Angst voor nieuwe zwangerschap na miskraam


afgelopen januari kreeg ik bij de termijnecho te horen dat het hartje niet meer klopte, na een grote emotionele achtbaan en een curettage begint de kinderwens weer te kriebelen, maar ik heb ook zo veel angst dat het nog een keer gaat gebeuren.
 
Hoi Ik,

Wat heftig voor je, ja dat hakt er in! Weet je omgeving er van? Ik herken dat de kinderwens blijft, maar weet ook niet zo goed of ik weer durf. Mijn man zegt dan dat ík moet aangeven of ik er weer klaar voor ben, want hij kan dat niet voor mij voelen. Maarja, ik ben wel klaar voor een nieuwe zwangerschap! Als-ie goed gaat tenminste. Maar wat als het niet goed gaat? Dan weet ik het niet hoor.... Ik zit me nu dus te bedenken wanneer ik er aan toe ben, dat het weer mis kan gaan. Hoe krom is dat!

Maargoed, daar help ik jou ook niet mee. Alleen herkenning van deze kant dus. Hoewel ik wel eens gehoord heb, dat je ook in de zwangerschap te weinig kunt hechten aan je kind. En dat het dus belangrijk is om ook vanaf een nieuw pril begin, dit kindje weer welkom te heten en lief te hebben. En elke mijlpaal die je haalt samen, is er dan maar weer één! Van maand tot maand zeg maar... Ik ben nu 2 mnd zwanger, in plaats van ik krijg op (...) een kindje. Misschien heb je er iets aan. Ik denk dat een nieuwe zwangerschap (hopelijk kindje!) net zoveel recht heeft op onze liefde en aandacht als de eerste!!  Succes voor nu meid!
 
Ik herken dat ook wel ik-1 en mama-3

Zelf heb ik vorig jaar 2 miskramen gehad, allebij met ongeveer 11 weken. Ik wil ook graag weer zwanger worden maar dan alleen als het goed gaat, de angst dat het weer mis gaat is best groot. Ook merk ik dat ik het heel vervelend vind als bekenden het al met een week of 8 bekend maken en zelfs op facebook zetten, ik denk dan mens waar ben je mee bezig? er kan nog zo veel mis gaan, ik merk dat ik me dat erg aan kan trekken ook al hoop ik voor die personen natuurlijk echt niet dat het mis gaat. Je gunt het helemaal niemand om dat mee te moeten maken. Ik ben ook blij als vriendinnen wel bevallen van gezonde babies, maar op het moment lijkt het ook wel of iedereen zwanger is behalve ik. Op 1 vriendin na hebben ze het afgelopen jaar allemaal een kindje gekregen of moeten bijna bevallen, lijkt wel het jaar van de babies zucht...
 
Ja dat heb ik ook Vera, herkenbaar. Mijn broertje kwam het vertellen met 7 weken en de hele wereld mocht het meteen weten, nu inmiddels met 20 weken weten we allemaal dat het een meisje wordt en staat een uitgebreide babyshower gepland voor volgende maand. Heerlijk om zo onbevangen te zijn (waren wij ook), maar ook ik trek het me inderdaad wel aan. Jij hebt ook wel errug veel zwangeren om je heen zeg; confronterend. Ook vind ik jouw 11 weken al een lange zwangerschap, voor een miskraam. Kwamen jullie er achter met een echo, of is de miskraam zelf op gang gekomen?

Ik loop erg te dubben over een nieuwe zwangerschap. De wens voor een derde kindje blijft, maar ik neig toch nog naar even uitstellen. Deels vanwege de huiver, deels omdat ik me sinds lange tijd (3 miskramen vorig jaar) lichamelijk eindelijk weer fit & gezond voel en mezelf weer terugvind..! Voor mezelf en ook voor mijn man en kids is dat even goed op adem komen. Ik heb dat wel gemist (begrijp me niet verkeerd; ik heb heel veel over voor een nieuwe zwangerschap).

Hoewel het aan de andere kant met deze kinderwens tijdens de gemeenschap zó onnatuurlijk voelt om anticonceptie te gebruiken of bewust eromheen te plannen!

Dus tja, twijfel! Ik denk dat gewoon dicht bij je gevoel blijven het beste is...

Hebben jullie al besloten of je het nog langer bewust gaat uitstellen of wel ervoor gaat/zien hoe het loopt?
 
Dankjewel voor jullie eerlijke verhalen dames.

Wij zijn afgelopen maand weer begonnen, maar mijn lichaam laat me nu alweer in de steek. As woensdag/donderdag zou ik ips mijn nod hebben, ben altijd heel regelmatig, zelfs na de curettage kwam het na precies 28 dagen weer op gang, 2de menstruatie ook. Nu dus ineens gisteren een hevige bloeding, vanmorgen en vanmiddag nog een restje en nu al niks meer. Zou dit toch al mijn menstruatie zijn? Of moet ik nog steeds mijn nod afwachten of is de tel gisteren weer opnieuw begonnen. Vaag is het in ieder geval.
 
bleggg daar kun je helemaal niks mee he... óók herkenbaar... Wat vervelend & onzeker is dat! Waarschijnlijk kun je alleen maar afwachten. Succes (ik hoop voor jullie dat een nieuwe zwangerschap niet te lang op zich laat wachten)!
 
Oh ik voel je angst en pijn! Hopelijk kan ik je helpen met mijn verhaal? Ik heb vorig jaar 2 x een missed abortion gehad. 2 x zagen we geen hartje kloppen op de echo bij 6 weken. Uiteindelijk zelf gekozen voor curretage. Ik was ook bang om weer zwanger te worden en de angst blijft als je zwanger bent. Helaas kan je niet meer onbezorgd zwanger zijn als je zoiets mee maakt. De beste tip die ik kreeg van een collega was; als je zwanger bent, verdient je kindje alle liefde en aandacht hoelang de zwangerschap ook duurt.

Geniet en leef niet in angst, is ook niet goed voor je kindje (stress) Daarnaast kreeg ik van een lotgenoot de tip; geef niet op, blijf vechten voor je wens.

Het is moeilijk maar kijk naar de mensen om je heen, kijk naar wat je wel hebt. Leef gezond, beweeg veel en laat de wens los. Vindt jezelf weer terug en gun jezelf rust. Het komt wanneer het juiste moment is aangebroken.

Succes!
 
Terug
Bovenaan