Baby slaapt prima, ik slapeloosheid. ZIjn dit de hormonen?

Hallo dames,
Ik krijg geen bericht als er iemand reageert op een forum waarop ik eerder heb gereageerd. Ik ben Tessa, mijn reactie dateert van juni 2017. Ik vind het erg om te lezen dat jullie dit ook moeten doormaken. Ik kan jullie niet verder helpen dan alleen te zeggen dat ik precies begrijp hoe en wat het is. Onderschat het niet, het is een hele zware periode voor mij geweest. Eigenlijk traumatisch en heeft heel lang geduurd voordat mijn angsten voor het slapen verdwenen. Zoals je hebt gelezen heb ik van alles geprobeerd, iedereen zegt dit helpt misschien of dat. Ik wilde er alles aan doen om het over te laten zijn. Maar als ik er nu zo op terug kijk is het vooral accepteren dat je echt ziek bent, accepteren dat je niet alles meer kan, en dat het je niet weet wanneer het goedkomt.
Neem echt de tijd, vraag hulp en ga niet werken als je zo op bent. Mijn moeder heeft ons 4 maanden lang geholpen door praktisch bij ons te wonen zodat ik wel bij de kleine kon zijn. Mijn kleine is in 8 maart 2017 geboren. Dit is misschien niet leuk om te lezen voor jullie maar in december ging het slapen weer goed. En na 1 jaar kon ik pas zeggen dat ik echt weer de oude was. Dus het komt echt goed!! Nu ben ik mijn medicatie (quetiapine 50mg) aan het afbouwen. Dat gaat goed, de angsten en huilbuien van de zware periode komen steeds verder uit elkaar te liggen. En het sommige nachten weer wat beter slapen en dan weer helemaal niet is wel een pril begin van het herstel, een goed teken dus! Zo is het langzaam aan ook met pieken en dalen weer beter gegaan bij mij. Ook met de medicatie had ik nog vreselijke nachten van 0-2/3 uur slaap. Dus of het nu echt geholpen heeft kan ik nog steeds niet met zekerheid zeggen. Maar op den duur werd ik van de slaappillen tegen het depressieve aan dus dat was geen optie meer.
Hoop over een paar maanden weer een stuk verder te zijn, geen medicatie meer en op eigen kracht en vooral zonder angst voor slapen. Want het ging echt heel ver, zelfs geen reclames van hotels of mensen die gingen slapen in soaps kunnen zien zonder aan je slaapproblemen te denken. Eerste nacht weer samen met je man slapen na 4 maanden omdat je denkt dat je van hem wakker wordt. Eerste nacht in een hotel slapen, met een week lang angst van als het maar lukt. Eerste avond na een hele lang tijd weer op stap, heel de avond naar de klok kijken. Misschien kan ik nu wel niet meer slapen omdat het 24 uur was geweest. Van mijn werk heb ik gelukkig veel ruimte gekregen. Mijn arbo arts nam het heel serieus gelukkig. Ik ben na 6 mnd heel langzaam gaan re integreren. Met 2x 1 uurtje per week tot aan in december weer 28 uur totaal. Dat ging ook echt met vallen en opstaan. Achteraf zie ik dat ik heel sterk ben geweest en mijn kleine er gelukkig niks van gemerkt heeft. Ze is altijd heel tevreden geweest en veel en goed geslapen. Maar ik kan wel stellen dat ons eerste jaar met de kleine alles behalve leuk was door mijn slapeloosheid. We kunnen nu eindelijk genieten. Als je vragen wilt stellen, moet je het doen. Ik had destijds ook iemand waarmee ik kon praten die exact hetzelfde had. Dat helpt om je rust enigszins te vinden. Ik wens jullie heel veel kracht, jullie zijn echt heel sterk ook! Het komt echt goed maar ik kan ook niet zeggen wanneer, zelfs de grootste professionals en dokters weten het niet..
 
Beste Tessa,
Jou verhaal klinkt heel bekend voor mij.
ik ben inmiddels vijf maanden verder. Ik slaap nu 6 van de 7 nachten goed. En goed is voor mij dat ik snel inslaap en tussen 4 en 5 uur wakker ben  en daarmee tussen de 5 en 7 uur slaap pak. 
Ik ben na twee weken niet slapen op de crisis pop poli gekomen en heb daar in eerste instantie alleen lorazepam gekregen. Twee pillen voor de dag en een slaappil. Later is er lithium bijgekomen omdat ze hoopten dat dat mijn hoofd rustiger zou maken en het slapen daardoor beter zou gaan. Met beide medicijnen was het maandenlang op en af. Inmiddels ben ik gestopt met de lithium omdat het niets deed en de lorazepam aan het afbouwen. Dat afbouwen van lorazepam is heel lastig. Ook al werkt het niet meer je lijf is eraan gewend.
Toen is stopte met de dagpil was ik helemaal van slag. Ik moest het in een keer zelf gaan doen. Sinds die tijd, 4 weken geleden, kamp ik vooral overdag met paniekere gevoelens, voel ik me vaak somer en lijkt het alsof ik mezelf niet aankan. Ik ben de controle kwijt, al sinds het niet meer slapen. Mijn therapeuten zeggen ook altijd; je bent ernstig ziek en dat heeft tijd nodig. De sombere gevoelens komen bij mij door de uitzichtloosheid, en het gevoel niet meer mee te doen. Ik ben deze week voor de tweede keer naar het werk gegaan. Dat voelt daar heel goed en fijn maar achteraf heb ik het heel zwaar. Ik wil dit wel doorzetten en 2x per week 1 uur gaan. Verder probeer ik mijn wereld te verruimen. Ik bootcamp weer, ga naar babyzwemmen en mag weer autorijden. Maar omdat ik te veel bezig ben met hoe ik me voel ben ik vaak erg bang voor alles wat ik ga doen en heb ik het achteraf heel zwaar. Vooral de sombere gevoelens ken ik niet en zijn niet fijn. Ik krijg gelukkig ook veel ondersteuning van mijn ouders en ons mannetje is heel vrolijk en tevreden.
Mijn therapeut zegt steeds maar dat ik vertrouwen moet hebben dat het goed komt. Fijn om te lezen Tessa dat het bij jou ook goed gaat komen. Ik reken ook op zeker een jaar maar op de slechte momenten lijkt het alsof je dat niet kan volhouden. Het is afleiding zoeken en accepteren dat je ziek bent maar genezende. De ene keer lukt het beter om de vooruitgang te zien dan de andere keer.
 
groetjes lenny
 
 
Hallo Lenny,
Wat goed om te horen dat je aan de betere hand bent. Ik kan me die sombere gevoelens en totaal niet mezelf zijn heel goed herkennen. Ook het weer op het werk zijn waardoor je even denkt ik ga weer lekker starten en ik ben weer gewoon en kan meedoen. Maar precies zo dat je het daarna weer zo zwaar hebt omdat je eigenlijk gewoon nog niet volledig hersteld ben en dus helemaal nog niet mee kan doen zoals je wilt, zoals vroeger. Ik dacht ook zo vaak aan vroeger, toen ik 1001 ballen in de lucht hield, ik onafhankelijk was en alles zelf regelde. Hou vol, blijf doorzetten want dat komt echt weer! 
Wil ook niet snel gaan, neem alle tijd! Als het afbouwen heel lastig voor je is adviseer ik taperingsstrips aan te vragen bij de regenboog apotheek. 
Ik heb geprobeerd in januari te stoppen. Toen zij de dokter ook ga maar van 2 naar 1 pil. Nou dat was hel, ik ben meteen na een week weer 2 pillen gaan nemen. Heb ik ruim 2 maanden gewoon doorgeslikt, er kwam rust en slapen ging goed. Daarna ben ik met taperingsstrips gaan afbouwen. Dat geeft zoveel rust omdat het echt een hele kleine hoeveelheden gaat. Je lichaam kan er ook langzaam van afkicken. 1 nadeel is dat je ze wel zelf moet betalen. Maar het zijn mij alle euro’s waard. 
Heel veel sterkte Lenny! 
 
Dag dames,
Ik zal proberen ook even kort mijn verhaal te doen. Misschien helpt het jullie en mij! Ik was in december 2017 uitgerekend. Ik had een soepele zwangerschap tot ik ergens in oktober ziek werd. Luchtweginfectie. Ik werd steeds benauwder. Kreeg een prednisonkuur, het leek wat beter te gaan, maar toen ik daarvan ging afbouwen kwam het in alle hevigheid terug. Slapen deed ik niet meer. En dus ben ik zelf hulp gaan zoeken. Ik kreeg 2,5 mg lorazepam voor het slapen. Ik werd wat rustiger en viel even in slaap waardoor ik toch een paar uurtjes maakte. 4 weken heb ik het gebruikt, ook nog een week na de bevalling. Toen moest ik afbouwen, maar ik voelde dat mijn lichaam meer wilde, ik raakte om de haverklap in paniek, kon geen minuut stilzitten of liggen overdag. Daardoor heb ik besloten in een keer te stoppen. Dat heb ik geweten. Toen werd het helemaal erg. Niet meer slapen, voor alles bang (zelfs de douche), trillen van binnen, overgevoelig voor geluid, constant in paniek. Inmiddels is dit 5 maanden terug en ik ben ook nog niet de oude. Als ik geluk heb slaap ik s'nachts in cyclussen van 1,5 uur en val ik steeds weer terug in slaap. Maar dat geluk heb ik niet altijd. Geen nacht is hetzelfde. Ik weet dit altijd aan het herstel van de pammen. Maar wellicht dat de hormonen dus ook een grote duit in het zakje doen. Ik ben al heel ver, maar ben er nog niet. Maar twee maanden terug dacht ik nog dat ik niet beter zou worden. Inmiddels roep ik dat dit zeker gaat gebeuren, maar dat het even duurt. Lang duurt.
Het was en is zo moeilijk. Ik sliep altijd prima, had nooit depri gevoelens en toen opeens.... Je denkt dat je gek wordt. Jezelf ervan overtuigen dat dat niet zo is, is moeilijk. Maar het is zo: je bent niet gek!

Knuffel, Jessica
 
Beste Tessa,
Na een aantal weken beter te hebben geslapen maar me overdag niet goed te voelen slaap ik nu weer slecht. En alhoewel om me de laatste weken heel slecht heb gevoeld vanwege de sombere gevoelens is dit niet slapen weer 100 keer erger.
je gaf in je reactie aan dat we vragen aan je mochten stellen. Zou je ook contact willen hebben per mail? Jij bent een stadium verder dan ik ben en ik zou het fijn vinden om van jou te horen hoe het is verlopen en hoe jij met bepaalde dingen bent omgegaan.
groetjes Lenny
 
Hallo Jessica,
Klinkt helemaal bekend! Ik ben dus wel gestopt met de dagpil want zoiets ben je na een tijd gewoon beu, hele dag een waas over je heen. Heb nog een pilletje ‘ s avonds en heb de nachtpil afgebouwd naar 2,25mg Van mijn psychiater mag ik niet te snel afbouwen en zij vindt het ook niet erg als ik bv op een nacht dat ik niet in slaap kom een mg extra pak later in de nacht. Meestal val ik daarvan nog in slaap en heb ik toch nog 2/3/4 uur geslapen. Voor mij is het lang een steun geweest dat de lorezapam gewoon niet meer zo goed werkt als in de eerste weken om langzaam af te bouwen. Ik vond het heel knap dat ik beter ging slapen ondanks dat de pil zijn werk amper meer doet. Zo ben ik van die dagpil af gekomen en de nachtpil teuggebracht naar 2,25 mg. Nu gaat het weer even minder met slapen maar als het beter gaat ga ik ook de taperstrips overwegen.
Het is vreselijk dat niet slapen, je moet jezelf echt de dag doorslepen! Sterkte!
groetjes Lenny
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan