angst voor de bevalling

hoi,
ik ben chantalle, ben nu 23 jaar oud! Ik was 21 toen ik zwanger werd van yfke die nu 11 maanden is. K kan je wel gerust stellen, ik voelde me namelijk precies zo! Was als de   doods! Ik heb t geweten, want t eerste wat ik na de bevalling zei was namelijk: oh was t dit?
hahahha.....daar heeft de verloskundige hard om moeten lachen!
Bij mij begon het zo: Ik verloor zaterdag avond 4 augustus mn slijmprop(was toen 5 dagen over tijd). Maarja een slijmprop wil nog niet veel zeggen! Zondag 5 augustus voelde ik me prima, had alleen last van mn rug!
Maarja wat wil je met zo'n buik! (maarja het waren dus de eerste weeen/ rugweeen).
Naarmate de uren streken werd de pijn erger, heb geprobeerd om op n terrasje te gaan zitten met mijn man, toen van ergernis van de pijn toch maar bij mij ouders buiten op t terrasje gaan zitten. T ging allemaal niet, kon gewoon niet zitten met zo'n last van mn rug! Maar t zette niet door. 's Avonds zijn we nog een stukje gaan lopen.
Nog steeds vond ik t nog niet ernstig.
's Avonds lekker effe ontspannen in bad en naar bed slapen!
En toen begon het, kon me geen houding aan nemen, ben die nacht wel denk ik zo'n 50 keer naar de wc gemoeten en wel 10 keer in en uit bad gegaan! haha...wel lachwekkend achteraf!
Tegen een uur of 6 'smorgens vondik t niet meer om uit   te houden! Toch maar eventjes de verloskundige bellen! Die kwam om 7-8uur aan. Die vertelde me dat ik wel eerder had mogen bellen! Al 5cm ontsluiting! Ze vertelde me maar onder de douche te gaan zitten, en wat proberern te eten(maar dat lukte niet echt). Om 11 uur kwam de verloskundige terug 7 cm. het schoot op! Ze zei ik moest bellen als ik t idee had alsof ik moest poepen, maar dat zou nog wel even duren, want ja die 10 cm waren er immers nog lang niet!(maar shcijn bedriegt!)
Ze was noig niet de deur uit kon ik haar al terug laten roepen! Persweeen! En 10 cm ontsluiting!
Helaas, voor mij ....moest die even wegpuffen tot 12 uur, omdat yfke nog niet genoeg was gezakt met haar hoofdje!
Toen ik eenmaal mocht presen ging t snel, yfke is om 12.38 geboren!
En ik kan je zeggen het was de moeite waard!
Zal niet zeggen dat t geen pijn deed, maar ik kan je wel zeggen dat t ook niet is alsof je dood gaat! Zal t   zo zeggen op zo'n moment heb je zoveel kracht, dat je de pijn amper voelt! En daarna....giert de adrenaline je door t lijf, haha................
Veel succes ermee, en wees niet te bang( er zijn al zo veel kinderen geboren op de wereld, dus dan kun jij t ook wel!) grtjes chantalle
 

He meiden,
Wat een reacties!
Nogmaals fijn dat jullie de moeite hebben genomen om te reageren.
En ik moet zeggen door jullie verhalen dat ik er echt al vele malen minder over in zit!
Ik laat het maar gewoon over me heen komen, mn lieverd zal niet van mij zijde afwijken en er zal ook een vk aanwezig zijn dus alle hulp aan boort.
Maar stop vooral niet om je ervaringen te vertellen, want ik vind het elke keer weer een opluchting als ik geen horror verhaal lees!!!
Liefs Ilse



 
ik snap heel goed dat je bang bent, je weet immers niet wat je gaat overkomen..

Ik kan je mijn verhalen wel vertellen (echt geen horror)!

Bij mijn eerste braken mijn vliezen s'nachts om 00.00. Ik zei nog tegen mijn man, ga maar weer rustig slapen want het kan nog best eens even duren voordat er iets gebeurd.

Ik had dit net gezegd of de weeen begonnen direct om de 5 min. wegpuffen was prima te doen, moest wel blijven liggen want lopen dat ging niet meer.
Om 03.30 de verloskundige gebeld want de weeen kwamen steeds dichter op elkaar inmiddels om de 3 min. De verloskundige was er om 04.00 en ik bleek al 10 cm ontsluiting te hebben!! Geweldig.
Ik had inmiddels wel een enorme weeen storm dus pauze tussen de weeen die had ik niet meer, het ging achter elkaar door. De persweeen waren niet heel duidelijk dus heb mijn zoon met eigen kracht op de wereld gezet. Hij is om 05.38 geboren!
de bevalling heeft dus maar 5 1/2 uur geduurt en dat voor een eerste!

Mijn tweede bevalling begon om s'avonds  22.15. Ik dacht dat het een voorwee was en ging nog even onder de douche. Daar heeft mijn man me onder vandaan gehaald, want ik had direct weeen om de 3 min. daarvoor echt nog niks aan de hand!!

De weeen waren direct ook goed heftig (wel goed weg te puffen weer), dus om 23.30 de verloskundige gebeld. Die constateerde 3 cm ontsluiting maar brak wel direct mijn vliezen, vanwege de heftigheid van de weeen.

Om 00.00 kreeg ik persdrang en bleek dat ik volledige ontsluiting had. Om 00.17 is onze dochter geboren. Deze bevalling duurde dus maar 2 uur!

Bevallen, ik heb er geen moeite mee, en als de kleine er eenmaal is, ben je echt de ellende al weer snel vergeten!

Meid kom op!! Er zijn ook hele leuke bevallings verhalen, maar de echte horror enz. lees je altijd in boekjes en zie je op tv!

Sterke!!

Liefs,

Suus
 
Hoi Ilse,

Lees ik nou tussen de regels door dat je in het verleden een vervelende ervaring hebt meegemaakt? Bedoel je dat je misbruikt bent? Meid, dat is een hele heftige ervaring en zeker met een bevalling in het vooruitzicht. Durf je er met je partner  over te praten? Ik zou je aanraden dat echt te doen! Hij wordt de vader van jullie kindje. Hij zal er tijdens de bevalling voor je zijn en je helpen. Bespreek het ook met je verloskundige. Zij kan er tijdens de bevalling ook rekening mee houden. Ik heb onlangs een heel mooi boek hier over gelezen, het is wel in het Engels, weet niet of je Engels kunt lezen.

Misschien kan een doula jou nog helpen? Zij kan je in je zwangerschap begeleiden en is er tijdens de bevalling gewoon continue bij. Ze wijkt niet van je zijde. Als je meer wilt lezen over een doula kun je o.a. kijken op www.doula.nl of op mijn eigen website www.doula-praktijk.nl

Ik wil je veel sterkte toewensen. Mail me rustig als je vragen hebt.

Lieve groet, Teddy Roorda (doula)
 
Hoi, ik zag ook erg op tegen de bevalling om dezelfde redenen als jij. Maar de natuur heeft daar ook een oplossing voor: tegen het einde van de zwangerschap ben je het zo zat en ben ze ongelooflijk benieuwd naar je kindje, dat die angst veel minder wordt en die benieuwdheid de overhand neemt. Ik was meer bang voor het 'onbekende' en het feit dat ik er geen (directe)  controle op zou kunnen uitoefenen. Uiteindelijk is mijn bevalling (achteraf dan ;-) meegevallen, onze dochter was er binnen 2 uur! Ik zou je zorg in ieder geval bespreken met de verloskundige of gynaecoloog, zij kunnen wellicht al veel van de zorg wegnemen. En zwangerschapsgym of -yoga is misschien ook een goede optie, al is het maar vanwege het idee dat je zelf iets kunt doen om je op de bevalling voor te bereiden.
 
Hoi,

Ik begrijp heel goed wat je bedoeld. Ik ben zelf ook zwanger van mijn eerste, en een watje wanneer het over pijn gaat. De angst zit er dan ook goed in. Gelukkig heb ik nog een half jaar om me voor te bereiden.

Nu is het wel zo dat ik de ene dag denk, Tja alle mensen op aarde zijn ooit door een moeder op de werled gezet. En als al die moeders het konden, dan kan ik het ook. En dan heb ik weer vertrouwen. En de andere dag denk ik, schiet mij maar lek en snijd dan het kind eruit.

Nou ja eruit komen zal het toch wel. Wat ik wel prettig vind is dat pijnbestrijding tegenwoordig gewoon bespreekbaar is. Als ik vooraf weet dat het, indien ik erom vraag, mogelijk is een ruggeprik te krijgen, dan kan ik een stuk relaxter eraan beginnen. Ook wil ik mijn verloskundige vragen of ik kan bevallen met de geboorteTENS. Een apparaatje wat de pijn niet wegneemt, maar wel de scherpe kantjes eraf haalt. En wat ook gewoon thuis gebruikt kan worden.

Heel veel succes, en een fijne zwangerschap en een gezond kind toegewenst.
 
Hoi meiden, helaas hebben we het niet in de hand wat voor soort bevalling we krijgen. Maar misschien een goede tip wat misschien helpt;

Zorg ervoor dat je ontspannen bent met je bevalling. Het bevorderd namelijk je ontsluiting. Als je dus angsten hebt voor je bevalling, ga dan na waarvoor je precies bang bent. En praat er over. Heb vertrouwen in de mensen om je heen... Onze mannen kunnen ook veel meer dan we denken...

Succes allemaal meiden!
x
Pamma
 
Ik ben 4 jaar geleden van me oudste dochter bevallen , en ik maakte me echt helemaal nie druk. Heb alles gewoon op me af laten komen.. En het viel echt heel erg mee , tuurlijk doet het wel pijn , maar dat vergeet je zo snel weer.. Ik vond de hechtingen pijnelijker dan de bevalling.. Ik moet nu voor de tweede keer bevallen ben nu 38 wken zwanger en maak me ook absoluut niet druk.. Liever vandaag nog bevallen dan morgen.. ben het echt zat!!! Misschien moet je gewoon niet meer al die enge verhalen lezen enzo..Daar word je alleen maar bang van.. Succes ermeee!! Het komt wel goed.. xx
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan