Bevalling alweer vergeten?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo moeders!

Wat je altijd hoort, is dat je de bevalling weer vergeet na een tijdje (bij de een na een maand al, bij de ander pas na een jaar).

Zelf heb ik erg veel last gehad na mijn 1e bevalling en voor me gevoel wilde ik NOOIT een kind meer krijgen. Nu bij mijn 2e bevalling is het veel minder. Niet dat het makkelijk was maar je weet dat het wel weer over gaat....

Wie is zijn bevalling alweer een "beetje" vergeten of kun je het bij wijze van zoweer beleven?
 
Ik vond mijn bevalling 100% tegenvallen en dacht twee dagen erna: nooit meer! Toen ik dat tegen mijn man zei, viel voor hem een last van zijn schouders, want hij voelde dat toen ook zo. Als me op dit moment iemand vraagt of ik het weer zou willen is mijn antwoord: Ja natuurlijk! Hoewel ik me alle details kan herinneren, sta ik er weer heel positief tegenover. En waarom?: ik heb er het mooiste, liefste meisje van de wereld voor teruggekregen!

Eén puntje.. mijn man denkt nog láng niet aan een volgende zwangerschap of bevalling en hoewel hij altijd meer kinderen heeft gewild, weet hij het nu niet meer. Ik ben benieuwd of dat nog zal veranderen.

Groetjes,
Dionne
 
Hoi.

Ik ben op 14 maart bevallen en heb inderdaad dat ik de bevalling vergeet.
Als ik erover praat met mijn vriend komen er weer herrineringen boven.
Mijn tijdsbesef was ook helemaal van de kaart.
Ik had nl een weeenstorm die naar mijn iedee maar 20 minuten duurde terwijl dit 2 uur was.
En de uitdrijving dacht ik binnen 5 minuten gedaan te hebben maar dit was 20 minuten.
Nog een ideaale bevalling maar ik was helemaal de kluts kwijt.
Meteen naar de bevalling riep ik dit kan ik nog wel een keer.
Terwijl ik weet (van vage herrineringen en verhalen van mijn vriend) dat die weeenstorm heftig was en ik dit niet goed op kon vangen en de kraamhulp van het bed aan het schoppen was.(vond ze achteraf niet zo erg en mijn vriend nam me in de houdgreep want ik was niet zo aardig meer).
Maar ze zijn wel wat gewend kreeg ik te horen toen ik mijn excuses maakte.
Kortom ik was alles heel snel vergeten.
Groetjes jolene
 
Ik weet ook nog elk detail van mijn bevalling en kan me niet voorstellen dat ik dat ooit ga vergeten. Ik moet zeggen dat ik er ook heel vaak en terug denk en het dan allemaal 'opnieuw' beleef. Hebben jullie dat ook? Ik praat er ook nog graag over (met andere moeders dan, niet met collega's ofzo)

Op het moment zelf vond ik het verschrikkelijk zwaar. Ik weet nog steeds wel dat ik het heel zwaar had maar kan nu ook wel relativeren. Het  had allemaal veeeeel erger gekund.  

groetjes, Pauwtje  
 
hoe voelden jullie je dan na de bevalling?
ik voelde me superwoman!
ik voelde me enorm krachtig ik had extreem veel zelfvertrouwen
ik was helemaal euforisch!
ik heb dat nu nog steeds leef nog steeds op een grote blauwe wolk

en ik vind dat onderwerp ook erg interessant
 
Mijn eerste bevalling zal ik wel nooit vergeten, helaas. Die was superheftig, drie dagen durend, met uiteindelijk een totaalruptuur  .
De bevalling van Floor was een 'eitje', wel pijnlijk natuurlijk, maar voor mijn gevoel niet half zo erg als bij Tijmen. Ben dan ook alweer veel details vergeten.
Ik kan niet zeggen dat ik er een trauma aan over heb gehouden hoor, maar echt vergeten zal ik het denk ik nooit.
groetjes van Ruth

 
Ben op 4 april bevallen en heb alles in een bepaalde roes beleefd en het  werd me  later pas allemaal duidelijk! Heb er lang over gedaan om alle puzzelstukjes in elkaar te krijgen, smorgens gingen we  alleen voor een controlle naar het ziekenhuis (was inmiddels bijna een week over de uitgerekende datum) de  gyn. vertrouwde het niet en die stuurde me door naar de verloskamer.

Huppekee de gel werd aangebracht en moeders kreeg volop weeen maar de ontsluiting bleef erg achter, nogmaals gel! Vliezen breken werd een optie om de ontsluiting opgang te bevorderen. Geen goed nieuws, de kleine had in het vruchtwater gepoept.. Ze hebben het even aangekeken en het ging allemaal goed, kind en moeders lagen aan de monitor "alles onder controlle" (was inmiddels al avond)

Totdat.. ik zie ze nog met z'n drieën binnen stormen, zuster  pakt me beet, de gyn. stond al start klaar. Geen tijd om goed te gaan liggen, het moest nu gebeuren want de kleine had het moeilijk (hartslag van 40/50). Binnen een noodtime was het onderkant van het bed weg en kwamen alle hulp middelen te voorschijn, kleine had wat hulp nodig met de vacuum.
Moet eerlijk bekennen dat alles langs me heen is gegaan en heb niet beseft wat er allemaal is gepasseerd in  nog geen  10 minuten!!! Had na afloop allemaal vragen? Heb veel heel veel achteraf gehoord (de kraamhulp had voor ons het medisch dossier ontcijferd en uitgelegt) toen werden er veel dingen duidelijk. Ook waarom  de herstelperiode niet zo makkelijk was ;-(

haha blijf tikken...sorry hoor!
Besef nu weer dat het me allemaal nog hoog zit.. maar ben blij om te lezen dat er ook nog andere moeders zijn

groet Wan
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan