angst voor de bevalling

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo meiden,

Ik ben zwanger van mijn eerste kindje.
Nu heb echt al zo veel boeken en tijdschriften gelezen, maar in de bladen staan vaak alleen maar nare bevallings verhalen...
Op de tv heb ik de bevallings series bijna elke ochtend gekeken.
Nu krijg ik alleen maar nare bevallings verhalen te lezen en te zien.
Het lijken af en toe net of er alleen maar pijnlijke bloederige bevallingen zijn..
Nu ben ik zelf erg huiverig geworden om te bevallen, ik zie er zo tegenop!
Ik moet nu nog 5 maanden en maak me hier nu al bijna elke dag druk om.
Zijn er geen mama's die mij een beetje kunnen gerust stellen met hun ervaring dat het ook goed kan gaan?

Liefs Ilse


 
Allereerst: gewoon die programma's niet meer kijken en de bevallingsverhalen overslaan in de bladen! Je hebt ook de neiging om de slechte dingen op te pikken en die blijven juist hangen.....

Ten tweede: elke bevalling is anders, dus je kan echt nog niet voorspellen hoe het bij jou zal gaan aan het eind van de rit...

Ten derde: bij elke bevalling komt bloed kijken

En tot slot.... zal je het verhaal van de bevalling van de oudste besparen haha maar bij mijn tweede had ik echt een bevalling uit het boekje... ontsluiting vorderde mooi gestaag, wel een korte weeenstorm toen eenmaal mijn vliezen gebroken werden, maar toen mocht ik kort daarna al gaan persen en in 7 minuten persen werd ons 2e kindje op de wereld gelanceerd!

Overigens ook bij de oudste maar 20 minuten geperst, dat gedeelte vond ik bij beide bevallingen super! Eindelijk ik MAG iets en ik KAN het ook nog. En dan wauw die opluchting en blijdschap als je kindje op je buik ligt.... in 1 klap alles vergeten, want echt: je eigen kindje is echt de allerallermooiste die je ooit hebt gezien .

Probeer de nare verhalen gewoon te negeren en niet al teveel voorstelling te maken bij de bevalling.... het zal altijd anders verlopen dan je vantevoren verwacht waarschijnlijk.

groetjes,
Marije (19 weken en 4 dagen zwanger van de 3e)
 
Hoi,

Ik kan je niet echt gerust stellen wat bevallen betreft maar wat ik je wel kan zeggen dat als je op het einde loopt je het zo zat bent dat je wel wilt bevallen ondanks de pijn! Ik heb zelf een zware bevalling gehad maar toen ik er midden in zat ging het eigenlijk compleet langs me heen. Ik heb eerst geprobeerd via de natuurlijke weg te bevallen maar aan het einde werd het toch een keizersnede en wat het bloed betreft dat hoort er nu eenmaal bij en geloof me dat ben je zo vergeten! Ik ben nu zwanger van de tweede dus misschien geeft het moed dat de meeste vrouwen die een bevalling meegemaakt hebben uiteindelijk meerdere kinderen krijgen. Ik zie er ook wel weer tegenop maar ik ben de zwangerschap nu wel heel erg zat aan het worden (bijna 36 weken nu) dus zal de bevalling ook wel weer een enorme opluchting zijn! Als het moment daar is dan lukt het je en dan wil je ook maar één ding dat je kind er zo snel mogelijk uit komt en dat oergevoel trekt je er doorheen echt waar!

Suc6 en probeer een beetje te genieten van je zwangerschap, het komt allemaal goed!

Puk
 
Als eerste raad ik je aan om je angst met je verloskundige te bespreken. Het is belangrijk dat zij weet dat je er tegen op ziet, zodat ze je goed kan coachen. Misschien kan je het ook over pijnbestrijding hebben.
Ook wil ik je wel geruststellen. Ja bevallen doet pijn, veel pijn,  je kan het je echt niet voorstellen. Maar, die pijn gaat voorbij, blijft niet eeuwig. Sterker nog,  bij mij was het bij allebei de keren gelijk klaar met de pijn toen mijn dochters geboren  waren.
Bovendien is het niet zo dat het de hele bevalling  heel veel pijn doet. Mijn oudste dochter  lag in stuit en  is gewoon geboren, in het ziekenhuis. Ik kreeg toen weeënopwekkers en kreeg een weeënstorm. Na drie en een  half uur werd ze geboren. Het persen vond ik helemaal geen pijn doen. De weeën wel, die waren heftig, maar omdat het zo snel ging, vond ik het goed te doen.
Mijn  2e dochter is thuis geboren. Een gewone, snelle bevalling van  4 1/2 uur. En de eerste 5 cm vond ik heel goed te doen, tot 8 cm. werd het flink zwaar. Toen brak de verloskundige mijn vliezen en werd het idd. hels. Maar 10 minuten later was onze dochter al geboren. Achteraf kan ik dus zeggen dat  het maar  10  minuten waren.
Het bloed heb ik nooit gezien. Het was ook niet zo vreselijk veel.
Ik heb mijn beide bevalling als positief ervaren. Ik ben nog steeds ontzettend trots op de prestatie die ik toen geleverd heb. Het is zo bijzonder als je kindje geboren wordt. Ik zou niet opkijken tegen een 3e bevalling.      
 
Ook ik zal je even opbeuren!

Bij mij braken om 1 uur 's nachts spontaan mn vliezen. Anderhalf uur later had ik goede weeën en 3 cm ontsluiting, was goed te doen. Daarna werden mn weeën sterker, ze duurden zeker 1,5 minuut en maar een minuut pauze. Rond kwart over 4 's nachts de VK maar weer gebeld, ik hield het niet meer, had persdrang en het deed PIJN.
Ze kwam snel, ik had volledige ontsluiting (jaja, 3 uur na het breken van mn vliezen) en ik mocht al meepersen. Binnen een half uur was ons dochtertje geboren.

Het deed pijn, en toen ik in het laatste stukje van mn ontsluitingsfase zat dacht ik: dit houdt niemand 12 uur vol! Maar dat hoefde ook niet. Het was heftig, maar goed te doen. En binnen 4 uur was het helemaal gepiept.

Meid, maak je niet al te druk. Pijn zal het doen, de kleine moet er toch uit! Maar achteraf...nouja...ik ben het niet vergeten, maar zou het zo weer doen!

Sterkte en geniet van je zwangerschap.

Groet, Ukkie26, mama van Lise (02-04-08)
 
Hoi,

Ik heb een dochterje van bijna 9 maanden. Toen ik zwanger was keek ik erg uit naar de bevalling en had er ook zin in. Ja dat klinkt raar, maar ik was er zo benieuwd naar.
Bang ben ik nooit geweest, wel heen benieuwd hoe het zou gaan.
Maar om je ook op te beuren, ik heb een thuisbevalling gehad van 5 uurtjes.
s''middags al iets krampen, stelde niet veel voor. Dit ging door tot 22:00.
Toen lagen we in bed. Op een gegeven moment had ik zoiets van hmm ik moet maar eens naar de badkamer. Het was toen iets van elf uur ofzo. Ik heb de tijd opgenomen en ja, om de 1,5 minuut weeen.
Vriendlief vk gebeld om twaalf uur s'nachts. Toen ze kwam bleek ik 3 cm te hebben.
Na 2 uurtjes kwam ze weer en toen had ik vijf cm ontsluiting. Ik vond de ween pittig, maar goed op te vangen.
Toen de vk net drie kwartier weg was had ik opeens persdrang. Ik wou even poepen maar vriendlief heeft meteen de vk weer gebeld. Ze kwam meteen en toen bleek dat ik binnen drie kwartier van 5 naar 9 cm ontsluiting was gegaan.
De vliezen braken en ik mocht beginnen met persen. Dat deed geen pijn, ik was blij dat ik mocht beginnen want ik vond de persweeen afschuwelijk.
Om vijf uur begonnen en 24 minuten later was onze dochter daar! Dat ging zo snel, ongelooflijk.

Achteraf kijk ik terug op een fantastische snelle thuisbevalling. ik zou het zo weer doen. En de pijn was ik meteen vergeten toen ze op mijn buik werd gelegd.

Laat je niet gek maken door al die horrorverhalen. Elke bevalling is anders.
En praat er inderdaad over met je vk. Probeer om zelf rustig de bevalling in te gaan als het zover is.
Het is werkelijk een fantastische ervaring. Vind ik tenminste.

xSuus
 
Jammer dat je banger bent geworden van de TV beelden. Jammer ook dat angst en niet vertrouwen dat het wel goed komt overheerst. Pijn doet een bevalling en ook zul je bij de geboorte bloed verliezen. Dat is bevallen. Ongesteld ben je ook elke maand nietwaar? Het gaat er nu om wat voor beeld je hebt van bevallen. Het advies hierover te gaan praten met de verloskundige is perfect. Doen en vooral niet wachten en uitstellen. Kom je er niet uit, dan kun je naar een eerstelijns psycholoog gaan. Die professionals weten erg goed met dit soort problemen om te gaan.

Verder probeer ik wat mogelijkheden voor je op te schrijven....
1. Een verloskundige praktijk zoeken met maximaal 2 personen. Het moeten personen zijn die je aanstaan en waar je wat mee kunt. Dat voel je ….. Dan moet je weten of zij ook de bevalling persoonlijk zullen gaan begeleiden of dat er een vreemde komt om je te begeleiden. Als er een vreemde komt, die je niet kent is dat niet wat je zoekt. Ik denk dat je met een doorlopende relatie meer steun hebt en je meer vertrouwen kunt opbouwen om gewoon te gaan bevallen.
2. Leer je de personen kennen en ontstaat er een band en wederzijds vertrouwen, dan zal de support meer op je behoeften en je mogelijkheden worden gericht. Persoonlijke begeleiding dus. Alles is dan bespreekbaar. Kan heel erg prettig zijn en een bijzondere ervaring worden.
3. ‘Nogmaals’ een speciaal gesprek voeren over je angst en pijn bij de as bevalling met de verloskundige, lijkt mij erg zinnig als jullie elkaar wat beter kennen. Maar als het een probleem blijft, kun je een eerstelijns psycholoog vragen daarover met jou en ook je partner te spreken en eventueel gezamenlijk, met de verloskundige en psycholoog een sessie te plannen. Dit type gesprekken helpen de spiraal te doorbreken en de beelden die je hebt af te breken voor betere en meer reëel beelden van bevallen. Ook hoor je zo dat jullie aan hetzelfde doel werken.
4.Zoeken van pijnstilling met medicijnen, wat zeker inhoud, bevallen bij een specialist, is niet de manier om van je angst voor pijn en bevallen af te komen. Dat is het ontlopen van het probleem. Het bevredigd je behoeften uiteindelijk onvoldoende en vaker is bij pijnstilling een ingreep nodig, dat maakt het allemaal nog erger.
Beste optie is het probleem te omarmen en ermee aan het werk te gaan.
Dat doe je …… je schrijft er over op dit FORUM. BRAVO!
5. Huur een doula die je ook een voorbereidingscursus biedt.
6. Haptonomie
7. Yoga
8. Cursus Samen bevallen
9. Geleide fantasie
10. Hypnose

Tijdens de bevalling
11. Staan en lopen
12. Het gebruik van warmte/water/bad
13. Homeopathie en kruiden.
14. Tens.
15. En dat wat je hoort van je vriendinnen en erg goed was.

Succes dappere vrouw,
Tine Oudshoorn, senior verloskundige.
 
Hoi Ilse,

Ik heb samen met mijn vriend de cursus samen bevallen gedaan. Wij hebben hier beide veel aan gehad. Mijn vriend wist precies wat er ging gebeuren en was dus ook heel rustig.
Wat mij vooral heeft geholpen van de cursus waren de ademhalingstechnieken tijdens de weeen. Ik wist hoe ik de weeen goed kon opvangen. Dit heb ik als zeer prettig ervaren achteraf.
Ik zou zeggen, kijk eens om je heen of er iets van een leuke cursus voor je bijzit.
Ik zag dat Tine ook al wat dingen had opgeschreven.
Wellicht dat een cursus je ook kan helpen om zonder angst de bevalling in te gaan.

Liefs Suus
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan