Blah!!!

jeetje meid!,ik schrik ook wel van je berichtje.
nooit leuk om te lezen natuurlijk.
ik hoop dat het gauw beter gaat met Max en dat jullie er samen uitkomen.
heel veel sterkte komende periode.
liefs piewie,mv Mila en ?
 
Hey Ilja,
Hoe gaat het nu? Lukt het praatwerk een beetje met Paul? Jeetje zeg, wat een lastige situatie. Ik hoop echt dat jullie er uit kunnen komen samen, of met een derde partij. Desnoods met een time-out; allebei even op een andere plek verder.
Ik denk aan je meid (voor wat het waard is, je zult zelf je beslissingen moeten nemen).
Ellen mv Julian
 
Hiya Mommas!

Dank jullie wel voor de lieve reacties, altijd fijn een beetje "moral support".

Met Max gaat het stukken beter, hij is klaar met zijn steroide medicijnen en het ademen lijkt al weer beter te gaan. Hij hoest nog steeds, maar de ergste kroep aanvallen zijn weer achter de rug. Nu binnenkort terug naar de dokter om te zien of de luchtweg infectie wellicht astma is. Uiteraard merk je aan mijn bikkel helemaal niks, want hij is veel te druk met spelen, meneer heeft geen tijd voor ziek. (behalve als ie moet overgeven, dat heeft zo'n indruk gewekt dat ie het tegen al zijn knuffels en autos moet vertellen)

Tja en tussen mij en Paul, we hebben wel besloten om aan "ons" proberen te werken. Waarschijnlijk wordt dat in de vorm van relatie therapie, ik zou zowiezo met of zonder Max in the picture, niet zomaar het besluit nemen om weg te gaan. Mijn mening is dat als je getrouwd ben je juist overeen bent gekomen om te vechten voor elkaar, en ook in moeilijke tijden probeert elkaar weer te vinden.
Het probleem is alleen dat ik al een hele tijd in mijn eentje voor "ons" vecht, en het gaat hier niet om ergenissen van sokken op de vloer of de dop niet op de tandpasta. Er zijn een aantal fundamentele dingen mis en ik heb geen idee of dat te fixen valt. Wie weet hebben we gewoon een ander oogpunt nodig. Kan je leren iemand weer te vertrouwen? geen idee.

Ajuus, ilja
 
Lieve Ilja,

Fijn om te horen dat het met Max weer een stuk beter gaat. Kinderen zijn wat dat betreft heel erg eerlijk. Als het ze beter gaat, zie je dat meteen aan hun doen en laten. Hopelijk komt er niets uit de onderzoeken die nog moeten plaatsvinden, maar stel dat het wel zo zou zijn dat hij astma heeft of astmatisch aangelegd is, dan kunnen medicijnen daar een heel grote rol in spelen en kan hij er hopelijk een heel normaal leventje mee leven.

Wat Paul en jou betreft! Tja, goede vraag; kun je weer iemand leren vertrouwen? Ik ben van mening dat dat wel zou moeten  kunnen, alhoewel je daar ontzettend sterk voor moet zijn en ik denk dat dat alleen lukt zolang er geen aanleidingen zijn om anders te vermoeden. Maar wat als er in de toekomst wel weer wat gebeurt of wat als jullie gewoon een keer onenigheid hebben om iets anders, ben jij, of zijn jullie dan sterk genoeg om hetgeen er nu speelt te laten rusten. Ik denk dat vooral dát heel moeilijk is en blijft! Ik weet natuurlijk nog steeds niet wat er speelt en hoef dat ook niet te weten (want het hoeven uiteraard niet alleen problemen te zijn die direct gericht zijn op jullie relatie), maar ik vind  je ontzettend sterk om de manier hoe jij (en hoogstwaarschijnlijk ook Paul) erin staan. Je hebt elkaar trouw beloofd in goede en slechte tijden en dan is het niet de bedoeling dat je problemen de rug toekeert, maar er eerst alles aan probeert te doen om er samen uit te komen. Er is tenslotte een kind in het spel en alleen voor hem moet je er al alles uit proberen te halen. Zodat je tenminste, mocht het fout gaan, je kind later eerlijk in de ogen kunt kijken en kunt zeggen dat jullie er alles aan hebben gedaan wat in jullie mogelijkheid lag, maar dat het echt geen haalbare kaart was. Ik kan dat in ieder geval nooit doen, omdat mijn ex de handdoek gewoon in de ring heeft gegooid op het moment dat het moeilijk was en daar heb  zelfs ik  schuldgevoelens over naar mijn kinderen toe,  omdat  ik wel heel graag relatietherapie had willen proberen.

En gelijk heb je hoor Ilja, als je het gevoel hebt dat je al geruime tijd alleen aan het vechten bent en Paul ook de komende tijd niet laat zien dat hij van goede wil is, tja, dan wordt het een heel moeilijke beslissing en dan komt denk  ik toch de vraag om de hoek kijken of je voor je kind bij elkaar moet blijven en ik denk dat jijzelf daar het antwoord ook wel op hebt.

Lieve Ilja, ik wens je alle wijsheid en sterkte toe die ik je kan geven en weet dat ik aan je denk!

Liefs Fonske
 
Terug
Bovenaan