Heel herkenbaar! Ik heb vorig jaar zomer een mk gehad. Nu zijn we weer zwanger en ben ik 8 weken. Volgende week een echo. Het checken bij het afvegen doe ik ook, in het begin onwijs erg maar dat wordt langzaam aan minder. Iedere keer dat ik een dag geen symptomen voel, ben ik in paniek en ben ik bang dat het weer mis is. Heel frustrerend en onwijs slopend.
5 weken zwanger, onzekerheid na MK
- Onderwerp starter Beebb
- Startdatum
Ja wel wat beter. Al ga ik er ergens helemaal vanuit dat het mis is. In mijn hoofd ben ik er veel mee bezig. de VK zei dat het 2 kanten op gaan. Kwaaltjes zeggen weinig. Ze zei wel goed om wwt gereserveerde naar de 1e echo te gaan. 3 juni is deze. Man wat laat! Mijn buik is nog steeds plat en gevoel van zwanger zijn is weg. Probeer wel wat afleiding te zoeken want ik heb er niets aan! Hoop nog steeds dat ik er volledig naast zit en dat ik op anderen kan reageren met mijn verhaal haha. Ik maak me ook wel snel druk van mezelf. wel heel bijzonder dat je je op 1 dag zo anders kan voelen! Vamochtend trouwens nog wel een opgeblazen buik maar heel snel weer weg ook..
Hey dames. Ik heb zelf geen miskraam gehad maar wil jullie wel een hart onder de riem steken dat ookal heb je geen kwaaltjes of nemen ze af en dan weer toe, het allemaal niks zegt. Ik heb een zwangerschaps test gedaan omdat mijn vriend zei dat ik een beetje een opgezette buik had (klopte ook, alleen wat hij niet wist is dat ik volledig mn boekje te buiten ben gegaan qua eten die week haha) dus toen moest ik wel ff een test doen om hem te laten zien dat het toch echt negatief was. Toen bleek het opeens positief. Tot week 12/13 heb ik nergens last van gehad, ik heb denk ik 1 keer een misselijkheids aanval gehad in de intratuin en thats it. En nu zit ik met 30 week, zwangerschapsdiabetes en enorme vocht vasthouderij op mn stoel aan de keuken tafel. Zo zie je maar weer, het kan alle kanten opgaan. Heel veel succes en geluk voor jullie?
Hoi Beebb en anderen,
Persoonlijk heb ik in november bij 8 weken zwangerschap een miskraam gehad. Het wachten op natuurlijke afscheiding heb ik als een hel ervaren en de eerste keer weer ongesteld worden bracht veel verdriet met zich mee.
Ik heb maar één ongesteldheid na de miskraam heb mee gemaakt en toen werd ik al weer zwanger. Ik ben nu 23 weken zwanger. Deze zwangerschap voelde vanaf het begin al anders, maar toch heb ik de eerste 12 weken sowieso mezelf gek gemaakt met zorgen en veel met verloskundige contact opgenomen. Ik raad zeker aan om dit te doen. Een verloskundige kan echt helpen om zorgen weg te nemen of om door te verwijzen naar een coach die wat intensiever kan ondersteunen.
Dus heel herkenbaar wat je zegt Beebb en ik denk ook niet meer dan normaal. Je hebt nu eenmaal iets meegemaakt wat je raakt tot in je kern en je toch op een bepaalde manier vormt. Het wachten van echo tot echo tot controle, etc. Is denk ik iets waar veel vrouwen tegenaan lopen als iets wat veel spanning met zich mee brengt. Ongeacht wel of geen miskraam.
Wat ik zelf ook als vervelend ervaar is dat er zo weinig "echte" verhalen beschikbaar zijn om troost, herkenning, erkenning of iets uit te halen.
Ik hoop dat hoe verder je in de zwangerschap komt je iets meer vertrouwen zult krijgen in dat het goed gaat. De angst en zorgen zullen denk ik nooit helemaal verdwijnen, maar het zou fijn zijn als er iets meer rust komt.
Liefs Tasja
Persoonlijk heb ik in november bij 8 weken zwangerschap een miskraam gehad. Het wachten op natuurlijke afscheiding heb ik als een hel ervaren en de eerste keer weer ongesteld worden bracht veel verdriet met zich mee.
Ik heb maar één ongesteldheid na de miskraam heb mee gemaakt en toen werd ik al weer zwanger. Ik ben nu 23 weken zwanger. Deze zwangerschap voelde vanaf het begin al anders, maar toch heb ik de eerste 12 weken sowieso mezelf gek gemaakt met zorgen en veel met verloskundige contact opgenomen. Ik raad zeker aan om dit te doen. Een verloskundige kan echt helpen om zorgen weg te nemen of om door te verwijzen naar een coach die wat intensiever kan ondersteunen.
Dus heel herkenbaar wat je zegt Beebb en ik denk ook niet meer dan normaal. Je hebt nu eenmaal iets meegemaakt wat je raakt tot in je kern en je toch op een bepaalde manier vormt. Het wachten van echo tot echo tot controle, etc. Is denk ik iets waar veel vrouwen tegenaan lopen als iets wat veel spanning met zich mee brengt. Ongeacht wel of geen miskraam.
Wat ik zelf ook als vervelend ervaar is dat er zo weinig "echte" verhalen beschikbaar zijn om troost, herkenning, erkenning of iets uit te halen.
Ik hoop dat hoe verder je in de zwangerschap komt je iets meer vertrouwen zult krijgen in dat het goed gaat. De angst en zorgen zullen denk ik nooit helemaal verdwijnen, maar het zou fijn zijn als er iets meer rust komt.
Liefs Tasja
!