Hoi!
Laat ik me eerst maar even voorstellen.
Ik ben Estelle, ik ben 34 jaar en heb twee kinderen. Een meisje van 4,5 en een jongen van twee.
Nu heb ik altijd geroepen dat ik twee kinderen wilde. Prima. Mijn man was het hier mee eens. Maar al direct na de geboorte van mijn zoontje wist ik: het is niet compleet!
Heel vreemd. Eerst dacht ik: het zullen de hormonen wel zijn. Dat gevoel zal wel slijten.
Mooi niet. We zijn nu twee jaar verder en ik weet (bijna) ZEKER dat ik nog graag een derde wil.
Na heel veel gesprekken met mijn man, is wel duidelijk dat hij ook heel graag wil.
Nou, wat is het probleem dan????
Nu we steeds dichter bij de uiteindelijke beslissing komen, begint het te kriebelen. Ik wordt opeens heel nerveus bij de gedachte van nog een kindje. Tegelijk verheug ik me er enorm op. Ik wordt gek van mezelf en al die twijfels.
Ben ik niet te oud?
Wat zullen de mensen wel weer niet zeggen?
(Het is wel duidelijk dat één oma er niet blij mee zal zijn)
Hoe gaat het met 3 kindjes??? Is dat wel te doen? financieel natuurlijk maar ook in de praktijk?
Wie heeft er drie kleintjes en herkent (hopenlijk) mijn twijfels??
Ik kan bijna aan niets anders meer denken dan zwanger worden.........daarom weet ik ook wel dat ik spijt zal krijgen als ik er niet gewoon voor ga.....
Ik hoop dat jullie me geen zeur vinden en mijn gevoel misschien een beetje herkennen..
Laat ik me eerst maar even voorstellen.
Ik ben Estelle, ik ben 34 jaar en heb twee kinderen. Een meisje van 4,5 en een jongen van twee.
Nu heb ik altijd geroepen dat ik twee kinderen wilde. Prima. Mijn man was het hier mee eens. Maar al direct na de geboorte van mijn zoontje wist ik: het is niet compleet!
Heel vreemd. Eerst dacht ik: het zullen de hormonen wel zijn. Dat gevoel zal wel slijten.
Mooi niet. We zijn nu twee jaar verder en ik weet (bijna) ZEKER dat ik nog graag een derde wil.
Na heel veel gesprekken met mijn man, is wel duidelijk dat hij ook heel graag wil.
Nou, wat is het probleem dan????
Nu we steeds dichter bij de uiteindelijke beslissing komen, begint het te kriebelen. Ik wordt opeens heel nerveus bij de gedachte van nog een kindje. Tegelijk verheug ik me er enorm op. Ik wordt gek van mezelf en al die twijfels.
Ben ik niet te oud?
Wat zullen de mensen wel weer niet zeggen?
(Het is wel duidelijk dat één oma er niet blij mee zal zijn)
Hoe gaat het met 3 kindjes??? Is dat wel te doen? financieel natuurlijk maar ook in de praktijk?
Wie heeft er drie kleintjes en herkent (hopenlijk) mijn twijfels??
Ik kan bijna aan niets anders meer denken dan zwanger worden.........daarom weet ik ook wel dat ik spijt zal krijgen als ik er niet gewoon voor ga.....
Ik hoop dat jullie me geen zeur vinden en mijn gevoel misschien een beetje herkennen..