A
Anoniem
Guest
mooi om je verhaal te lezen daantje! Moet wel ff een brok in mijn keel wegslikken hoor...
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
A
Anoniem
Guest
Poeh, Daan, ik zit niet bijna te huilen, ik zit te huilen. Alles kwam even terug van mijn eerste bevalling. Wel vervelend dat je dan op HET moment alsnog naar het ziekenhuis moet, maar gelukkig is alles daar goed verlopen en heb je jullie prachtige meisje bij je. Geniet er lekker van !
Liefs Bibi
Liefs Bibi
A
Anoniem
Guest
ik moest ook weer aan mn andere bevallingen denken toen ik het las ja en dan komt er zoveel emotie naar boven.
A
Anoniem
Guest
Hoi mieden, leuk om mijn verhaal ook kwijt te kunnen. heb het al wel ergens kort verteld, maar zal het hier ook met tijden (voor zover ze kloppen, want had de tijd totaal niet in de gaten!!) erbij zetten. Is wel zo overzichtelijk!
10.45 Ik zit achter de computer en mijn buurvrouw loopt langs over de galerij. Ze spreekt me aan door het raam en zegt dat mijn gezicht er anders uit ziet, erg rood. Ik zeg dat ik net heb gedoucht en het daar wel van zal komen. Er is namelijk nog niets aan de gang en ik moet nog drie weken!
11.15 Ik ga naar de wc om te plassen, maar mijn plas blijft lopen. Mmm vreemd, ik heb net de dag ervoor gehoord bij de vk dat ik wat op moet vangen als ik het niet zeker weet en pak een klein tupperwarebakje waar ik wat vocht in opvang. Het is doorzichtig en er zitten witte vlokjes in. Echt zoet ruikt het niet, niet zoeter dan de afscheiding die ik al een paar weken heb. Ik bel naar de vk en die zegt dat ik om 12.30 maar even langs moet komen.
11.20 Ik bel mijn man op zijn werk, die zit midden in een vergadering maar heeft voor nood zijn mobiel aan staan. Als hij mijn nummer ziet weet hij dat het menens is. Ik zeg dat ik denk dat mijn vliezen gebroken zijn, maar ik weet het niet zeker. Omdat ik denk dat het nog wel een dag zal duren zeg ik hem te blijven op zijn werk.
11.30 Ik heb inmiddels bij de buurvrouw aangebeld om te vragen of zij even naar het opgevnagen water wil kijken en zij bevestigt direct dat het vruchtwater is. Even later blijft het water ook in gutsjes eruit lopen en heb ik al twee nieuwe broeken aan getrokken. Het kraamverband moet er aan geloven. Nu is het zeker. Ik bel mijn man weer om te zeggen dat mijn vliezen echt geborken zijn, maar dat hij niet naar huis hoeft te komen, want ik heb nog geen weeen.
11.45 Ik bel mijn man toch maar om te vragen of hij naar huis komt. Ik ben onrustig en ben alleen maar dingen aan het regelen, fototoestel klaar zetten etc. Bovendien moet hij anderhalf uur reizen om thuis te komen, dus voor de zekerheid kan hij beter komen.
12.25 Mijn buurvrouw rijd me naar de vk, ik zit op een matje in haar auto, want ik blijf maar vruchtwater verliezen.
12.30 De vk bevestigt het breken van de vliezen, maar daar was ik zelf natuurlijk ook al achter. Ik heb nog niet echt weeen, maar krijg nu wel af en toe wat kleine buikkrampjes. Ik moet maar bellen als de weeen om de drie minuten komen en een minuut aanhouden.
13.00 Zodra ik thuis ben beginnen de weeen toch echt te komen. Mijn schoonmoeder is toevallig die ochtend op visite en blijft. Ze begint driftig de laatste strijk weg te strijken en wat dingen schoon te maken. Ze is helemaal van de zenuwen, het is haar eerste kleinkind.
13.15 De weeen komen nu wel heel snel achter elkaar er zit hoogstens 2 minuten tussen en ze duren ruim een halve minuut. Mijn schoonmoeder massert mijn onderrug tot mijn man om 13.30 thuis komt. De rugweeen zijn heftig en ik kan me niet ontspannen en ze nauwelijks opvangen, ze komen zo snel!
Om een uur of 14.00 laat ik mijn man mijn schoonmoeder wegsturen, ik hou het niet en wil niet dat zij er bij blijft. Ook moet mijn man de vk bellen, want de weeen komen om de minuut en duren een minuut.
Rond 14.30 komt de vk met stagiair. Ze helpen me even met puffen en ademhalingstechnieken. Ondanks dat ik op zwangerschapsgym heb gezeten is het in de werkelijkheid echt zo anders. Ik wordt gelukkig wel wat rustiger nu. Ik heb 2 cm ontsluiting, alles is verweekt. Volgens de vk een goed teken, maar ik denk alleen nog: hoe lang moet ik dan nog en hou ik dat wel vol!
15.00 De vk wil dat ik ga douchen, omdat de warmte tegen de pijn helpt. Ik zit op een krukje in de douche (veel te laag), maar het helpt wel om me wat beter te ontspannen. De vk gaat weg en zegt over een uur terug te komen.
16.30 De vk is er weer en voelt hoeveel ontsluiting ik heb. 4 cm! Ik weet niet waar ik het zoeken moet, ik hou het niet en zit midden in een weeenstorm. Eigenlijk begon het al met een weeenstorm en heb ik nooit een opbouw gehad.
17.00 gaat de vk weer weg. Over twee uur komt ze weer langs en ze adviseert me over een uur weer even te douchen.
17.15 ik hou het niet meer op bed en ga gelijk douchen. Zitten, staan, hangen, staan ik weet het niet meer. De douche helpt me nu niet meer ontspannen en er zit geen moment rust tussen de weeen.
17.45 Ik ben net onder de douche vandaan en weer op bed gekropen. Ik probeer allerlei houdingen uit, maar het helpt niets.
17.50 Ik moet poepen! Ik gil naar mijn man die direct de vk belt. Ze komen er aan! Maar wat duurt dat lang zeg. Ik heb persweeen maar moet ze wegpuffen! Dat is gewoon niet te doen en onbewust pers ik toch mee, maar mijn man helpt me met puffen, ook al is het echt niet te doen.
18.15 de Vk is gearriveerd, de stagiair met een andere begeleidster dan vanmiddag, maar dat heb ik niet eens door. ook de kraamhulp komt rond die tijd binnen, maar dat heb ik al helemaal niet door. Ik lig te kreunen van de pijn en de stagiair wil weer voelen; 10 cm en ze ziet de haartjes van de baby al! Ik mag persen! Wat een opluchting! Ik hoef eindelijk de persweeen niet meer tegen te houden en mag zachtjes mee persen, wat een verademing! De rugweeenpijn is zo goed als weg!
19.00 Ik ben al ruim een half uur aan het persen. Het hartje wordt goed in de gaten gehouden. Het hoofdje staat al, maar het laatste stukje krijg ik hem er niet uit. Ik voel dat het niet past en dat ik ga uitscheuren en dat wil ik niet! Maar op een gegeven moment kunnen ze even het hartje niet vinden. De hartslag die ze vinden is de mijne, waardoor ik echt even schrik. Nu moet ik toch door die afschuwelijke branderige pijn heen, het hoofdje staat al te lang en dat is niet goed voor de kleine. Met nog een paar persweeen wordt dan om 19.19 onze kleine Bart geboren! Hij heeft een 9 apgarscore en na een minuut al 10! Fantastisch! Alle pijn ben ik zo goed als vergeten als hij op mijn buik wordt gelegd! Omdat de navelstreng erg kort is komt hij niet hoger dan mijn buik en de navelstreng schuurt precies op het gedeelte waar ik uitgescheurd ben. Eerst doet de kleine nog even een plasje op mijn buik! Al snel mag mijn man dus de navelstreng doorknippen.
Na de bevalling wil mijn placenta ook niet komen en krijg ik ook een prik in mijn been. Na ruim drie kwartier moet ik dan toch persen en de placenta laat los. Daarvoor moet ik wel gecatheterissert worden, omdat mijn blaas te vol is.
Daarna moet ik nog gehecht. Ondanks dat het maar 4 hechtingen zijn is het een ware puzzelstuk en lig ik nog een uur met de beentjes wijd. Helaas kan ik niet verdoofd worden en voel ik alles wat ze doen. (het uitscheuren heb ik overigens ook heel bewust gevoeld tijdens de bevalling, ik ben naar voren uitgescheurd en dat was echt geen pretje! Gelukkig is alles nu weer normaal)
22.15 Eindelijk zijn ze klaar met me en ben ik gedoucht. We bellen de grootouders en die komen snel nog even langs om de kleine te bewonderen!
Zo dit was mijn verhaal! Voor degene die nog moeten, sterkte en geloof me de kleine op je buik doet je alle pijn vervagen!
10.45 Ik zit achter de computer en mijn buurvrouw loopt langs over de galerij. Ze spreekt me aan door het raam en zegt dat mijn gezicht er anders uit ziet, erg rood. Ik zeg dat ik net heb gedoucht en het daar wel van zal komen. Er is namelijk nog niets aan de gang en ik moet nog drie weken!
11.15 Ik ga naar de wc om te plassen, maar mijn plas blijft lopen. Mmm vreemd, ik heb net de dag ervoor gehoord bij de vk dat ik wat op moet vangen als ik het niet zeker weet en pak een klein tupperwarebakje waar ik wat vocht in opvang. Het is doorzichtig en er zitten witte vlokjes in. Echt zoet ruikt het niet, niet zoeter dan de afscheiding die ik al een paar weken heb. Ik bel naar de vk en die zegt dat ik om 12.30 maar even langs moet komen.
11.20 Ik bel mijn man op zijn werk, die zit midden in een vergadering maar heeft voor nood zijn mobiel aan staan. Als hij mijn nummer ziet weet hij dat het menens is. Ik zeg dat ik denk dat mijn vliezen gebroken zijn, maar ik weet het niet zeker. Omdat ik denk dat het nog wel een dag zal duren zeg ik hem te blijven op zijn werk.
11.30 Ik heb inmiddels bij de buurvrouw aangebeld om te vragen of zij even naar het opgevnagen water wil kijken en zij bevestigt direct dat het vruchtwater is. Even later blijft het water ook in gutsjes eruit lopen en heb ik al twee nieuwe broeken aan getrokken. Het kraamverband moet er aan geloven. Nu is het zeker. Ik bel mijn man weer om te zeggen dat mijn vliezen echt geborken zijn, maar dat hij niet naar huis hoeft te komen, want ik heb nog geen weeen.
11.45 Ik bel mijn man toch maar om te vragen of hij naar huis komt. Ik ben onrustig en ben alleen maar dingen aan het regelen, fototoestel klaar zetten etc. Bovendien moet hij anderhalf uur reizen om thuis te komen, dus voor de zekerheid kan hij beter komen.
12.25 Mijn buurvrouw rijd me naar de vk, ik zit op een matje in haar auto, want ik blijf maar vruchtwater verliezen.
12.30 De vk bevestigt het breken van de vliezen, maar daar was ik zelf natuurlijk ook al achter. Ik heb nog niet echt weeen, maar krijg nu wel af en toe wat kleine buikkrampjes. Ik moet maar bellen als de weeen om de drie minuten komen en een minuut aanhouden.
13.00 Zodra ik thuis ben beginnen de weeen toch echt te komen. Mijn schoonmoeder is toevallig die ochtend op visite en blijft. Ze begint driftig de laatste strijk weg te strijken en wat dingen schoon te maken. Ze is helemaal van de zenuwen, het is haar eerste kleinkind.
13.15 De weeen komen nu wel heel snel achter elkaar er zit hoogstens 2 minuten tussen en ze duren ruim een halve minuut. Mijn schoonmoeder massert mijn onderrug tot mijn man om 13.30 thuis komt. De rugweeen zijn heftig en ik kan me niet ontspannen en ze nauwelijks opvangen, ze komen zo snel!
Om een uur of 14.00 laat ik mijn man mijn schoonmoeder wegsturen, ik hou het niet en wil niet dat zij er bij blijft. Ook moet mijn man de vk bellen, want de weeen komen om de minuut en duren een minuut.
Rond 14.30 komt de vk met stagiair. Ze helpen me even met puffen en ademhalingstechnieken. Ondanks dat ik op zwangerschapsgym heb gezeten is het in de werkelijkheid echt zo anders. Ik wordt gelukkig wel wat rustiger nu. Ik heb 2 cm ontsluiting, alles is verweekt. Volgens de vk een goed teken, maar ik denk alleen nog: hoe lang moet ik dan nog en hou ik dat wel vol!
15.00 De vk wil dat ik ga douchen, omdat de warmte tegen de pijn helpt. Ik zit op een krukje in de douche (veel te laag), maar het helpt wel om me wat beter te ontspannen. De vk gaat weg en zegt over een uur terug te komen.
16.30 De vk is er weer en voelt hoeveel ontsluiting ik heb. 4 cm! Ik weet niet waar ik het zoeken moet, ik hou het niet en zit midden in een weeenstorm. Eigenlijk begon het al met een weeenstorm en heb ik nooit een opbouw gehad.
17.00 gaat de vk weer weg. Over twee uur komt ze weer langs en ze adviseert me over een uur weer even te douchen.
17.15 ik hou het niet meer op bed en ga gelijk douchen. Zitten, staan, hangen, staan ik weet het niet meer. De douche helpt me nu niet meer ontspannen en er zit geen moment rust tussen de weeen.
17.45 Ik ben net onder de douche vandaan en weer op bed gekropen. Ik probeer allerlei houdingen uit, maar het helpt niets.
17.50 Ik moet poepen! Ik gil naar mijn man die direct de vk belt. Ze komen er aan! Maar wat duurt dat lang zeg. Ik heb persweeen maar moet ze wegpuffen! Dat is gewoon niet te doen en onbewust pers ik toch mee, maar mijn man helpt me met puffen, ook al is het echt niet te doen.
18.15 de Vk is gearriveerd, de stagiair met een andere begeleidster dan vanmiddag, maar dat heb ik niet eens door. ook de kraamhulp komt rond die tijd binnen, maar dat heb ik al helemaal niet door. Ik lig te kreunen van de pijn en de stagiair wil weer voelen; 10 cm en ze ziet de haartjes van de baby al! Ik mag persen! Wat een opluchting! Ik hoef eindelijk de persweeen niet meer tegen te houden en mag zachtjes mee persen, wat een verademing! De rugweeenpijn is zo goed als weg!
19.00 Ik ben al ruim een half uur aan het persen. Het hartje wordt goed in de gaten gehouden. Het hoofdje staat al, maar het laatste stukje krijg ik hem er niet uit. Ik voel dat het niet past en dat ik ga uitscheuren en dat wil ik niet! Maar op een gegeven moment kunnen ze even het hartje niet vinden. De hartslag die ze vinden is de mijne, waardoor ik echt even schrik. Nu moet ik toch door die afschuwelijke branderige pijn heen, het hoofdje staat al te lang en dat is niet goed voor de kleine. Met nog een paar persweeen wordt dan om 19.19 onze kleine Bart geboren! Hij heeft een 9 apgarscore en na een minuut al 10! Fantastisch! Alle pijn ben ik zo goed als vergeten als hij op mijn buik wordt gelegd! Omdat de navelstreng erg kort is komt hij niet hoger dan mijn buik en de navelstreng schuurt precies op het gedeelte waar ik uitgescheurd ben. Eerst doet de kleine nog even een plasje op mijn buik! Al snel mag mijn man dus de navelstreng doorknippen.
Na de bevalling wil mijn placenta ook niet komen en krijg ik ook een prik in mijn been. Na ruim drie kwartier moet ik dan toch persen en de placenta laat los. Daarvoor moet ik wel gecatheterissert worden, omdat mijn blaas te vol is.
Daarna moet ik nog gehecht. Ondanks dat het maar 4 hechtingen zijn is het een ware puzzelstuk en lig ik nog een uur met de beentjes wijd. Helaas kan ik niet verdoofd worden en voel ik alles wat ze doen. (het uitscheuren heb ik overigens ook heel bewust gevoeld tijdens de bevalling, ik ben naar voren uitgescheurd en dat was echt geen pretje! Gelukkig is alles nu weer normaal)
22.15 Eindelijk zijn ze klaar met me en ben ik gedoucht. We bellen de grootouders en die komen snel nog even langs om de kleine te bewonderen!
Zo dit was mijn verhaal! Voor degene die nog moeten, sterkte en geloof me de kleine op je buik doet je alle pijn vervagen!
A
Anoniem
Guest
Zo zeg, dit is ook een heftig verhaal. je hebt gelijk dat je je man snel weer belde hoor tijdens je weeen. Zeker omdat hij nog zo lang moest rijden. Dan hoef je er in ieder geval niet alleen door. ook mooi trouwens dat je buurvrouw en schoonmoeder er waren om je te steunen.
Stomme vraag misschien, maar naar voren toe uitgescheurd?? Wat moet ik me daarbij voorstellen?
Ik ben blij dat alles uiteindelijk goed is gegaan en dat Bart geboren is. Dat was vast een hele ervaring.
Stomme vraag misschien, maar naar voren toe uitgescheurd?? Wat moet ik me daarbij voorstellen?
Ik ben blij dat alles uiteindelijk goed is gegaan en dat Bart geboren is. Dat was vast een hele ervaring.
A
Anoniem
Guest
ja hoor.. t is zo ver... dikke tranen over mijn wangen..... mooi en ontroerend pfff... ik voel vanalles tegelijk als ik die verhalen lees...
en dan te bedenken dat wij nog mogen en dan ons lieve baby'tje ook in onze armen mogen sluiten.....
en dan te bedenken dat wij nog mogen en dan ons lieve baby'tje ook in onze armen mogen sluiten.....
A
Anoniem
Guest
Hoi Bolle,
Wat een heftig bevallingsverhaal is dat zeg... slik snotter.
Maar inderdaad vergeet je een heleboel als je baby eenmaal geboren is.
Fijn om jullie kleine nu veilig in je armen te kunnen houden...
Veel geluk met kleine Bart!
Gr. Sonja
(40+1 wkn)
Wat een heftig bevallingsverhaal is dat zeg... slik snotter.
Maar inderdaad vergeet je een heleboel als je baby eenmaal geboren is.
Fijn om jullie kleine nu veilig in je armen te kunnen houden...
Veel geluk met kleine Bart!
Gr. Sonja
(40+1 wkn)
A
Anoniem
Guest
pfff idd ook heftig zeg!!! ik heb gelukkig geen weeenstorm gehad en kon de weeen goed opvangen en had snel onsluiting want die persweeen wegpuffen is idd geen pretje he?!
maar je kleintje is er en dan kan je gaan herstellen en genieten van een nieuw wonder want dat is en blijft het
Geniet ervan meid!!!
liefs Daantje
maar je kleintje is er en dan kan je gaan herstellen en genieten van een nieuw wonder want dat is en blijft het
Geniet ervan meid!!!
liefs Daantje