alles is anders en hoe krijg je dit weer een beetje normaal

A

ANONYMOUS_USERNAME

hi
eigenlijk wilde ik me niet op een forum begeven, maar ik heb toch even behoefte aan wat reacties van meiden die in 't zelfde schuitje zitten.
ik heb kort geleden een missed abortion gehad, we kwamen erachter toen we 9 weken zwanger waren. ontzettend verdrietig allemaal, dat weten jullie allemaal helaas. wat nu een beetje mijn probleem is, is dat ik het allemaal zo moeilijk los kan laten. op het moment dat je dat +je in je zwangerschapstest ziet staan is je hele wereld anders. en na de miskraam is dit niet ineens weer teruggedraaid. ik heb me altijd voorgenomen om niet krampachtig bezig te zijn met zwanger worden, maar na de miskraam lukt me dat dus niet. ik ben zooo verschrikkelijk ongeduldig en m'n verlangen is zo groot. nu is mij beste vriendin sinds kort zwanger en hoe blij ik ook voor haar ben, het steekt af en toe zo erg bij me, ik voel het dan letterlijk in m'n maag/borst/hart/alles. dit vind ik erg vervelend, ook voor haar, want ik wil natuurlijk het liefste heel enthousiast doen. wie weet helpt het om wat reacties van anderen te lezen, over hoe jullie met dit soort dingen omgaan. dus wat doe je met dat stiekeme jaloeziegevoel, wat doe je met je ongeduld en hoe kun je je hoofd weer eens van alles afzetten. en is het mogelijk om weer zo te leven als voor je zwangerschap, of voelt 't bij jullie ook alsof alles anders is geworden.
 
Hoi S,

Ik zei precies hetzelfde, lees mijn eerste bericht maar over de miskraam. Ik wilde me ook niet meer op "het of een" forum begeven maar ik zat zo vol en wilde het delen met anderen die me zouden begrijpen. Inmiddels ben ik 2 weken verder en voel ik me eigenlijk redelijk goed. Wel zou ik dolgraag weer snel zwanger zijn. Als ik andere zwangere vrouwen zie dan voel ik wel verdriet en schiet ik vol. Niet dat ik het hen niet gun hoor, ben zeer blij voor ze en praat ook gewoon met ze over de zwangerschap etc. Maar dan voel ik mijn eigen leegte wel dubbel.  Dat blijft nog wel ff een teer puntje vrees ik.

Bij vlagen heb ik innig verdriet omdat alle doelen die we hadden ineens er niet meer zijn, alles is anders idd. Het gemis in je buik en in je hoofd en hart. Ik begrijp het helemaal hoor. Hoe lang is het nu geleden bij jou dan? Bij mij nu 2 weken en ik moet zeggen dat het wel al minder wordt en mn dagelijkse leven weer vrij normaal is nu. De tijden dat ik op het forum spendeer zijn ook wat vermindered. Op een gegeven moment kom je op een punt (althans ik wel) dat je verder moet. (natuurlijk gaan we snel weer volop klussen en met dat in het verschiet voelt het voor mij alweer een stuk beter) Veel sterkte nog.

Liefs Petra
 
Hoi Petra,





dankjewel voor je reactie. 2 weken, dat is nog heel vers! hoe lang was je zwanger? bij mij is
het nu 2,5 maand geleden. ik merk dat het verdriet anders word, dat er
steeds minder slechte momenten zijn, dus dat is erg fijn. dat zal bij
jou vast ook over een tijdje zo zijn.

we zitten nu in de 2e kans
periode...morgen moet ik ongesteld worden, en ik ben erg bang dat dat
ook echt gaat gebeuren, want ik voel kleine pijntjes enzo. al ben ik
sinds de miskraam ontzettend gespitst op ieder dingetje wat ik maar in
m'n buik en borsten voel. vorige keer heb ik erg heftig gereageerd op
m'n menstruatie, het deed me zo denken aan de weeen die ik tijdens de
miskraam had. kreeg hyperventilatie en was volledig van streek. ik ben
nu wel rustiger maar ik ben toch ook wel bang voor m'n reactie als 'k
morgen toch ongesteld word.



wat is het klote he, als je inderdaad al die toekomstplannen al hebt
gemaakt omdat je toch echt zwanger was. bij alles dacht je al "oh, dan
heb ik waarschijnlijk al 'n beetje een dikke buik" en alles erbij...om
nog maar te zwijgen over alle fantasieen en dromen die je al had over
zo'n klein hummeltje in je armen.



Je moet inderdaad verder, en dat doe ik ook wel, maar het rotte is dat
je er nu wel iedere maand zeker 2 weken heel bewust mee bezig bent.
Terwijl het hiervoor zo 'onschuldig' en ongedwongen was. en daar baal
ik enorm van. Maarja, je hebt het allemaal niet in de hand, dat blijkt
wel weer.

Wat je zegt over het beter voelen omdat je er straks weer voor kunt gaan is wel waar, het geeft toch ook weer een leuke kriebelspanning dat het wel eens zo zou kunnen zijn... Ik hoop voor je dat jullie snel meer geluk hebben. Gaan jullie er nu meteen voor of is jou ook aangeraden een maand te wachten?

liefs
s
 
Hoi,

Ik denk dat vrijwel iedereen zich zo voelt als jij op het forum. Maar je wilt ook je verdriet en gedachtes kwijt bij mensen die je begrijpen. Voor veel mensen in de "buitenwereld" is een miskraam toch niet zo iets groots, maar voor ons allemaal hier: onze droom is keihard uit elkaar gespat.
Voor mij is het nu 3 weken geleden dat het bij mij mis ging bij een zwangerschap van 11 wken en 3 dagen.
Ik heb in het begin wel veel verdriet gehad (als je eerdere berichtjes van mij leest zul je zien dat we al veel meer te verstouwen hebben gehad in 2007), maar dat raakt wel naar de achtergrond. Waar ik nu vooral meezit is: kan ik nog wel een gezond kindje krijgen? Ik wil alleen maar zwanger raken. En dan kan iedereen wel zeggen: er niet te veel mee bezig zijn, maar ja. Ik kan het ook niet loslaten. Ik wil gewoon nog een derde kindje.
Natuurlijk denk ik wel aan de blote baby die ik graag vast had gehouden, maar die wens die rust zo zwaar op mijn hart en schouders. Ik wil er niet door geobsedeerd raken, maar het is wel heel moeilijk. Het voelt wel een beetje als levensdoel nr 1: snel weer zwanger raken.

groetjes, keesje
 
Hoi hoi,

Ja het is idd nog heel kort geleden bij mij en ik snap soms niet hoe ik het doe om weer gewoon te leven eigenlijk hoor. Ik probeer er gewoon niet echt aan te denken want als ik dat ga doen dan voel ik me alleen maar de hele tijd verdrietig en ik kan het niet meer ongedaan maken he. Maar goed, ik was dus ook negen weken toen  we voor  de echo gingen en t hartje niet meer klopte! Het is en blijft beroerd.

Het lijkt me wel heel rottig om er elke maand zo mee bezig te zijn ja. Als het dan niet lukt is het een enorme teleurstelling he. Ik heb dat nog niet meegemaakt. Ik moet mn eerste ongi afwachten voordat we het weer mogen proberen. Toevallig ben ik vanochtend voor een echo geweest ter controle en dat was in orde behalve dat er nog n heel klein beetje te zien was aan de onderkant van mn baarmoeder en dat moet nog meekomen met mn menstruatie. Mn cyclus is al op gang dat kon ze ook zien dus ik wacht nu tot ik het word. Het zal heftiger zijn dan normaal had ze me gewaarschuwd dus dat word lekker afzien. pff. De miskraam was al zo heftig, ik was er ook echt beroerd en ziek van. Ben nog dagen slapjes geweest. Ik verheug me dus ook niet op mn eerste ongesteldheid. Maar ook weer wel want daarna mogen we weer :)

Ik hoop echter dat ik er niet elke maand helemaal door opgeslokt ga worden. Dat is waar ik mezelf wel voor wil behoeden als dat gaat dan tenminste.

Hoop dat je wat aan mn verhaal hebt.
 
hoi meiden,

allereerst, keesje wat verschrikkelijk voor jullie. ik heb even teruggekeken op 't forum en je verhaal gelezen.

ja he, iedereen om je heen roept dat je er niet teveel mee bezig moet zijn (met soms erachteraan 'want dan lukt 't nooit'), maar ik weet niet hoe je dat moet doen. wij hebben eerst zoveel geluk gehad, we hadden samen besloten dat we een kindje wilden en 't was meteen raak. daardoor ben ik eigenlijk helemaal niet bewust bezig geweest met het zwanger worden. ik weet niet hoe het was geweest als het toen een paar maanden had geduurd. wel weet ik dat ik nogal een ongeduldig typje ben en dat speelt me nu echt parten. we wilden niet 'erom vrijen', maar hebben dat afgelopen maand toch gedaan en dat voelt niet zo heel erg leuk. wat denken jullie, kun je beter ovulatietesten gebruiken, zodat je alles wat beter naast je neer kan leggen? of eerst nog maar even geduld proberen te hebben?

Petra, je 1e menstruatie kan idd behoorlijk heftig zijn. het hoeft niet per se heel erg te bloeden o.i.d., maar alleen al de herkenning aan de miskraampijn is erg confronterend vond ik. zelfs m'n 2e x vond ik nog erg heavy wat dat beteft.   ik hoop ook voor je dat je er niet al te 'geobsedeerd' mee bezig kunt zijn...als 't je lukt, geef je mij dan je geheim?

liefs s
 
Hoi S,

hahaha ja als het me lukt zal ik het je laten weten maar ik merk dat ik er nu toch al veel mee bezig ben. Hopelijk blijft het binnen de perken he. Het is zoals keesje zei wel een doel wat op nr 1 staat.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan