Hallo dames,
Ik krijg geen bericht als er iemand reageert op een forum waarop ik eerder heb gereageerd. Ik ben Tessa, mijn reactie dateert van juni 2017. Ik vind het erg om te lezen dat jullie dit ook moeten doormaken. Ik kan jullie niet verder helpen dan alleen te zeggen dat ik precies begrijp hoe en wat het is. Onderschat het niet, het is een hele zware periode voor mij geweest. Eigenlijk traumatisch en heeft heel lang geduurd voordat mijn angsten voor het slapen verdwenen. Zoals je hebt gelezen heb ik van alles geprobeerd, iedereen zegt dit helpt misschien of dat. Ik wilde er alles aan doen om het over te laten zijn. Maar als ik er nu zo op terug kijk is het vooral accepteren dat je echt ziek bent, accepteren dat je niet alles meer kan, en dat het je niet weet wanneer het goedkomt.
Neem echt de tijd, vraag hulp en ga niet werken als je zo op bent. Mijn moeder heeft ons 4 maanden lang geholpen door praktisch bij ons te wonen zodat ik wel bij de kleine kon zijn. Mijn kleine is in 8 maart 2017 geboren. Dit is misschien niet leuk om te lezen voor jullie maar in december ging het slapen weer goed. En na 1 jaar kon ik pas zeggen dat ik echt weer de oude was. Dus het komt echt goed!! Nu ben ik mijn medicatie (quetiapine 50mg) aan het afbouwen. Dat gaat goed, de angsten en huilbuien van de zware periode komen steeds verder uit elkaar te liggen. En het sommige nachten weer wat beter slapen en dan weer helemaal niet is wel een pril begin van het herstel, een goed teken dus! Zo is het langzaam aan ook met pieken en dalen weer beter gegaan bij mij. Ook met de medicatie had ik nog vreselijke nachten van 0-2/3 uur slaap. Dus of het nu echt geholpen heeft kan ik nog steeds niet met zekerheid zeggen. Maar op den duur werd ik van de slaappillen tegen het depressieve aan dus dat was geen optie meer.
Hoop over een paar maanden weer een stuk verder te zijn, geen medicatie meer en op eigen kracht en vooral zonder angst voor slapen. Want het ging echt heel ver, zelfs geen reclames van hotels of mensen die gingen slapen in soaps kunnen zien zonder aan je slaapproblemen te denken. Eerste nacht weer samen met je man slapen na 4 maanden omdat je denkt dat je van hem wakker wordt. Eerste nacht in een hotel slapen, met een week lang angst van als het maar lukt. Eerste avond na een hele lang tijd weer op stap, heel de avond naar de klok kijken. Misschien kan ik nu wel niet meer slapen omdat het 24 uur was geweest. Van mijn werk heb ik gelukkig veel ruimte gekregen. Mijn arbo arts nam het heel serieus gelukkig. Ik ben na 6 mnd heel langzaam gaan re integreren. Met 2x 1 uurtje per week tot aan in december weer 28 uur totaal. Dat ging ook echt met vallen en opstaan. Achteraf zie ik dat ik heel sterk ben geweest en mijn kleine er gelukkig niks van gemerkt heeft. Ze is altijd heel tevreden geweest en veel en goed geslapen. Maar ik kan wel stellen dat ons eerste jaar met de kleine alles behalve leuk was door mijn slapeloosheid. We kunnen nu eindelijk genieten. Als je vragen wilt stellen, moet je het doen. Ik had destijds ook iemand waarmee ik kon praten die exact hetzelfde had. Dat helpt om je rust enigszins te vinden. Ik wens jullie heel veel kracht, jullie zijn echt heel sterk ook! Het komt echt goed maar ik kan ook niet zeggen wanneer, zelfs de grootste professionals en dokters weten het niet..
Ik krijg geen bericht als er iemand reageert op een forum waarop ik eerder heb gereageerd. Ik ben Tessa, mijn reactie dateert van juni 2017. Ik vind het erg om te lezen dat jullie dit ook moeten doormaken. Ik kan jullie niet verder helpen dan alleen te zeggen dat ik precies begrijp hoe en wat het is. Onderschat het niet, het is een hele zware periode voor mij geweest. Eigenlijk traumatisch en heeft heel lang geduurd voordat mijn angsten voor het slapen verdwenen. Zoals je hebt gelezen heb ik van alles geprobeerd, iedereen zegt dit helpt misschien of dat. Ik wilde er alles aan doen om het over te laten zijn. Maar als ik er nu zo op terug kijk is het vooral accepteren dat je echt ziek bent, accepteren dat je niet alles meer kan, en dat het je niet weet wanneer het goedkomt.
Neem echt de tijd, vraag hulp en ga niet werken als je zo op bent. Mijn moeder heeft ons 4 maanden lang geholpen door praktisch bij ons te wonen zodat ik wel bij de kleine kon zijn. Mijn kleine is in 8 maart 2017 geboren. Dit is misschien niet leuk om te lezen voor jullie maar in december ging het slapen weer goed. En na 1 jaar kon ik pas zeggen dat ik echt weer de oude was. Dus het komt echt goed!! Nu ben ik mijn medicatie (quetiapine 50mg) aan het afbouwen. Dat gaat goed, de angsten en huilbuien van de zware periode komen steeds verder uit elkaar te liggen. En het sommige nachten weer wat beter slapen en dan weer helemaal niet is wel een pril begin van het herstel, een goed teken dus! Zo is het langzaam aan ook met pieken en dalen weer beter gegaan bij mij. Ook met de medicatie had ik nog vreselijke nachten van 0-2/3 uur slaap. Dus of het nu echt geholpen heeft kan ik nog steeds niet met zekerheid zeggen. Maar op den duur werd ik van de slaappillen tegen het depressieve aan dus dat was geen optie meer.
Hoop over een paar maanden weer een stuk verder te zijn, geen medicatie meer en op eigen kracht en vooral zonder angst voor slapen. Want het ging echt heel ver, zelfs geen reclames van hotels of mensen die gingen slapen in soaps kunnen zien zonder aan je slaapproblemen te denken. Eerste nacht weer samen met je man slapen na 4 maanden omdat je denkt dat je van hem wakker wordt. Eerste nacht in een hotel slapen, met een week lang angst van als het maar lukt. Eerste avond na een hele lang tijd weer op stap, heel de avond naar de klok kijken. Misschien kan ik nu wel niet meer slapen omdat het 24 uur was geweest. Van mijn werk heb ik gelukkig veel ruimte gekregen. Mijn arbo arts nam het heel serieus gelukkig. Ik ben na 6 mnd heel langzaam gaan re integreren. Met 2x 1 uurtje per week tot aan in december weer 28 uur totaal. Dat ging ook echt met vallen en opstaan. Achteraf zie ik dat ik heel sterk ben geweest en mijn kleine er gelukkig niks van gemerkt heeft. Ze is altijd heel tevreden geweest en veel en goed geslapen. Maar ik kan wel stellen dat ons eerste jaar met de kleine alles behalve leuk was door mijn slapeloosheid. We kunnen nu eindelijk genieten. Als je vragen wilt stellen, moet je het doen. Ik had destijds ook iemand waarmee ik kon praten die exact hetzelfde had. Dat helpt om je rust enigszins te vinden. Ik wens jullie heel veel kracht, jullie zijn echt heel sterk ook! Het komt echt goed maar ik kan ook niet zeggen wanneer, zelfs de grootste professionals en dokters weten het niet..