Bevallingsverhalen

Tranen in mijn ogen!!

Geweldig om de verhalen hier te lezen!!

Groetjes Judith 40w 2d
 
@Weekee
 Over het uitscheuren (ik zal het even heel basaal vertellen, want anders begrijp je het niet): de meeste vrouwen scheuren uit richting anus. Als je ingeknipt wordt doen ze het ook richting anus. Bij mij (en dat gebeurt ook wel regelmatig hoor) ben ik uitgescheurd richting clitoris. Mijn kleine schaamlip lag door midden. Het klinkt heftig, maar dat was het ook wel. Ik durf nu eindelijk weer een beetje te kijken hoe het er uit ziet, maar het is gelukkig al heel goed genezen!
 
Geen probleem hoor. er is eigenlijk niet echt een "normale" manier om zoiets uit te leggen he? Ik had al zo'n idee dat dat het was...ik kon me er namelijk weinig anders bij voorstellen. Ik wist alleen niet dat dat kon joh! Ik ben blij dat het nu al een stuk beter gaat dan.
 
Bolle, wat een verhaal. Je hebt behoorlijk heftige weeën gehad, zeg en dan dat uitscheuren, brrr. Maar gelukkig is het allemaal goed gegaan en is Bart goed ter wereld gekomen. Geniet ervan.
 
Heerlijk om jullie verhalen te lezen meiden! Ik zal mijn verhaal tzt er zeker bij zetten!
Daantjuh, was de kleine soms ook omstrengeld? Dat was bij mijn 1ste dochter nl. het geval en ook bij haar herstelde de hartslag na elke perswee minder goed, van 100...naar 80...naar 60...ik had het geluk dat de kleine al heel laag zat, waardoor ik thuis kom blijven. De vk heeft toen een knip gezet en de kraamhulp moest meeduwen op m'n buik. Ik voelde de handen van de vk bij me naar binnen gaan en de kleine is er toen heel snel "uitgetrokken". Ik meende dat het omstrengelen en slechte herstel van de hartslag met elkaar te maken had, dus ben wel benieuwd of dat bij jou ook zo was.
Groetjes, Edith.
 
hallo meiden,

ik hoor hier eigenlijk helemaal niet thuis, maar ik lees altijd jullie verhalen en ik vind dat zooo ontzettend leuk!! Heerlijk!!
En, ik zeg maar zo, je kan je bevallingsverhaal niet vaak genoeg vertellen, dus bij deze zet ik mijn   verhaal hier ook nog ff neer.

Ik ben trouwens op 23 maart 2008, 1e paasdag bevallen van een prachtige zoon!!

04.45 ik schrik wakker en denk dat ik in bed plas. Ik spring uit bed (heel mijn zwangerschap nog nooit zo snel uit bed gekomen als toen) en realiseer me  dat ik helemaal niet plas, het is vruchtwater!!!!!!!! Het is helder en er drijven vlokjes in!!
Ik ga snel naar het toilet en blijf even zitten, pff ik tril helemaal van opwinding!! eindelijk het einde is in zicht!! Ik ben op dat moment 39+1 weken zwanger.
Vriend slaapt gewoon door, en nadat ik alles heb opgeruimd maak ik hem wakker.
Ik besluit de laatste was op te gaan ruimen, zet de wasmachine aan en ga de laatste schone was opvouwen en wil eigenlijk nog gaan strijken!!
05.23 de eerste wee!! Yes het zet echt door!!
De weeen volgen elkaar eigenlijk heel snel op, al direct om de 3 a 4 minuten en houden bijna een minuut aan!!
Ik besluit te gaan douchen (dan ben ik in ieder geval lekker fris)!!
Na het douchen moet ik drie keer naar het toilet (grote boodschap) en moet ik twee keer overgeven!! Geen probleem, want nu ben ik tenminste leeg en komen er geen ongewenste booschappen meer, hihi.
Ik heb inmiddels mijn vriend een bloknoot en pen gegeven met de opdracht de weeen bij te houden
06.50 we belsuiten de verloskundige te bellen. Ze is er om 07.30. Ik zo'n 3 a 4 centimeter onsluiting, dus het gaat goed. De vk gaat weer weg, en zegt om 10.30 terug te komen.
Maar om 8.15 vraag ik mijn vriend de vk te bellen, want ik klim tegen de muren op omhoog, dit hou ik niet vol tot 10.30.
Om 09.00 is de vk erweer, op dat moment heb ik 5 a 6 cm ontsluiting, dus het gaat hard.
Ik mag onder de douche gaan zitten. Wat een ramp. Ik kan niet zitten van de pijn. Bij de eerste te beste wee, lig ik bijna naast het krukje van de pijn. Dus, hup in bad want ik moet proberen te ontspannen,nou ik geef het je te doen!!!
Ik krijg een hydrofielluier op mijn buik die mijn vriend steeds nat maakt met warm water zodat ik kan proberen te ontspannen! TIP!!! Maar na een half uur heb ik het echt gezien en wil ik uit bad.
Ik moet uitkijken dat ik niet ga hyperventileren. Alles tintelt!! Mijn handen trekken helemaal krom, ik heb even geen controle meer over mijn lijf, pff heftig!
Gelukkig zie ik kans om op bed te geraken.
09.50 ik heb 8 centimeter ontsluiting en de kraamhulp wordt gebeld en alles wordt in gereedheid gebracht.
De kraamhulp is er om 10.15 (erg snel trouwens). Ik merk haar pas op om 10.45 ben te druk met mezelf!!
Ik begin langzaamaan drukgevoel te krijgen, heel naar in het begin
11.00 volledige ontsluiting!!!! Ik mag beginnen persen.
Dat blijkt een hele klus, allereerst te omschakeling van weeen opvangen naar persen en dan nog de goede kant uitpersen, pff.
Al vrij snel ziet men het hoofdje maar daar blijft het dan ook bij. ik krijg hem niet over het randje geduwd.
Om 12.30 (ben hier dus al 1,5 uur bezig met persen) besluit de vk dat het tijd wordt voor een knip. in de eerste de beste wee wordt ik verdoofd, auauauau!! en in de volgende wee wordt de knip gezet, auauauauauauaauauauauauauaua!!!!!!! ik voel alles!!!!
De kraamhulp moet mee gaan drukken op mijn buik en de vk rekt de boel beneden fijn nog wat verder op. Het begint toch wat minder prettig te worden allemaal!!
En met duwen op de buik, bedoel ik ook echt duwen op de buik!! De kraamhulp stond zich letterlijk af te zetten tegen de muur om meer kracht te kunnen zetten op mijn buik, ik kan je vertellen dit is niet fijn!! Als je je indenkt dat je ondertussen nog moet persen, pfffff, en gekneusde ribben hebt van de kleine zijn getrap..
Afijn, de eerste knip blijkt niet voldoende, en dus hup die schaar er nog een keer in!!! Ik begin nu echt boos te worden!! ben kapot en alles begint nu zo zeer te doen, wat een ellende!! Ik geef dus ook de kraamhulp een flinke snauw (heb ik later wel mijn excuses voor aangeboden hoor, hihi)
Maar dan eindelijk na nog een hoop geduw en getrek wordt onze lieve zoon, om 12.58 uur geboren, helemaal gezond en wel, en zich van geen kwaad bewust, hihi!!
Wat ben ik blij dat hij er is, en dat zijn mijn vriend, vk en kraamhulp met mij. Man wat was dat laatste stuk heftig!! Iedreen moet ervan bijkomen.

En dan de placenta nog, die komt uiteraard ook niet vanzelf. Eerst krijg ik een spuit, dan nog een spuit, vervolgens moet mijn blaas leeggemaakt worden (katherter) en jawel de kraamverzorgster mag nog een keer meeduwen, maar gelukkig na 55 minuten komt ook de placenta los. (moet binnen een uur)

Dan nog een uurtje hechten, want ja wat wil je na twee flinke knippen, maar dat mag de pret niet drukken, heb de vk de opdracht gegegeven alle verdovinsmiddel die ze heeft erin te spuiten, en dat doet ze, dus ik voel er niets meer van, en kan alleen nog maar trots naar onze zoon kijken, en natuurlijk huilend mijn moeder bellen.....

Wat een verhaal, ik krijg er nog kippenvel van, maar toch, ik kan er met een glimlach op terug kijken, want het is toch de mooiste dag uit mijn leven!!

Meiden succes met bevallen en geniet van al het moois wat komen gaat!!
 
Edith, nee dit was bij mij niet het geval! dus was gewoon te zwaar voor ons meisje, wel brak na de geboorte de navelstreng af...........nu moet ik bij een volgende dus in het ziekenhuis bevallen.

Romaty, wat een verhaal zeg! pfff heftig.........en dan 2 knippen aaaahhhhh
wanneer was je daar weer een beetje van hersteld?
bij mij wordt het nu na 2 weken minder trekkerig en ben ik weer mobiel en kan ik weer normaal zitten!

Tot nu toe hier geen makkelijke bevallingsverhalen haha
hoop dat het voor de meiden die nog moeten allemaal vlotter gaat, maar idd cliche het is de mooiste dag van je leven!

liefs Daantje
 
Bedankt voor je verhaal Romaty. Inderdaad ook erg heftig. Wel bedankt voor de tip van de hydrofielluier! Misschien heb ik er wat aan.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan