3e zs... onverwacht of ongewenst... wat moet ik nou doen?

Oooh meid wat een ellende.
Ik heb het met je te doen, want jij wilt duidelijkd it kindje houden.

Ik heb het gevoel dat welke keuze er ook gemaakt wordt dit wel eens het einde van je relatie kan betekenen.

Laat je het vruchtje weghalen, dan zal je hem dat kwalijk nemen, laat je het kindje komen dan zal hij het jou blijven verwijten. Al denk ikd at het misschien wel eens zo kan zijn dat hij uiteindelijk toch helemaal verliefd wordt op jullie derde spruit.

Eigenlijk is het gewoon vresleijk dat jullie zo lijnrecht tegenover elkaar staan.

Ik wens je heel veel sterkte, want dat zal je nodig hebben. Denk je wel een beetje aan jezelf, want jij ondergata het allemaal he.

Liefs
Miep
 
Tja, dat ik verschillende soorten reacties over me zou laten afroepen, dat wist ik wel hoor.

Ik vind het alleen niet leuk als mensen me gaan beoordelen, maar wel weer lief als ze daarna hun excuses aanbieden... ;)

Dank jullie wel.
 
Dank je miep34.

Ik word ook zo boos op hem als hij er zo gevoelloos tegenaan kijkt. Gewoon niet (willen) beseffen dat het al groeit. En als het verder groeit het net zo'n prachtig wezentje wordt als die andere twee.

Als ik aan hem vraag waarom hij zo gevoelloos doet en waarom hij het niet wil, dan zegt hij dat hij die andere twee graag alles wil geven wat erin zit. Als er nog eentje bij komt, krijgen die andere twee minder. Want ze moeten delen. En dan heeft hij het over: Wat als ze alledrie goed kunnen leren, waar gaan we dat dan van betalen???

Ja, DUS??? Ik kom zelf uit een gezin vna vier kinderen en wij hebben het altijd ontzettend fijn gehad samen. Af en toe natuurlijk effe flink ruzie maken, maar zeker nu hebben we heel veel aan elkaar. En ik (oudste) heb ze nooit iets kwalijk genomen. Ben je gek! Je weet als kind niet beter.

"Ik wilde vroeger maar 1 kind!" "Ik heb nooit een groot gezin gewild!" Hij weet wel dat ik vroeger altijd 4 kinderen wilde. Na mijn eerste zwangerschap keek ik daar heel anders tegenaan en na mijn tweede was ik voor mezelf wel klaar met zwanger zijn. Maar dit cadeautje ga ik echt niet 'weg doen'.

Weet je wat het is... Hoe harder hij zich er tegen gaat verzetten hoe harder ik me daar weer tegen ga verzetten. Gezelliger wordt het er niet op...

Bah..............
 
Ha je hebt in ieder geval nog vechtlust, da's goed.

Hij heeft het over materiele zaken, maar een kind kan je zoveel mer waardevolle dingen gevend an alleen maar materiele zaken. Ik denk niet dat je twee oudere kindjes te kort doet bij de komst van een derde. Ze weten op een zeker moment toch niet beter. En wat de studie betreft, misschien willen of kunnen je twe ekindjes wel helemaal niet studeren. Je weet nooit wat de toekomst brengt.

Onze vierde is op komst. Voro alle kinderen wordt een ebdrag op zij egzet voro een eventuele studie. Naast een studie kunenn ze ook een bijbaantje nemen. Heb ik zelf ook gedaan. Niet alles hoeft op een zilveren lepeltje ingegeven te worden. Zelf ergens voor knokken geeft ook zo ontzettend veel bevrediging. Ik kan echt zeggen, ik heb het zelf gedaan.

Nou meid ik zal aan je denken vanmiddag.

Liefs
Miep
 
Lieve mama van 2,

Ik wilde alleen maar laten weten dat ik met je mee leef. Ik kijk iedere keer op de site om te kijken hoe het gaat.
Vannacht er zelfs over gedroomd! Wat een moeilijke keuze moet je maken. Luister goed naar je hart!!!!

Liefs,

Marlies
 
Waarom zouden ze niet alledrie kunnen studeren als ze dat allemaal willen (dat is altijd afwachten)

Ik kom uit een gezin van vijf kinderern en we hadden het niet breed, maar toch dankzij de studiefinanciering waar elke student recht op heeft konden we wel allemaal studeren. Als jullie inkomen net onder de grens zit tegen die tijd dan krijgen ze nog extra ook. En daar bovenop kan je zelfs nog bijlenen en dat is aleen maar extra motivatie voor een student om hun studie af te maken. (anders moet je ook de gift terugbetalen)

Je man verzint gewoon weer praktische excuses om goed te praten wat hij wil.

veel sterkte vanmiddag en ook al ga je huilen, je kunt nog altijd zeggen wat je voelt, desnoods door de tranen heen.

trouwens, is het niet zo dat voorafgaand aan een abortus de moeder een tijd van bezinning gegeven wordt en meerdere gesprekken om tre zien of ze het echt wil? Ze doen het toch niet als ze merken dat je het eigenlijk niet wil.

liefs Danielle
 
Beste mama van 2
Je zit in een heel moeilijke situatie
Ik heb al je reacties gelezen en er zitten pittige tussen
Het erge voor jou vind ik dat jij het wil houden en je man niet
Je zult een moeilijke beslissing moeten nemen
Maar denk alsjeblieft ook aan jezelf want als je een abortus doet waar je zelf niet voor 100 procent achter staat dan zal je dat ook heel lang bij je dragen
Je zult het je partner kwalijk nemen en uiteindelijk misschien ook je zelf
Ik wilde heel graag een derde kindje mijn man vond het eigelijk wel goed zo
Na 2 keer een miskraam ben ik nu zwanger van ons derde kindje en mijn man vind het helemaal geweldig hij kijkt er net zo naar uit als ik
Ook heb ik al eerder geschreven dat dit mijn derde keizersnee word als er tussen de een jaar zit is mij verteld is het over het algemeen geen probleem dus een derde keer kan w.s best
Ik laat mij meteen stereliseren misschien ook een optie voor jou als jullie toch besluiten om het kindje te laten komen ik hoop dat je man er toch een beetje milder over gaat na denken en er goed met je over praat en niet alleen zijn mening doordringt want ik vind dat je wel eerst goed met elkaar moet praten voordat je zo,n moeilijke beslissing kan nemen dus ik hoop dat hij open staat voor jou mening en jou gevoel ik wens jou heel veel sterkte en leef met je mee groetjes monique
 
Hoi Mama van 2,

Het lijkt me heel moeilijk om in deze situatie te zitten. IK hoop dat de huisarts goede tips heeft om uit deze impasse te komen. Misschien verwijst hij/zij je wel door naar iemand waar je wat langer mee kunt praten.
Ook bij de abortusklinieken hebben ze psychologen om mee te praten. Wellicht kun je daar iets mee. Al kan ik me voorstellen, dat jij niet direct met een psycholoog van de abortuskliniek wilt praten, omdat je dan al zo dicht zit bij wat je niet wilt: aborteren.

Waarom blijft je man zo op de praktische zaken hangen? Eerst een gedeelde kamer, muurtjes verven. Nu weer het studeren. Wij waren vroeger ook met 4 en de meerwaarde die de kinderen onderling elkaar geven is niet in woorden te vertellen. Overigens hebben wij alle 4 gestudeerd door zelf hard te werken en een schuld op te bouwen. Maar daarmee hebben we ook de waarde van geld en ergens voor knokken geleerd ipv ons handje bij pa en ma ophouden.

Ook de zorg die de kinderen later moeten dragen als jullie oud worden en niet meer alles zelf kunnen, kunnen ze dan delen. Niet alleen materiele zorgen, zoals boodschappen, maar ook het "bezorgd zijn om".

Het onderling kunnen delen van je vroegste vroeger, zoals Karin Bloemen in een lied bezingt, is onvervangbaar. Vrienden kun je opnieuw maken en kun je weer verlaten. Broers en zusters nooit! Niemand die precies weet wat je bedoelt met dat ene woord, de naam van die ene buurvrouw of die ene anecdote, behalve je eigen broers en zussen.

Maar goed. Jou hoeven we niet te overtuigen. En natuurlijk snap ik de praktische bezwaren heus wel. Maar die wegen naar mijn mening niet het zwaarst.

Succes met het gesprek.

greet
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan