Baby slaapt prima, ik slapeloosheid. ZIjn dit de hormonen?

Hi allen,
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met dit slaap probleem.
Mijn dochtertje is nu 11 weken en ik heb er nog 1 rondlopen van 3 jaar.
sinds een week of 6 heb ik erg veel moeite met slapen. Soms gaat het opeens weer 1 of meerdere nachten goed en dan begint de ellende weer. Ik merk dat wanneer ik een nacht goed heb geslapen me dat weer wat vertrouwen geeft, maar als er weer een slechte nacht achter de rug is voel ik me weer zo onzeker en ben ik huiverig voor de volgende nacht.
Ik ben er al een aantal keer mee naar de huisarts geweest en slik nu amitryptiline 10mg en heb temazepam, maar deze laatste probeer ik alleen in geval van nood te gebruiken. Ook volg ik via de praktijkondersteuner een online programma ‘beter slapen’. Deze training gaat oa over ontspannen, piekeren en hoe hiermee om te gaan. Soms helpt het me, soms niet. De praktijkondersteuner zegt dat ik veel moet oefenen, dan gaat het werken.
Ik voel me klote en weet niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan. Ik heb me aangemeld voor de Facebook pagina zodat ik jullie verhalen ook een beetje kan blijven volgen.
veel liefs,
cindy
 
Dag dames, heel herkenbare verhalen hier. Ik wil jullie graag een hart onder de riem steken. Ik ben mama van twee jongens, 6 en 3 jaar oud ondertussen al. Zodra ik zwanger werd, kreeg ik last van slapeloosheid, bij beide zwangerschappen. Levert heel veel frustratie op en je voelt je niet altijd begrepen. Proberen los te laten en te accepteren hielpen wel wat bij mij. Ik heb geweend, gepanikeerd... En uiteindelijk geaccepteerd, het was wat het was... Ik heb boeken uitgelezen s nachts, muziek en meditaties beluisterd, vele kruiswoordraadsels ingevuld.... Helaas zette bij mij dit zich door na de bevalling, zelfs nog erger. Bij de oudste zoon kwam ik na 5 dagen ziekenhuis buiten met een totaal aan een 2 a 3u slaap, ik was echt op. Het meest frustrerend was het onbegrip in het ziekenhuis zelf, heel weinig herkenning en hulp. Ik ben meteen naar de huisdokter gegaan want ik herkende mezelf niet meer, kon amper nog op mijn benen staan. Ik ben toen ook meteen overgeschakeld op flessen voeding, ik had geen energie mee over. Een heel moeilijke beslissing, maar achteraf gezien voor mij echt de beste. Zij nam mij gelukkig serieus en schreef melatonine-tabletjes voor en Temesta. Dankzij deze pilletjes sliep ik zo een 4 a 5 u per nacht in het begin, waar ik al heel blij mee was! ? Langzaam werd ik terug mezelf. Deze pilletjes heb ik dan afgebouwd en na een 2tal weken mee gestopt. De melatonine-tabletjes heb ik wel langer genomen. Bij mijn tweede zwangerschap was ik 'voorbereid', maar blijft eveneens moeilijk en frustrerend als je er weer in zit. Hetzelfde verhaal hier. Na de bevalling heb ik meteen flessenvoeding gegeven en heb ik in nacht 2 in het ziekenhuis een pilletje gevraagd. Verder dezelfde stappen genomen als na mijn eerste bevalling. Nu, zoveel jaar later is mijn slaappatroon weer genormaliseerd, al merk ik wel dat ik in sommige cycli de week voor mijn maandstonden heel slecht slaap s nachts, zoals nu ?. Na enkele uren slaap word ik wakker en kan de slaap niet meer vatten. Puur hormonaal dus. Het zou fijn zijn als hier wat meer sensibilisering rond zou zijn, hier is maar weinig rond geweten, wordt weinig over gesproken maar toch zo herkenbaar voor velen. Weet dat jullie duidelijk niet alleen zijn! Veel succes aan de zwangeren, kersverse mama's,... Trek op tijd aan de alarmbel indien nodig, praat erover, zoek hulp en weet dat alles goed komt! ♥️
 
Hi Dames,
Ook al zijn velen van jullie hopelijk al over dit probleem heen, ik vind het erg fijn om even mijn verhaal te kunnen doen. Tevens geeft het me moed om te lezen dat het uiteindelijk allemaal goed komt, en dat ik niet de enige ben die dit overkomt... Want damn, wat is dit zwaar. 
Ik ben 14 april moeder geworden van mijn 1e kindje. Een zoontje. (hij doet het overigens hartstikke goed). Ik heb vaker gekwakkeld met slaapproblemen (stress van werk en niet kunnen loslaten), daarvoor al bij een POH gelopen en ook bij een psycholoog. Ook tijdens mijn zwangerschap was het slapen lastig en slikte ik af en toe temazepam. Eigenlijk toen de kleine werd geboren, was behalve de onderbrekingen voor BV het slapen geen probleem. Ik vond de kraamtijd fijn (ook zwaar natuurlijk) maar sliep eigenlijk best OK.
Het begon allemaal toen ik 2 weken aant werk was.. (11 weken na mijn bevalling). Alles kwam tegelijk, kleintje voor het eerst naar de opvang, schoonouders die moeten oppassen, mijn vriend naar een congres (zodat je er 's avonds alleen voor staat). Ik werk als leidinggevende in een restaurant. En naast het feit dat de horeca een pittige branche is, zijn er natuurlijk ook de personeelstekorten... Wat ook heel erg aan de orde was toen ik weer moest beginnen.. Dus ik voelde zo'n grote druk! Ook omdat ik nu al die verantwoordelijkheid voor mijn zoontje er bij had..
Dit resulteerde in dat ik elke avond na de laatste voeding van de kleine (ik was toen net volledig afgebouwd vd BV) NIET kon slapen... Zag het steeds weer 02.00 uur worden en pakte dan maar een slaappil.. Uiteindijk is dit een hele week zo doorgegaan. Elke nacht maar 3/4 uurtjes. Totdat ik in een nacht compleet in paniek raakte...En echt maar 1.5 uur had geslapen (zelf met een slaappil).
Ik ben nu inmiddels 2 x bij de huisarts geweest, en heb weer opnieuw een intake gehad bij mijn psycholoog.. Ik ga cognitieve gedrags therapie krijgen. Heeft iemand van jullie daar ervaring mee?
Verder qua medicatie, slik ik met regelmaat in de avond (na het eten) 10mg oxa, om mn hoofd rustig te krijgen. Dit werkt helaas niet altijd... Als het dan echt niet lukt soms rond 00.00 nog 10mg temazepam. (waar ik nu bijna geen tabletten meer van heb). Soms ook gewoon helemaal niks en dan is het ziek op de blaren zitten. Heb zelf 2x gehad dat ik gewoon NIET heb geslapen. Precies wat jullie benoemen in je verhalen.. Depressie gevoelens, veel huilen, ontzettend emotioneel en dingen niet meer kunnen relativeren. Ook lastig om dan van voor je kleintje te zorgen... Meehuilen met hem.. 
De angst ontremt het slapen vind ik ook zo naar... Als je je bed al ziet, dat je dan nerveus wordt.. Mijn lijf staat dan helemaal stijf van adrenaline.. 
Vorige week waren we kamperen, en toen ging het gek genoeg goed! Heb ik zelfs 7 nachten zonder medicatie kunnen slapen.. 
Nu weer 2 dagen terug in NL en voel me weer terug bij af.. Ben helemaal kapot nu na weer 2 nachten van krappe 4 uurtjes..
Ik ben momenteel al 5 weken ziek gemeld op werk. Ook dit vind ik heel moeilijk. 
Iemand nog tips hoe je hier mee om moet gaan naar je werk toe??? 

Ik wil iedereen heel veel succes en sterkte wensen.

Dikke knuffel van N
 
Hallo, ik heb hier momenteel ook mee te maken, sinds 3 maand nu na de bevalling van mijn kindje.. Erg lastig en zwaar, ook omdat ik nog een peuter heb. Hoe is het verder met jou gegaan N? En is de Facebook groep nog actief/toegankelijk?
Ik hoor graag! Groetjes H
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan