Bang voor wat er gaat komen!!

lieve sigrid het was nie mij bedoeling om mensen te kwtsen sorie daar voor ik heb oook heel lieve mensen waar ik mee kan praaten en de vader van kyara kan ik dat nie zo maar bij mijn famielie wel en op de lijst van le nartuurlijk ook zal het zo stelen ik snap je wel mijn rug zak zit nu nog tot de helft vol maar de rest moet er nog uit maar dat heeft zijn tyd noodig dat kom welwe zijn nu net weer begonen om zwanger te raaken ik hoop van wel maar ben er niet te veel mee bezig we zien het wel groetjes van jolanda
 
Hoi Bloeiend roosje.
Ik wens je veel geluk met het verloop van de zwangerschap.
Ook ik kan jammer genoeg meepraten over dit onderwerp. In 2002 was bij  ons bezoek  aan de pret echo  iets gezien in het buikje van ons kindje (ik was toen 21 weken zwanger). Via de verloskundige kwamen we in het wkz terecht. Wat ging dit allemaal aan me voorbij. Je denkt dat die kleine veilig bij je zit. Het balletje ging rollen en al gauw bleek dat ons kleine ventje een chromosoom afwijking had met triosomie 3 en 18.   Ons kindje was niet levensvatbaar. ALLES STORT IN. Alles kregen we uitgelegd en ons kindje had eigenlijk alle afwijkingen die er maar zijn. NIET TE GELOVEN. Hij groeit lekker bij me, altijd zo levendig. na heel veel praten en huilen zijn wij tot het besluit gekomen om te zwangerschap af te breken. VRESELIJK maar ik denk dat je er pas over mag beslissen als je voor zo,n keuze staat. uit al deze vorige verhalen lees ik gelukkig dat er veel zo over denken. en echt god had ons hier niet bij kunnen helpen ik moest deze beslissing nemen en ik wilde het beste voor mijn schatje en dat is niet lijden. uiteindelijk zal hij in mijn buik overleden zijn en had ik de zwangerschap uitmoeten lopen nou is dat menselijk. Sorry hoor even mijn hart luchten ben blij dat ik er met jullie over kan praten.
Uiteindelijk is hij op 25 juli 2002 geboren "levi".
Maar mijn verhaal gaat verder en dat wil ik aan bloeiend roosje meegeven.
Toch weer zwanger geworden en inderdaad zo,n zwangerschap is niet genieten hoor. alle echo,s zijn een periode van huilen en piekeren. Gelukkig gaat alles prima en paseer ik de 23 weken. levi werdt met 23 weken geboren. Toen pas gaan genieten. Gelukkig kwam mijn wens uit en heben we een prachtige zoon donnie gekregen. Dus bloeiend roosje kom op en hopelijk mogen we jou binnenkort ook feliciteren. donnie is nu 2,5 jaar en mijn wondertje. Dit verzacht mijn verdriet maar er gaat geen dag voorbij dat ik even aan levi denk. Bedankt voor het lezen van mijn verhaal.

Groetjes sharon

 
lieve scharon wat lijkt mij dat erg dat je een zwangerschap bij 23 weeken moet afbreeken te wijl je dat eigelijk helemaal niet wil is al een heel kindj he is een heel moelijke beslising ik heb oook een kindje kwijt maar anders met placenta los laating ging alemaal zo snel dat ik er eigelijk gn besef van had mar als je die beslising moet maaken lijk mij het ergste in je leven he   liefs van jolanda
 
Hoi Anna 35 of jolanda.
Bedankt voor je reactie, ik heb er veel steun aan. Zo,n keuze is erg moeilijk en ik ben blij dat ik de juiste keuze heb gemaakt, hij had geen leven gehad.
Liefs Sharon
 
Hallo lieve mensen, ik moet heel veel slikken om ervoor te zorgen dat ik m'n toestenbord niet onder jank. Wat heftig zeg, ik geloof sowieso niet in god, maar dat staat er los van. Ik vind het ronduit BELACHELIJK dat Rosaly zomaar kan zeggen dat je zoiets aan god moet overlaten. Het is maar goed dat er echo's zijn en mensen die ervoor hebben geleerd om deze operaties uit te mogen voeren. Anders zouden er nog veel meer ongelukkige kinderen en ouders zijn op deze wereld. Ik heb gelukkig niet zoiets heftigs als jullie meegemaakt, maar heb wel tegen m'n partner gezegd dat als ik er achter zou komen dat ik zwanger zou zijn van een 'kasplantje' hem of haar weg te laten halen. Zoiets is a niet goed voor jezelf en voor je relatie laat staan voor misschien je andere kinderen, maar b ook niet goed voor het kind zelf. Wat voor een leven geef je dan aan je kind? Heel veel sterkte allemaal. Wat iedereen er ook van denkt, ik sta achter jullie. X
 
lieve scharon daar zijn we hier voor he om elakaar te steunen volgde week mijn ong dag ben nu al bang geloof je me het zal een hel ander zwangerschap worden als bij kyra maar wil het zo graag maar ben oook wel bang hoor afwachten hoop dat het raak is nartuurlijk maar erg bang hoop dat ik nog een gezond babytje mag krijgen liefs jolanda heb oook een site van kyara als je wil mag je kijken liefs jolanda
http://kyara.vlindersite.nl/
 
Hallo bloeiend roosje,

Ik ben Kitty 34 jaar en ik lees zo'n beetje mee.Ten eerste wens ik je veel sterkte en gezondheid toe(voor jullie allemaal trouwens)Ik ben zelf vorig jaar in oktober bevallen van een dochtertje(precies op de uitgerekende datum).Helaas heeft zij maar 11 dagen mogen leven.Zij is gestorven aan een ernstige hartafwijking.Dus ik kan me best wel inleven en meevoelen met jullie.Ik ben nu gelukkig weer zwanger(25 wkn).
Hoewel het allemaal zeer dubbel is, je bent aan de ene kant blij en aan de andere kant ben je het nog aan het verwerken en voel je je soms zelfs schuldig tegenover ons meisje Nouk*.En dan krijg nog zo'n reactie van Rosalie(die overigs niet meer durft te reageren)
Ben wel benieuwd hoe het gegaan is de 6de,als je dat wilt vertellen.
In ieder geval, ik wens je al het geluk van de wereld.
Groetjes Kitty.
 
Ik wil toch nog even reageren. Vind het heel erg voor jullie dat jullie dit moeten mee maken dat gun je niemand. Het heeft even geduurd voordat ik weer reageerde omdat ik niet zo vaak achter de computer zit. Ieder zijn of haar eigen keus maar vind wel dat je ook een ander zijn mening moet respecteren maar schijnbaar is dat teveel gevraagd! Ik heb gelukkig zelf geen kindje verloren maar dit wel in mijn naaste omgeving meegemaakt en dat vond ik ook niet gemakkelijk! Zelf een miskraam gehad met 9 weken dat was ook niet prettig hoor, veel bloed verloren moest gecurreteerd worden enz. Toen ik zwanger raakte had ik heel sterk het gevoel dat het niet goed was en toen ik die miskraam kreeg had ik ook heel sterk het gevoel dat God mij spaarde voor een kindje wat niet goed was. In mijn naaste omgeving ook heel sterk gemerkt dat degenen die een kindje verloren hebben toch troost vonden bij God.
En bloeiend roosje en alle andere zwangeren onder ons ik wens jullie een fijne zwangerschap en straks gezonde kindertjes toe. Dat zie ik echt als een zegen want hoe je het ook bekijkt het krijgen van kinderen is wel een Godsgeschenk want niet voor iedereen is dit zo vanzelf sprekend.
Sorry als ik voor sommigen onder jullie verkeerd over kom. Het is niet mijn bedoeling om hier een preek af te steken maar hoop wel dat iedereen vrij zijn of haar mening kan geven.
Rosaly
 
Terug
Bovenaan