Hoi,
Ik zie al dat ik een van de velen ben die reageer op dit bericht, maar misschien een paar tips voor ouders die hier ook mee zitten.
Wij hebben de afgelopen 3 weken flink getobt met onze zoon (15 maanden), die van een hele goeie slaper ineens veranderde in een kereltje dat uren achter elkaar lag te huilen. Daarbij begon hij ook te bonken met zijn hoofd tegen het ledikant, met als gevolg dat zijn hele voorhoofd van links naar rechts blauw zag, met een paar flinke builen er tussendoor. Er lijkt geen reden te zijn geweest voor dit gedrag, we zijn nog naar de huisarts geweest, maar die kon niets ontdekken.
Misschien heeft hij ineens door dat hij een eigen persoontje is en dat papa en mama ook bezig kunnen zijn als hij op bed ligt?
In ieder geval herkennen wij de opmerkingen van ouders dat het zo slopend is als je kind dagen achter elkaar niet wil slapen en uren ligt te huilen in bed.
We hielden het schema a la Schatjes aan: na 5 minuten kijken, dan na 10, 15 20 min... etc etc. Niets leek te helpen. Een avodn zijn we bij hem gebleven, maar dat vond hij zo gezellig dat hij bijna de hele nacht wakker bleef.
Een paar tips die we vervolgens van het consultatiebureau kregen, die we nog opvolgden, en waarna het ineens beter ging (hoewel het net al wat beter leek te gaan, dus wie weet, een combinatie?):
- 1 ouder per avond steeds naar je kind toe, anders gaat hij meer uitproberen
- eerst de eerste 3 avonden iedere 5 minuten even kijken, dan een paar avonden 10 minuten en zo afbouwen... als het een paar weken duurt kun je ook proberen om gewoon een tijdje te laten huilen
- niet praten over het bonken waar hij bij is... wij besloten helemaal niet meer over het slaapprobleem of het bonken te praten waar hij bij is. Blijkbaar kunnen ze meer oppikken dan je zou denken.
Wie weet heeft dat geholpen, of begon de slaaptraining uiteindelijk te werken?
Vervelend als je dochtertje daarbij ook benauwd is. Ons zoontje heeft ook al een jaar medicatie tegen benauwdheid (Qvar, Ventolin en Atrovent) en dan maak je je misschien nog sneller zorgen. Hij was vaak helemaal benauwd na zo'n flinke huilbui. Daarom gaven we wel af en toe wat sneller wat water te drinken en ook tussendoor wel eens een pufje als hij veel moeite had om op adem te komen.
Wat het bonken betreft, dat blijft nog steeds een probleem. Gezegd is dat kinderen dat soms doen om in slaap te komen... Alleen hij blijft bonken, precies op de plek waar al een flinke buil zit... ! Tja, afwachten dan maar. HOe eerder hij slaapt, hoe minder hij bonkt..

.
Succes iedereen.
quote: sabine van de zanden schreef document.write(friendlyDateTimeFromStr('15-11-2005 19:51:36&apos

);
Hallo,
Ik heb al vaker een probleem op dit forum geplaatst en mijn ervaring is dat er toch heel bruikbare tips gegeven worden. Mijn probleem is het volgende:
Mijn dochtertje (8,5 mnd) wordt later op de avond (11.00 uur) of 's nachts (3.00 uur) vaak wakker. Het probleem is dan dat ze niet meer wil gaan slapen voor de komende 3 uren. Ze krijst dan alles bij elkaar. Dit doet ze nu ongeveer een maand of 2 en we zijn inmiddels bekaf.
Wij gaan er zodra ze wakker wordt naar toe als we horen dat ze in ieder geval niet zelf meer in slaap gaat vallen. We stoppen haar opnieuw onder en lopen weer weg. Meestal is ze dan even stil, maar vervolgens gaat ze alsnog huilen. Vanaf dat moment gaan we steeds om de 10 minuten naar haar toe. Uiteindelijk lukt het ons na 2 á 3 uur om haar weer in slaap te krijgen. We hebben al geprobeerd haar langer te laten huilen dan steeds 10 minuten, maar dan wordt het alleen maar erger. Het enige wat dan nog helpt is haar oppakken en kalmeren. Mijn man en ik willen haar absoluut niet bij ons in bed nemen. Eigenlijk gaat het ook tegen mijn principes in om haar op te pakken. Daarom proberen we om haar zoveel mogelijk in haar eigen bed te laten.
Als extra opmerking wil ik nog zeggen dat bij haar astmatische bronchitis is geconstateert waardoor ze het vaak benauwd heeft en veel moet hoesten.
Door middel van medicijnen is dit goed onder controle. Ondanks dit probleem kunnen wij haar toch niet iedere nacht 3 uur troosten? Wij hebben al een zoontje van bijna drie, dus bijkomen overdag is er niet bij..... Ik hoop op goede raad, want ik ben radeloos en oververmoeid.
Liefs Mama Sabine van Milan (3 jr) en Dani (8 mnd)