discussie.....

hallo,

ik vind het allebei erg maar ik heb precies 1 jaar geleden een miskraam gehad en toen was ik 2 maanden zwanger nog best pril dus maar ik heb er echt ondzettend veel verdriet van gehad ik heb weken achter elkaar lopen huilen en niemand begreep me omdat ik het kindje nog nooit gezien had en omdat het nog geen echt mensje was bla bla bla en dat soort dingen en dat heeft mij erg pijn gedaan dat niemand mij begreep dus ja ookal ben je 1 week zwanger of 9 maanden of je hebt al een kindje het verliesen blijft altijd erg
en dat is mijn mening!
 
hallo,

Wat een verschil maakt voor de verwerking is inderdaad je omgeving.Als je een babytje krijgt vind iedereen het erg,vooral als je zelf net een gezonde baby hebt is het "voor te stellen" hoe het voelt als je het verliest.Maar een miskraam komt vaak voor dus "je moet niet zeuren" zelfs de artsen reageren met:nog een proberen" of volgende keer meer succes" dat heeft mij het meeste pijn gedaan.
 
Hallo,
Ik heb net een mk gehad (afgelopen zondag). Ik was 9 weken. Het verdriet kan ik niet beschrijven. Het was niet gepland, maar wel zo welkom. Ik heb een zoon van 8 maanden en die zou ik voor geen goud willen missen. Ondanks hem toch veel verdriet om die kleine die er niet zal komen. Door mijn zoon weet ik dat ik een gezond kind kan krijgen. Ik denk wel dat als je bij de eerste een mk krijgt je je dat gaat afvragen. Dit maakt trouwens het verdriet niet minder groot. Ik heb een lieve man en een schat van een zoon. Ben dus gezegend dat ik al een gezinnetje heb. Misschien blijven we met z'n 3-en, misschien niet. Daar denk ik nu nog niet aan. Voel me nu gewoon nog shit. Ik wens iedereen sterkte.... Voor degene die nog graag een kindje willen veel goeds.
Groetjes
 
Ik ben het er niet mee eens. Als je zwanger bent, dan is mijn ervaring dat je je ook echt zwanger voelt. Het is een gevoel mijns inziens wat je alleen kan weten hoe het voelt als je al eens zwanger bent geweest of het bent. Super apart dus. Ik ben nog maar 6 weken zwanger geweest, maar na de 6de week bleek het een Buitenbaarmoederlijke Zwangerschap te zijn. We hebben het hartje zien kloppen en wij voelen het echt alsof we ons eerste kindje hebben verloren. We hebben er nog steeds veel verdriet van al is het nu een half jaar geleden. Het was o zo welkom. Natuurlijk deel ik de mening van meerdere vrouwen hier dat een ieder er persoonlijk weer anders mee om gaat. Maar wij hebben echt een gevoel dat een stukje van ons niet meer bij ons is wat er wel had moeten zijn...
 
heb het helaas beide keren meegemaakt, en ik moet zeggen dat mijn rouw dieper is van het kindje dat ik langer bij me heb gehad, ik heb hem vast gehouden geknuffeld, verzorgd,en ik heb met hem gelachen, het gevoel van missen is zo groot dat mijn armen pijn deden zograag had ik hem nog willen vasthouden) zo had ik het niet na de miskraam/vroeggeboorte (4 maanden) dus wat mij betreft is het echt anders, maar toch ook niet te vergelijken, omdat je het meestal niet beide meemaakt (gelukkig) en jouw verdriet altijd groot genoeg is (moet zijn) om het verlies te bevatten.
 
Gelukkig kan ik niet mee praten over dit onderwerp.Toch wil ik wel mijn mening kwijt. Ook wij hebben 1 kindje een zoon hij is helaas tevroeg geboren (12 weken) en ligt in groningen. Toen ik 8 weken zwanger was heb ik een echo gehad en je kon heel duidelijk het hartje zien kloppen en de kleine zien bewegen. De gyn. heeft toen gezegt dat alles al aanwezig was en dat het alleen nog moest groeien. Dus als je een "miskraam"krijgt zoals de meeste dat noemen dan verlies je toch echt een kindje dat nog moet groeien. Hier kun je heel verdrietig om zijn.
Ik wil iedereen die dit heeft meegemaakt heel veel sterkt wensen met het verwerken van hun verlies.
 
Ik heb eerst een miskraam gehad met 12 weken,daar was ik erg verdrietig van, maar vooral omdat de droom die wij hadden in een klap uit elkaar gespat was. na een aantal weken ging het beter en had ik het ( schijnbaar)een plekje gegeven. daarna een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. weer erg verdrietig, maar ook de angst om nooit meer moeder te worden, het verwerken daarvan heeft lang geduurd, vooral omdat de eerste miskraam weer naar boven kwam. Toen een "gewone zwangerschap",alles leek goed te gaan, tot 23 weken, toen bleek mijn dochtertje overleden en moest ik bevallen. Deze keer heeft het er flink ingehakt, ik had haar gevoeld, we durfden aan de toekomst te denken,hadden een naam voor haar, alles gekocht,alles geregeld, ze hoefde allen nog maar te groeien. Ik denk dus dat hoe verder de zwangerschap je bent hoe moeilijker het wordt. Ik voel me echt moeder, maar dan zonder dat de buitenwereld het kan zien.Het verdriet is echt gigantisch groot, ook al heb ik haar dus niet levend gezien.
Maar dit is dus mijn persoonlijke mening. Een miskraam is niet iets wat je makkelijk af kan doen, iedereen die zwanger wil worden heeft die wens, en als dat van je afgepakt wordt is dat verschrikkelijk, hoe ver je ook bent....
 
Alletwee zijn afschuwelijk om mee te maken.
Ons dochtertje is levenloos ter wereld gekomen.
Je blijft met lege handen achter. Je loopt over van verdriet maar ook met je moedergevoel waar je niks mee kan doen. Je heb van alles in huis gehaald, je bedenkt hoe het gaat zijn : het is straks mooi weer, ga je lekker trots wandelen, tuinfeest met de kleine in de box, kruipend op een dekentje en dartelend door het gras, mijn eerst volgend verjaardag, kerstviering en lekker met je baby bezig zijn, zelf voeden, aan iedereen voorstellen en het warme, nog zo hulpeloze humeltje lekker tegen je aanhouden...

Maar dan wordt dit je aprubt ontnomen. Weg zijn je mooie dromen, je valt in een diepte en wordt haast gek van al die gevoelens. Je bent moeder want je ben zwanger geweest, je kindje gevoeld en bent toch bevalen en dan lekker peuh, dan heb je niks. Geen kindje om bij je te houden, voelen, horen, ruiken en zien. Niks.

Het is al wat jaartjes geleden en inmiddels hebben we een gezond zoontje waar ik enorm van geniet, maar als ik hem zo gelukkig zie opgroeien, dan springen toch regelmatich de tranen in mijn ogen. Want dit geluk had ik al eerder kunnen meemaken....
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan