Baby wat dieper in slaap krijgen

Y

Yima

<p>Hallo,</p><p>Mijn dochter is nu ruim 10 weken oud en een behoorlijke handenbinder. Welke baby niet he? Maar ik ben toch op zoek naar wat tips om ons verder te helpen met de slaapsituatie. </p><p>Ze heeft al sinds het begin enorme honger naar mamma. De eerste 6 weken heb ik haar voortdurend bij me gehad. Samen in 1 bed slapen, op de arm slapen, in de draagdoek etc. Anders huilde ze 6 tot 9 uur per dag.</p><p>Inmiddels zijn we zo ver dat ze snachts in de cosleeper slaapt (een echte die aan ons bed vast zit zonder rand ertussen). En overdag lukken wat 45 min slaapjes in de box. Dit laatste ging eigenlijk 3 weken geleden beter. Ze slaapt steeds minder goed door geluiden heen en het wordt inmiddels ondoenlijk hoe stil je beneden moet zijn. Daarom proberen we nu iedere dag slaapje 1 en 2 in haar ledikant op haar kamertje.</p><p> </p><p>Wat de situatie lastig maakt. De honger naar mamma blijft heel sterk. Zo sterk dat als ik ook maar denk aan even van haar zijde weglopen ze wakker wordt en steeds meer gaat huilen. Het is zo extreem dat ik nog niet eens even naar het toilet kan of een telefoongesprek kan voeren terwijl pappa even op past. Laatst moest dit wel en toen was ze zo volledig overstuur geraakt dat ze 5 uur lang gehuild heeft. </p><p>Er constant bij blijven begint echt zijn tol te eisen. Ik lig van 8 tot 8 (ongeveer, we houden geen strikt ritme aan maar doen ook wel op verzoek) naast haar terwijl ze in de cosleeper ligt, in het donker en muisstil. Ik kan niet eens even op mijn laptop met oordopjes wat doen. </p><p>Dan zit ik OF beneden doodstil naast de box voor 4 dagslaapjes, OF nu boven in haar donkere kamer naast haar ledikantje. Elke keer als ik even voor mezelf kies en haar zelfs maar aan pappa over laat, zodat ik kan douchen of even naar buiten, even naar fysio etc. dan voel ik me zo schuldig, want dat betekent veel huilen en slecht slapen. Ik voel me volledig gekluisterd, geclaimd en gevangen. </p><p>Daarvoor heb ik hulp. Via het cb, een maatschappelijk werker en via de kraamzorg een coach. Het enige dat dat me geeft is dat ze blijven komen met het alom bekende "je doet het zo goed! Je bent een goede moeder" Nou twijfel ik daar niet aan. En heel fijn dat ze zoveel praatmensen voor me hebben. Maar ik hoef geen therapie, ik heb nodig dat mijn baby wat beter slaapt.</p><p>Ze slaapt namelijk ook bij mij erg licht. Ze kan de slaapcycli sowieso niet zelfstandig aan elkaar knopen overdag. Snachts lukt dat wel. Ik blijf dat stomme speentje maar terug stoppen, soms wel 30 x per slaapje. Ze wordt van het minste geluid wakker. Ik heb het idee dat ze oververmoeid raakt, want zelfs wakker is het eigenlijk maar zelden een vrolijke baby. In de ochtend ligt ze nog wel vrolijk rustig 10 minuutjes in de box of dat ze even met je lacht. Maar veel wakkertijd is er verder niet, constant gapen en snel huilen.</p><p>Het advies van de verschillende instanties was juist minder met haar bezig te zijn. Maar het speentje niet terug stoppen, even laten huilen, na een paar minuten terug komen en troosten of gewoon helemaal laten voor een tijdje (prikkels verwerken noemen ze dat) het eindigt allemaal hetzelfde: compleet overstuur en voor meerdere uren ontroostbaar door zelfs mij. Dat voelt meer als mishandeling dan goede moeder zijn. Dus ik ben weer terug bij elk jengeltje gauw troosten. En geen enkele bewegingsruimte voor mezelf</p><p>Overigens werkt wandelen maar beperkt. Ze valt voor die 45 min goed in slaap. Maar ook daarna dezelfde problemen. En zodra je stil gaat staan of zitten huilt ze. Ik kan niet 2 uur lopen vanwege langzaam herstel van de bevalling. Draagdoek of wagen maakt niet uit. </p><p>Ze heeft geen voorkeurshouding, problemen met bepaalde bewegingen of houdingen. Snachts is diep slapen ook geen probleem.</p><p>Ze heeft geen tot weinig krampjes meer. Wel wat opgeven en oprispingen. Maar geen krijsen als dat gebeurt</p><p>Ze groeit en ontwikkelt verder goed, geen problemen met plassen of poepen of temperatuur. </p><p>We voeden op verzoek, maar wel minimaal 2 uur ertussen anders is ze misselijk. Meestal zit er 2,5 tot 3,5 uur tussen. Snachts soms 4 uur. </p><p>Oh en ik ben sinds 3 weken tijdens het slapen wel zo min mogelijk gaan oppakken. Troosten is liggend door een hand stil op haar rug en sussen, speentje terug stoppen. Alleen bij overstuur troost ik haar in mijn armen. Zo hebben we het huilen wel minder gekregen. </p><p>Ook heb ik een paar keer gekeken of ze misschien gewoon wakker is en minder slaap nodig heeft. Maar ze wil niet spelen, knuffelen, wat aandacht. Als je haar oppakt ziet ze er ook half slapend uit. Het is meer dat ze wil slapen maar de slaap niet kan vatten en daar gefrustreerd van raakt lijkt het.</p><p>Nou lang verhaal, maar wie weet heeft iemand nog een gouden tip of herkent het en kan wat vertellen over hoe je dit doorbroken hebt. </p>
 
Kan je dochter al goed haar nekje optillen? Anders zou je kunnen proberen of ze overdag misschien op haar buikje kan slapen? Onze dochter slaapt op haar buik echt een stuk beter dan op haar rugje! Ook valt ze sneller en rustiger in slaapt dan voorheen. Als je haar dan gewoon nog beneden legt ben je zelf in de buurt om haar in de gaten te houden!
 
Succes! Hopelijk vind je snel iets voor je wat werkt! 
 
Ze is inderdaad een buikslaper al enkele weken. Wat kan dat een verschil maken he?
Ze is goed in haar hoofd draaien en opdrukken. Maar toch gebruiken we een camera babyfoon. 
Beneden heeft ze dus in toenemende mate last van geluiden. Vandaar dat we haar eigen kamertje aan het wennen zijn. Maar dat gaat tot nu toe niet echt beter ofzo. 
Ik hoop voor haar net zo goed dat ze overdag wat dieper leert slapen, want ze raakt zo moe van hele uren hazeslaapjes en wakker zijn. 
 
Ik lees dat je een pittige bevalling hebt gehad en dat jouw herstel ook lang duurt. Misschien is het toch het proberen waard om langs een osteopaat of fysiotherapeut te gaan met je kleintje, want misschien zit er toch iets dwars wat je niet bij haar kunt zien. Wij hebben bij een fysio gelopen, wel wegens een voorkeurshouding in eerste instantie, al was dat snel verholpen. De fysio merkte op dat ons zoontje onwijs gespannen was, continu en daarom ook moeilijk sliep en onwijs veel mamahonger had. Zij heeft ons geholpen om ons zoontje veilig zelf in slaap te laten komen, zonder onnodig huilen en heeft ons geleerd hem te leren ontspannen. Het is nu een super vrolijk en ontspannen mannetje van 1.
Heel veel sterkte!! Ik hoop echt dat het snel beter en makkelijker mag worden voor je!
 
Ik dacht precies hetzelfde als Marjoow hierboven: ga eens langs een osteopaat! Misschien merk je 'van buiten' niks aan je kind, maar het kan toch zo zijn dat er iets niet lekker zit. Een osteopaat kan over het algemeen geen kwaad, maar levert soms wel ineens een heel ander kind op. Zeker het proberen waard dus!
 
"Het enige dat dat me geeft is dat ze blijven komen met het alom bekende “je doet het zo goed! Je bent een goede moeder” Nou twijfel ik daar niet aan. En heel fijn dat ze zoveel praatmensen voor me hebben. Maar ik hoef geen therapie, ik heb nodig dat mijn baby wat beter slaapt."
Zo herkenbaar dit! Ik snap helemaal wat je bedoelt. Ik hoop dat een osteopaat jullie wellicht kan helpen. Ons zoontje (1 op 1 verhaal met wat ik bij je lees) is inmiddels 10 maanden. Hij slaapt met witte ruis, omdat hij ook overal wakker van werd. Dit werkt redelijk. T is nog altijd een waardeloze slaper, maar die witte ruis heeft wel wat geholpen. Via een gratis app op de iPad. Ik zet m al aan als we beginnen met het bedritueel. Misschien eens een tijdje probere
 
Wat kan het zwaar zijn he! Ik herken mijn dochter wel in jouw verhaal, wilde ook continu bij mij zijn, moeilijk te troosten door pappa. Ik ben er in de loop van de tijd achter gekomen dat dit eigenlijk heel normaal babygedrag is. Alleen past het niet goed meer in onze maatschappij waardoor het heel zwaar kan zijn. Het lichte slapen beschermd ze tegen wiegendood, want bij diep slapen kan de ademhaling stoppen. Ook het niet verder kunnen slapen na 1 cyclus is heel normaal, dat moeten ze echt leren en 10 weken is daar nog erg vroeg voor.
Dat gezegd hebbende is het gewoon wel heel zwaar. Wat mij heel erg geholpen heeft is haar in de draagdoek bij me houden. Ze sliep dan wel langer, 2-3 uur achter elkaar, en was veel rustiger. Doordat ze in de draagdoek zat had ik ook mijn handen vrij om wat dingetjes in huis en de tuin te doen. Verder zal papa er veel energie in moeten steken om te vinden hoe hij haar goed kan troosten. Laat ze lekker samen huid op huid liggen, beide met bloot bovenlijf een flesje geven of samen douchen. Ook bij papa lekker in de draagdoek of draagzak. Hij zal dan steeds vertrouwder voor haar worden waardoor het troosten makkelijker lukt.
 
 
Ik vind het eigenlijk niet een heel gek verhaal voor een baby van 10 weken. Behalve natuurlijk het overstuur zijn en het urenlang huilen, dat lijkt me héél heftig. 
Onze dochter ging pas vanaf een week of 9 overdag af en toe in haar bedje slapen. Daarvoor was het altijd op de arm of in de draagdoek (ook bij papa). Toen ik me daar eenmaal aan toe gegeven had vond ik het heerlijk, lekker op de bank plakken en Netflix aan. Vanaf 15 weken deed ze al haar dutjes overdag in bed. 
Misschien kun jij eens een nachtje een shirt van je man aan trekken zodat het naar jou gaat ruiken en dan draagt hij dat vervolgens weer? Lijkt me voor de papa ook lastig dat hij niets kan doen. Dat is misschien een kwestie van investeren, mijn man heeft heel veel huid op huid gelegen met onze dochter. 
Ik gun jou ook meer tijd voor jezelf, het is vooral zo naar dat ze zich niet meer last troosten als ze 5 minuten zonder jou moet. Hou vol ? De eerste 3/4 maanden zijn echt zwaar.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan