hallo
ik heb erg getwijfeld of ik wel zou reageren, omdat iedereen zo erg tegen abortus is, maar ik doe het toch.
ik weet uit ervaring dat een abortus je niet koud laat. zelf heb ik in 2005 een abortus gehad nadat ik onverwachts dwars door de pil heen zwanger was geraakt. voordat dit gebeurde was is altijd tegen abortus, maar als je er zo onverwachts voor komt te staan is de situatie heel anders. in mijn geval waren mijn vriend en ik toen ik erachter kwam ook net uit elkaar, ik had geen eigen huis geen geld en ik zat nog op school.
na veel praten hebben mijn toenmalige ex en ik besloten dat het niet kon, deze zwangerschap, althans dat is wat mijn verstand me toen zei, maar voor mijn gevoel kon ik het eigenlijk niet weg laten halen, zoals je uit mijn verhaal begrijpt heb ik dat dus wel gedaan.
ik heb hier achteraf zo ontzettend veel spijt en verdriet van gehad. al vanaf het moment dat de abortus uitgevoerd was, ik werd ook hysterisch huilend wakker uit de narcose, ik heb na de abortus ruim een jaar bij een psycholoog gelopen om dit een klein beetje te kunnen verwerken. ik had nooit gedacht dat het zoveel invloed op mijn leven zou hebben.
de jongen waarvan ik de eerste keer zwanger was en ik zijn weer bij elkaar gekomen in die periode, ook hij had het er uiteindelijk wel moeilijk mee en we hebben ook veel steun aan elkaar gehad.
in de periode dat ik bij de psycholoog liep ben ik weer door de pil heen zwanger geraakt (dit gebeurt bijna nooit en de huisarts weet ook absoluut niet hoe het mogelijk was)
het stond voor mij meteen vast dat ik dit kindje zeker ging houden en gelukkig stond dat voor mijn vriend nu ook vast.
we zijn nu gaan samenwonen in een appartementje met 1 slaapkamer dus de baby moet bij ons op de slaapkamer, we hopen dat we op korte termijn iets groters kunnen vinden maar voor nu moet het maar even op deze manier.
ik kan nu niet meer wachten tot de kleine er is.
ik hoop dat je heel goed nadenkt voordat je een beslissing maakt want ondanks de therapie die ik gehad heb, zal ik dit nooit vergeten en mezelf vergeven doe ik het ook nog niet.
een abortus hakt er echt in en ik denk dat je je man daar ook van moet overtuigen. want jij voelt aan je lichaam dat er een kindje in zit, maar je man voelt er niets van dus dat maakt een keuze voor hem al makkelijker.
ik wens je veel sterkte
liefs krista (37+6 weken)
