Bang voor wat er gaat komen!!

halo bloeind roosje hoop nartuurlijk dat je kindje gezond is en dat je geen belsising hoef te neemen maar wil even reageeren ik heb in noverber mijn kindje verlooren bij 41 weeken zwangerschap maar weet je wel wat voor klap je krijgt heb ook 4 miskraamen gehad em als ik dan moest kiezen liet   ik de zwagerschap afbreeken al is dat nie de beslosing van god sorie hoor maar ik heb het er nog moelijk mee je weet nartuurlijk nie wat het is om een gezond kindje te verliezen bij voldraagen maar als het tooch nie gezond is zou ik het nie uitdraagen daar lig wel een voledig mens heb zo verdriet en nu nog is nu een half jaar geleeden ik zou het dus afbreeken maar dat is mijn meening maar hoop dat je nie voor die keuze kom te staan en dat je straks een mooi kindje mag krijgen liefs jolanda
 

Rosaly  ik wil even op jou reageerenals je het aan god moet overlaaten waarom laat hij dan gezonden kindjes sterven ik vind dat als je kindje nie gezond is het mag   afbreeken dan hoef je nie aan god over te laaten want je weet nartuurlijk nie om het voel om je kindje te verliezen als het helemaal uitgedraagen is hoop dat je dat oook nooit over kom dus ik vind als het nie gezond is gewoon afbreeken wat heb een kinje aan om toch dood te geaan en wat voor verdriet je naar de hand heb en hoe moelijk dat is dat blijf heel je leven bij je hoor dat wou ik even kwijt jolanda
 
DANK JE WEL BLOEIEND ROOSJE DAAROM WORD IK OOOK ZO BOOS ALS ZE ZEGEN LAAT DE BESLISSING AAN GOD OVER HE WANT DAT KAN EN MAG NIET
HET IS HEEL ANDERS ALS JE JE KINDJE MET EEN PAAR MAANDEN VERLIES ALS DAT HET EEN VOLEDIGE BABY IS HOOR IK HEB ER HEEL HEEL VERDRIET VAN GEHAD EN NOG HOOR
HOOP DAT JE KINDJE NARTUURLIJK GEZOND IS HOOP HET VAN HARTE MAAR ALS HET DAN NIE IS HOE MOELIJK HET OOOK ZAL ZIJN IK ZOU HET NIE UITDRAAGEN HET IS VRESELIJK OM EEN VOLDRAAGEN KINDJE TE VERLIEZEN EN IK WEET HET LIEFS JOLANDA
 
Hallo Jolanda,

Sorry ik vind het heel erg voor je dat je je kindje hebt verloren. Maar ik vind het een gevaarlijke opmerking die je hebt geplaatst. Ik ben mijn kindje verloren na een zwangerschap van ongeveer 20 weken. Precies kunnen ze het niet zeggen omdat ik in verwachting was van een tweeling en het overleden kindje is geboren met 25 weken. Ik heb hier ook heel veel verdriet van en nu nog wel eens. Ik word er dagelijks mee geconfronteerd omdat mijn andere dochter na een strijd te hebben gevoerd wel in ons midden is. Zij is met 27 weken geboren. Nou kun je wel zeggen ja maar jij hebt er nog 1 ja dat klopt en daar ben ik ook heel dankbaar voor maar dat neemt het verdriet niet weg van het kindje wat je hebt verloren. Iedereen heeft veel verdriet om zijn kind en ik kan en wil niet zeggen dat mensen die een voldragen kindje hebben verloren meer verdriet hebben dan mensen die na een aantal maanden hun kindje hebben verloren. Zelfs mensen die een miskraam hebben gehad, ze zijn wel zwanger geweest en hebben wel allerlei plannen en dromen en die worden hun zo even ontnomen. Dat geeft ook veel verdriet.
Sorry nogmaals ik vind het heel erg voor je en ik hoop dat je er mee in het reine kunt komen. Zoals ik het al grotendeels heb verwerkt. De zon gata voor jou ook wel weer schijnen.

En bloeiend Roosje ik wens jou heel veel succes dinsdag en ik hoop voor je dat je te zien krijgt wat je graag wilt zien.

Groetjes Sigrid
 
Hoi,

Bloeiend roosje, zal voor je duimen dat alles goed is!!
Na wat jij meegemaakt hebt, gun ik je van harte dat je nu mag genieten van een onbezorgde zwangerschap!
Wil echter toch een opmerking plaatsen   naar aanleiding van de discussie die ik hier las..
Kan het dit keer niet laten

valt me namelijk  op dat ik hierover niets las..
een gyn. kan er ook naast zitten met zijn diagnose en dat gebeurt weliswaar zeer weinig maar toch iets om ook bij stil te staan lijkt mij zo...
zeker bij dit soort belangrijke keuzes.
Dat was namelijk WEL het geval bij een kennis van mij, ze kreeg te horen dat haar kindje ernstig gehandicapt zou zijn en wat blijkt, ze kreeg een kerngezond kindje!!

Ik heb zelf gelukkig nooit voor zo'n keuze gestaan (en hoop er ook nooit voor te staan) en ik heb respect voor mensen die tot een abortus besluiten in zulke ernstige gevallen, echter ik vind het niet goed dat iemand die zegt het aan God over te laten helemaal afgekraakt wordt!
Tenslotte heeft iedereen hier zijn eigen gedachten en gevoelens over dit onderwerp en we hoeven het toch niet altijd met alles eens te zijn met elkaar lijkt me.
Het is aan bloeiend roosje zelf om te bepalen wat ze met ieders raad/ opmerkingen doet..
Persoonlijk ben ik niet voor abortus, zat al te huilen toen ik abortuspillen in moest nemen om mijn miskraam op te wekken, maar ik realiseer me erg goed dat er situaties zijn waarin je daar wel voor zou gaan..
Situaties als in Engeland waar een baby na 20 weken zwangerschap geaborteerd wordt omdat ze 2 aan elkaar verkleefde vingers heeft (wat als ik het nieuws moet geloven erg gemakkelijk te opereren is) vind ik persoonlijk een verdrietige zaak..
Maar bloeiend roosje wat jij hebt meegemaakt, ik kan je keuze van toen heel erg goed begrijpen (voor zover een buitenstaander dat kan uiteraard)

liefs een mama van 2

 
lieve
Sigrid  sorie zo bedoel ik het niet ik heb 4 miskraamen gehad van 7 weeken   dat is heekl anders dan ik nu kyara heb verlooren dat bedoel ik nartuurlijk heb jij veel verdriet dat snap ik is ook al een heel kindje liefs jolanda nogmaals sorie je berijp me verkeert denk jolanda
 
Lieve Jolanda ik begrijp je wel ne je hebt mij er persoonlijk ook niet mee gekwest, maar ik kan me voorstellen dat het voor sommige vrouwen wel goed in het verkeerde keels gat kan schieten en het lijkt me niet dat dat de bedoeling is. Voor mij is het nu zo'n twee jaar geleden en ik kan gelukkig goed relativeren en ik heb bijzondere mensen om me heen bij wie ik altijd kan aankloppen als ik het moeilijk heb. Maar je zult er toch zelf door heen moeten komen. Ik vergelijk het vaak zo. Je heb een rugzak op je rug en die is nu overvol en nu moet je ook nog omhoog bij eenheuvel oplopen. En dat is behoorlijk zwaar, op sommige stukjes kom je iemand tegen die je even op weg helpt maar dan moet je weer alleen verder. Totdat je op een gegeven moment niet meer kan en even gaat rusten. Je neemt je rugzakje van je rug en kijkt of er ook overbodige dingen in zitten en die stop je in een kast. Die je alleen hoeft te openen als je daar behoefte aan hebt en dan kun je je weg vervolgen met een lichter rugzakje. En zal je nog vaak in de kast gaan kijken of het er nog is en het opnieuw bekijken maar op een geven moment blijft de kast een langere tijd dicht en komen er andere spullen voor te staan en als je het weer wil bekijken moet er eerst geschoven worden met de spulletjes. Als je zo ver bent dan ben je al heel ver. Helaas gaat dat niet in een dag maar gaan daar maanden zoniet jaren overheen. Maar iedereen komt op zo'n punt en de een wat sneller dan de ander. Ik hoop dat je begrijpt wat ik probeer te zeggen. Het is namelijk heel moeilijk om het op te schrijven dan het zo persoonlijk aan iemand te vertellen.

Ik hoop voor je dat je snel weer in verwachting bent en het zal niet makkelijk zijn maar praat erover met mensen en lucht anders je hart hier op het forum er zijn altijd mensen die even een stukje met je mee lopen die heuvel op.

Groetjes Sigrid
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan