wat een hoop reacties zeg,
nou dan wil ik ook wel vertellen hoe ik er tegen over sta.
ik ben niet zo zeer tegen abortus maar ik keur het alleen goed als het gaat om iemand die verkracht is en daardoor zwanger, dan kan ik het heel goed begrijpen dat je het kindje niet wil. of als het nog kind die zwanger raakt, je kan een kind niet met een kind opzadelen. al heb ik wel zoiets van , die moeten maar eens goed na gaan denken over wat de gevolgen (kunnen) zijn.
maar in jou geval is dit allemaal niet van toepassing.
ik snap best dat het een moeilijke keuze zal zijn voor jou en je man, maar je man was er ook bij en er zijn nog altijd 2 mensen nodig om een kind te verwekken.
het lijkt me niet dat je hem belazerd heb door stiekem zwanger te raken dus in mijn ogen moet hij gewoon ook de verantwoordelijkheid nemen voor dit kind.
ik zou het kind niet weghalen om een reden als weinig ruimte of te kleine auto. dat zijn niet goede redenen om een moord te plegen, want dat doe je dan in feite.
na 7 weken klopt er al een hartje, vanaf dat moment is het in mijn ogen echt een kindje. het leeft!
weet je trouwens dat als je je andere 2 kinderen op 1 kamer doet en je zet een stpelbed neer voor ze dat ze daar ook veel plezier van kunnen hebben?
en een auto die te klein is?
mijn vriend heeft al 2 kinderen en wij krijgen samen nu ook een kindje. zijn derde dus, dat past ook niet in zijn auto, en ik heb geen rijbewijs. heb ik ook niet nodig vind ik.
maar daarmee is dit kindje niet minder gewenst.
daar vinden we ook wel weer een oplossing voor.
ik zou je aanraden om dit kindje niet weg te halen. je gaat je voor de rest van je leven schuldig voelen, en dan zul je net zien, dan is het kindje weg, en dan gebeurt er iets na een tijd, bijv. de auto gaat stuk en jullie kopen een andere die groter is, op dat moment denk je dan, goh, het had toch wel gekund.
kun je jezelf dan nog recht in ogen aankijken?
ik heb een abortus gehad maar niet omdat ik het kindje niet wilde. mijn kindje was overleden en de bevalling zette niet door. toen ik wakker werd was mijn kindje uit mijn lijf gerukt. dat snijdt. gelukkig hebben we ons piepkleine dochtertje mogen begraven maar ik had haar veel liever levend op mijn buik gehad.
zij was trouwens niet gepland en mijn vriend en ik waren toen nog maar net bij elkaar.
we woonden niet samen en er was geen geld. en toch mocht ze komen, we hadden er alle vertrouwen in dat het goed zou komen.
en dat was ook gelukt als ze het overleeft had.
nu krijgen we opnieuw een dochter. we hebben haar gezien op de echo, ze lijkt op mij.
we noemen haar al bij naam, en ze trappelt me erg vaak wakker.
we zouden haar nu al niet kunnen missen.
denk asjeblieft na voordat je een wonder weg doet, je kindje is geen afval dat in de prullebak terecht komt van het ziekenhuis.
want daar komt je kindje terecht als je het weg laat halen.
sorry dat ik zo hard ben maar ik vind dat dit kindje niet de dupe moet worden van een foutje die jullie samen gemaakt hebben.
groetjes Miranda 36 weken
);