Wij zijn helaas in de positie om te zeggen dat we het beide hebben meegemaakt. Ik heb een miskraam gehad met 13 weken (totaal niet op voorbereid dat het mij zou kunnen overkomen! maar ook niet op wat je voelt, het lijkt een minibevalling, 3 dagen soort weeen etc., heel vreemd). Daarna nog eens een miskraam met 10 weken en vorig jaar een mooie dochter gekregen die na een voldragen zwangerschap is overleden. Wat erger is. Tuurlijk onze dochter die we in onze armen hebben gehad en nog iedere dag erg missen. Een miskraam moet je zeker niet onderschatten maar uiteindelijk heeft dat toch minder verdriet achter gelaten dan het los moeten laten van een kindje wat je ook echt moet begraven. Misschien komt het doordat een miskraam ophoudt nadat een vrucht weg is, daarna heb je daar niets meer van en wordt is het niet meer dagelijks zichtbaar. Een kindje wat begraven is blijft voor altijd
'tastbaar'.
Uiteraard wil ik hier niet mee zeggen dat een miskraam niets met je doet want het is toch een nieuw leven in je wat het niet redt en dat is wel het laatste wat je wilt.
'tastbaar'.
Uiteraard wil ik hier niet mee zeggen dat een miskraam niets met je doet want het is toch een nieuw leven in je wat het niet redt en dat is wel het laatste wat je wilt.