3e zs... onverwacht of ongewenst... wat moet ik nou doen?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Beste mensen,

Ik en mijn man hebben een probleem. We zijn er vandaag achter gekomen dat ik zwanger ben. Dit is absoluut niet gepland. Mijn man is stellig, laat maar weghalen. Maar hij vind wel dat ik de uiteindelijke beslissing moet nemen. Ik heb al twee zs gehad, twee heerlijke kinderen gekregen. Mijn zs waren zwaar. En tweemaal afgesloten met een keizersnee.

Ik weet echt niet wat ik moet doen. Mijn man komt met allemaal redenen om een abortus te plegen (waar ik eigenlijk al mn hele leven niet aan heb gewild, helemaal niet in de situatie waarin ik nu zit. Getrouwd, gelukkig, mooi gezinnetje, mooi huis). En hij praat het ook goed terwijl ik denk, man je lult uit je nek! Dus dan zegt hij dat hij beter zijn mond kan houden.

Ik wil mijn man ook niet 'opzadelen' met een derde, als hij dat niet wil. Het zit alleen al in mijn buik... en het is van ons... Hoe kan ik dat nu weg laten halen???

Ik zou willen dat ik geen keuze hoefde te maken, maar ik ben nu eenmaal zwanger. De keuze die ik moet maken heeft consequenties voor ons hele gezin. Als ik het vruchtje weg laat halen zullen mijn kinderen er geen broertje of zusje bij krijgen. Wij zullen geen derde kindje krijgen. Als we het houden, dan verandert ons leven ook. Het wordt druk, maar zeker mooi. We moeten verhuizen.

Ik wordt gek van het nadenken, mn hoofd doet er zeer van...

Heeft iemand raad, of kan er iemand met me meedenken? Of misschien iemand die hetzelfde heeft meegemaakt???

Gr. van een moeder van twee...
 
Allereerst is het natuurlijk en grote schok als het niet gepland is. Maar als het idee een beetje bezinkt, en je er meer over nadenkt, moet je dan b.v. echt verhuizen? Twee kinderen van hetzelfde geslacht kunnen ook een kamer delen. Zelfs broertje en zusje kunnen een kamer delen als ze nog jong zijn. Ik kom uit een gezin van vijf kinderen, en er waren drie slaapkamers voor de kinderen. Als enige meisje had ik een eigen kamer, maar mijn vier broers moesten per twee een kamer delen. En dat was helemaal niet erg, ze wisten niet beter.

En als je je hele leven al tegen abortus was, reken maar dat je er spijt van krijgt. Misschien praat je het na tijd voor jezelf goed, maar het gaat op den duur knagen. Wie weet geef je over een aantal jaar onbewust je man wel de schuld. Ik wil je niet vertellen wat je moet doen, ik probeer alleen maar met je mee te denken. Dit is wat ik zelf zou voelen als het mij overkwam. Ik heb zelf ook twee kinderen en wil graag een derde, alleen nu nog niet. Maar mocht het wel gebeuren dan zou het voor ons ook een schok zijn, vooral voor mijn man want die schrikt makkelijk als het voor hem nog niet in de planning zat het eerstkomende jaar. (ik was veel gauwer zwanger van de tweede dan we dachten en dat was eerst best moeilijk, ook al gingen we er wel voor toen)

Misschien is het een optie na de derde een meer drastische maatregel te nemen voor je man of jezelf, als je ondanks anitconceptie toch zwanger bent geraakt?
Het is toch eigenlijk ook wel mooi dat je nog een keertje de kans krijgt ziets moois mee te maken. (niet de zs, want die viel je tot twee keer toe  zwaar zoals je schreef, maar zo'n pasgeborene die je helemaal nodig heeft en die opgroeit in een fantastisch persoon dankzij jullie begeleiding).

Ok, het begint een beetje dromerig te worden mijn antwoord, sorry hiervoor, maar denk in elk geval goed na voor je iets doet.

liefs Danielle
 
Allereerst is het natuurlijk en grote schok als het niet gepland is. Maar als het idee een beetje bezinkt, en je er meer over nadenkt, moet je dan b.v. echt verhuizen? Twee kinderen van hetzelfde geslacht kunnen ook een kamer delen. Zelfs broertje en zusje kunnen een kamer delen als ze nog jong zijn. Ik kom uit een gezin van vijf kinderen, en er waren drie slaapkamers voor de kinderen. Als enige meisje had ik een eigen kamer, maar mijn vier broers moesten per twee een kamer delen. En dat was helemaal niet erg, ze wisten niet beter.

En als je je hele leven al tegen abortus was, reken maar dat je er spijt van krijgt. Misschien praat je het na tijd voor jezelf goed, maar het gaat op den duur knagen. Wie weet geef je over een aantal jaar onbewust je man wel de schuld. Ik wil je niet vertellen wat je moet doen, ik probeer alleen maar met je mee te denken. Dit is wat ik zelf zou voelen als het mij overkwam. Ik heb zelf ook twee kinderen en wil graag een derde, alleen nu nog niet. Maar mocht het wel gebeuren dan zou het voor ons ook een schok zijn, vooral voor mijn man want die schrikt makkelijk als het voor hem nog niet in de planning zat het eerstkomende jaar. (ik was veel gauwer zwanger van de tweede dan we dachten en dat was eerst best moeilijk, ook al gingen we er wel voor toen)

Misschien is het een optie na de derde een meer drastische maatregel te nemen voor je man of jezelf, als je ondanks anitconceptie toch zwanger bent geraakt?
Het is toch eigenlijk ook wel mooi dat je nog een keertje de kans krijgt ziets moois mee te maken. (niet de zs, want die viel je tot twee keer toe  zwaar zoals je schreef, maar zo'n pasgeborene die je helemaal nodig heeft en die opgroeit in een fantastisch persoon dankzij jullie begeleiding).

Ok, het begint een beetje dromerig te worden mijn antwoord, sorry hiervoor, maar denk in elk geval goed na voor je iets doet.

liefs Danielle
 
Lieve moeder van twee,

Wat een dilemma.....
Ik begrijp dat het heel moeilijk voor je is maar ik denk wel dat het iets is waar je heel erg goed over na moet denken.

Ik heb het in  mijn familie gezien. Mijn broer had een relatie die beëindigd werd. Vlak daarna vertelde zijn ex dat ze zwanger was. Onze reactie was meteen: laat het weghalen want anders blijft dit je hele leven achtervolgen. Ook mijn broer zag het in eerste instantie niet zitten. Zij heeft er voor gekozen het te houden. Wij waren daar toen best boos over. Na een tijdje begonnen we te wennen aan het idee dat we oom/tante en mijn ouders opa/ oma zouden worden. Mijn broer en zij kwamen ook weer dichter bij elkaar. En hoewel ze eigenlijk helemaal geen geld hadden, kregen ze het voor elkaar om de babyuitzet bij elkaar te krijgen. Afgelopen september is mijn neefje geboren en het is een schat! Mijn broer is een trotse papa en hij en zijn vriendin maken er iets moois van. Ze wonen nog niet bij elkaar maar ze zijn wel bijna altijd bij elkaar om voor de kleine te zorgen. Ik zou mijn neefje nu niet meer willen missen.

Wat ik wil zeggen is dat voor alle materiële en praktische zorgen wel een oplossing te vinden is. De vraag is of je onvolwaardig van die kleine kan houden. Want met liefde en toewijding kom je er wel. Sommige dingen komen op je levensweg met een bepaalde bedoeling. Misschien is dit ook wel zoiets wat je mee moet maken. En weet wel dat bij zulke dilemma's er geen panklare oplossing is want wat je ook beslist, die beslissing zal een impact hebben op de rest van je leven.

Ik ben nu zelf zwanger van onze eerste. Ik heb net een miskraam achter de rug. Ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen dit wondertje weg te halen. Maar ja, bij ons is het dan ook wel gepland.

Succes met jullie beslissing.

Maike
 
Hallo,
 
Vindt het een erg moeilijke keuze te meer daar ik zelf absoluut geen arbortus zou kunnen doen!!!
Heb ook een mk gehad voor deze zwangerschap daarom zou ik het niet kunnen, het is zo gewenst!!!
Misschien zien wij dit allemaal anders omdat wij al een tijdje zwanger zijn!!!
Hoop dat je er goed over nadenkt en veel met je man erover praat, je bent niet voor niets zwanger nu daar is zeker een rede voor een bedoeling!!! Dat heeft iedereen in zijn leven een bedoeling om hier te leven op aarde!!! Wens je veel wijsheid en wat je ook kiest het is niet goed of fout onthou dat!!!
Sterkte!!!
 
Liefs Sandy 29wk en 4dgn
 
Sjonge wat een heftig verhaal. Ik vind het moeilijk om hierop te reageren, maar ik wil het wel doen. Ik  kan je niet vertellen wat  de keuze is die jij moet maken. Ik kan je alleen vertellen wat mijn mening en gevoelens zijn.  Dit wordt dus een reactie vanuit mijn hart.

Of het nu gepland of ongepland is voor de ouders, dit nieuwe leven blijft een wonder. Het maakt mij verdrietig hoe gemakkelijk mensen denken over het weghalen van nieuw leven. Hoe klein ook, het is leven! Met 6 weken wordt het mondje gevormd en gaat het hartje kloppen.

Uit jouw verhaal begrijp ik dat je het zelf niet wil laten weghalen. Deze houding en mening verander je niet zomaar even. Als je wel besluit tot een abortus en je staat er niet voor 100% achter dan krijg je daar onherroepelijk psychische klachten door. Ook lijkt het mij de relatie met je man niet te bevorderen, het gaat gebeuren dat je hem de schuld geeft als je de keuze maakt terwijl je er niet helemaal achter staat.

Materieel, zou ik mij het minst zorgen over maken. Broertjes en zusjes kunnen gemakkelijk bij elkaar op de kamer hoor! Wij waren met 4 meiden thuis en ik heb tot mijn 12e bij mijn zusje op de kamer geslapen. Juist wel gezellig, kletsen voor het slapen gaan enzo.

Ik wil je aanraden om hierover ook met anderen te praten en niet alleen met je man of hierop het forum.  Het is een moeilijke keuze die je gaat maken. Klop eens aan bij een professionele instelling, die helpen je orde op zaken te stellen in je hoofd. Kijk eens op deze site: www.vbok.nl

Ik wens je alle sterkte, moed en wijsheid toe om deze beslissing te maken.


Liefs, Aline





 
Hallo,

ik ben het helemaal met de vorige schrijfsters eens. Ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om een kind weg te laten halen. Het lijkt mij dat als je voor twee kinderen kan zorgen dat een derde dan ook kan. Vaak heb je al veel spullen en als er plaats in je hart is voor twee kinderen is dat er ook voor drie. Wij krijgen in juni zelf ook ons derde kindje en mijn twee oudste kinderen delen nu samen een kamer. Dat vinden ze geweldig. IN het begin was het wel even een gespook sávonds, maar nu gaat het prima.

Ik zou geen abortus uit laten voeren als je er niet voor 100% achter staat, want dan krijg je onherroepelijk spijt. Je zwangerschap mag dan niet gepland zijn, maar dan kan het kindje nog wel gewenst zijn.

Ik wens je veel sterkte toe met je keuze. Misschien is het een idee om voor je man vast een afspraak te maken bij de uroloog. Dan komt er in elk geval geen vierde.

Veel liefs ...
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan