worden.
Het is wel belangrijk dat je consequent blijft en dat je elke taal aan een situatie of persoon koppelt. Als je beide talen door elkaar spreekt, is dit erg verwarrend voor het kind.
De weigering van één van de talen is heel normaal. Blijf maar in de geweigerde taal spreken, ook al je kind in de andere taal antwoord geeft.
Ik hoop dat jullie iets aan mijn verhaal hebben. Tweetaligheid is een rijkdom. Het is bewezen dat het helpt de cognitieve kant van je kind te verbeteren. Ook als mens wordt hij opener voor andere culturen en andere denkbeelden. Jammer alleen dat in Nl zo negatief over tweetaligheid word gesproken.
Grt
