Hey lieve meiden,
@ Sil, ik hoop ook nog lang contact te houden hoor.
En ik snap je heel goed. Het lijkt makkelijker om maar gewoon in bed te kruipen, een dekbed over je kop te trekken en nergens meer aan te hoeven denken.
Het is veel moeilijker om jezelf op te pakken en de dingen te doen die je moet doen.
Dat kost veel meer energie. Maar achteraf geeft dat je ook weer energie en in bed liggen niet.
Maar ik weet zeker dat je het kunt meid!
@ Juf, je bent ook echt een schat jij he?!
Ik vind het ook leuk om dingen van je te lezen. Vaak herken ik er ook zoveel in.
Het is waar het moederschap vergt ontzettend veel van je.
Je kunt ineens niet meer doen wat je wilt. Niemand vraagt of je ergens zin in hebt, je moet gewoon. Je moet doorgaan met je kindje verzorgen, je huishouden runnen, want als jij het niet doet is er niemand anders die het doet.
En al is er iemand anders die het doet dan nog is je moedergevoel er, je verantwoordelijkheidsgevoel.
Altijd draait het toch mee in je achterhoofd.
Ik vind het heerlijk om moeder te zijn maar ik kan soms zo uitgeput zijn.
Dan kan ik gewoon bijna niet meer.
Ik denk ook dat onze maatschappij daarin een grote rol speelt.
Je kind moet goed verzorgt zijn, je huis op orde, je baan moet goed lopen, je relatie moet goed zijn en tenslotte moet je ook zelf nog picobello, verzorgd en met een brede glimlach te voorschijn komen.
O ja, en dan is je kindje(s) ook nog jarig dus die verjaardag moet ook leuk en gezellig en goed zijn. Maar eigenlijk heb je helemaal geen energie en ben je een bom van emotie die elk moment uit elkaar kan spatten.
Dat vraagt toch ook veel? Of niet dan.
Als ik dit rijtje al lees wordt ik al doodmoe.
Maar ja, je wilt het op orde hebben want stel je voor dat er iets niet goed loopt, dan zullen de mensen wel zeggen....
Pfft...nou ja, zo zit ik dus in elkaar.
Misschien zien jullie het heel anders.
Sorrie voor mijn verhaal!
Ik zit een beetje van me af te typen geloof ik.
Meiden, jullie zijn top!
Slaap lekker he vannacht!
Doeg!