Druk?

hoi Gieneke,
Mijn man is ook internationaal chauffeur en door de week de hele week weg. Als het allemaal soepel loopt onderweg is hij door de week af en toe een dagje thuis. Meestal komt hij op zaterdag morgen thuis en vertrekt hij weer op maandag ochtend vroeg. We hebben een zoontje van net 7 maanden. Onze start was niet echt geweldig. Mijn man had na de geboorte van onze zoon 2 weken vrij. Onze zoon was een echte huilbaby en huilde van de 24 uur soms 22 uur op een dag. Mijn lijf stond nog stijf van de hormonen en ik vermoed dat ik postnatale depressie had. Na 2 weken stapte mijn man weer op de vrachtwagen en daar stond ik dan. Mijn zoontje huilde in die periode niet meer maar hij krijste. Was niet te troosten. Ik liep dag en nacht met hem op mijn arm en wilde het ook niet uit handen geven aan vrienden en familie die wilde helpen. Voor mijn man was dit ook een vreselijke tijd. Als hij belde hoorde hij mijn zoon op de achtergrond huilen en ik huilde net zo hard mee. Op zaterdag kwam mijn man thuis en (omdat de huisarts niet wilde komen) zaten we op zondag morgen bij de eerste hulp van het ziekenhuis in Utrecht. Daar besloten ze mijn zoon meteen op te nemen. Mij werd geadviseerd om thuis eerst eens flink bij te slapen maar ik wilde bij mijn zoon blijven. Al met al heeft hij 3 weken in het ziekenhuis gelegen en bleek hij ernstig koemelk allergies te zijn en voor nog veel meer dingen. In die drie weken moest mijn man gewoon werken. Hij had af en toe wat binnenlandse ritten waardoor hij s'avonds thuis was en ook naar het ziekenhuis kon. Ik was elke dag bij mijn zoontje en kreeg medicatie voorgeschreven waardoor ik weer wat rust kreeg. Toen onze zoon thuis kwam ging het met mij ook weer een stuk beter. Ik vond het vreselijk moeilijk om weer met mijn zoontje alleen te zijn, vooral omdat het huilen niet echt verminderd was. Maar nu accepteerde ik wel hulp van vrienden en familie. Mijn zoontje is nu 7 maanden en sinds een maand huilt hij niet meer dan een "gemiddelde"baby wat hier de oorzaak van is is mij niet duidelijk. Wel weet ik dat het genieten voor ons nu echt begonnen is! Ik vind het nog altijd niet echt makkelijk dat mijn man weinig thuis is vooral op momenten als nu mijn zoontje is ziek en heeft behoorlijk koorts. En als dan je man belt en zegt dat hij niet vannavond maar morgenochtend thuis is door wat pech onderweg, dan heb ik het daar best moeilijk mee. Maar ook voor mijn man is dat niet altijd even makkelijk. Toch is hij een chauffeur in hart en nieren, en alleen binnenland rijden zou hem ook niet gelukkig maken.   We genieten wel dubbel van de momenten dat we samen zijn en het is prachtig om te zien hoe mijn zoon begint te lachen en kraaien van plezier als zijn vader weer thuis komt. Een lang verhaal misschien heb je er wat aan ik vond het fijn om het eens van me af te schrijven. Groetjes Iloon
 
Dank jullie wel voor al jullie leuke/lieve reacties.
Het is inderdaad heerlijk alles s van je af te schrijven. En ik ben al een heel stuk verder. Ben niet bij de dokter geweest, maar mn vriendinnen weten nu ook eindelijk hoe ik me voel. Heb mezelf een beetje aangepakt en het elke avond leker gezellig maken thuis....
Ik voel me echt al een heel stuk beter, af en toe nog een 'dipdag', maar ja, wie heeft dat nu niet, toch?
Denk niet dat ik nog naar de dokter ga, zo gaat het goed en ik zou ook niet weten waar ik de oppas vandaan moet halen, mocht ik wel in therapie gaan.
Of vinden jullie dit niet zo slim?

Groetjes Gieneke
 
Mijn vriend was al een tijdje onregelmatig aan het werk. Hij heeft een tijdje in een videotheek gewerkt en was dan altijd van 13.00 tot 22.00 aan het werk. Toen werkte ik gewoon van 8.00 tot 17.00, dus zagen we elkaar alleen in het weekend en dat kwam dan eigenlijk alleen omdat ik dan in die videotheek zat.
Gelukkig is dat nu veranderd, maar daardoor  heb ik er niet zoveel moeite mee als mijn vriend van huis is. Ik ben er ondertussen aan gewend. Ik vind het vaak zelfs vervelend als ie een hele dag thuis is. Dan stuur ik hem de deur uit. Zeg ik dat ie maar ff naar een van zijn vrienden moet gaan ofzo.
De zorg voor ons zoontje komt toch wel voor het grootste gedeelte op mij neer, want mijn vriend vind alles nog zo eng. Daarbij had mijn vriend een baan van 10.00 tot 22.00, dus was hij alleen in de weekenden thuis en dan had ie ook nog genoeg te doen.
Nu is mijn vriend tijdelijk thuis dus, mag hij af en toe ff oppassen. Hij vindt het nu ook niet meer zo erg omdat mijn zoontje alweer wat ouder is en niet meer zo heel klein.
Ik moet ook wel zeggen dat ik de eerste weken wel moeite had met het feit dat ik zo'n beetje alleen voor Remco moest zorgen en soms nog wel eens. Maar ik heb het geluk dat mijn moeder fulltime thuis is, dus ga ik daar vaak op visite en dan mag zij ff tutten. Heb ik ff mn handen vrij.

 
Hallo lieve moeder,

Ik ben nu 9 maanden geleden bevallen van een schat van een zoon en heb een beetje hetzelfde probleem als waar jij mee zit, mijn man is ook erg veel weg (hij heeft een 40 urige baan plus wij proberen een eigen zaak van de grond te krijgen, valt niet mee, maar goed). hij heeft op zijn werk veel onregelmatige diensten, hij werkt voor een transport bedrijf waar hij de planning doet van de vrachtwagens (dus dag en nacht te werken). Ons zoontje is heel vaak ziek en heeft daar veel last van en dat laat hij merken. hij slaapt ook erg slecht, als hij al slaapt, en ik slaap dus ook nauwelijks. Onze huisarts heeft best begrip voor de situatie, maar zegt er ook niets aan te kunnen doen. wat ik bemerkt heb is is dat je vooral veel erover moet praten ook met je omgeving. je ziet dan ook dat er veel meer vrouwen zijn die hier last van hebben en dat het niet is zoals ze zeggen als je zwanger bent dat het echt geweldig zal zijn. dat deden ze bij mij heel erg. wij waren ook ongeplant zwanger en Christijan is meer dan welkom (dat wisten toen trouwens alleen onze direkte families). Maar men vertelde mij ook erg veel rozen verhalen. nou bullshit, maar goed.  
Mijn  tip is dus  praat veel met je omgeving en zeker met je man!!!
Succes!! Liefs chantal
 
Hallo,

eindelijk, ik ben bij de dokter geweest. Ik wil een nieuwe start, en ik denk dat dit de enige manier is om dat allemaal te kunnen. We verwachten ons 2e kindje(!) in maart en ik wil niet weer in een gat vallen. Dus ook een beetje preventief.
Dank jullie wel voor al jullie lieve reacties, ik heb er heel veel aan gehad. En Chantal, ook heel veel succes met de situatie, en dank je wel dat je me lieve moeder noemt! Haha.
Geeft je weer frisse moed!

Groetjes Gieneke
 
hoi gieneke

Ten eerste van harte gefeliciteerd met je zwangerschap van de 2e  
En goed van je dat je toch naar de huisarts ben gegaan ook al is het inderdaad preventief. Maar deze stap heb je toch maar weer gezet.
En dat je man zo vaak weg is is natuurlijk wel vervelend maar misschien kan hij wat leuke dingen gaan doen als hij wel thuis is. Bijvoorbeeld de kleine in bad doen en dan heb jij even een rust moment. En dan ook wat gezellig samen doen ook al is het maar een film kijken. Die was komt morgen dan wel weer.

En  hem uit handen geven is heel moeilijk, het is natuurlijk wel jullie kind, Maar het hoeft niet perse jullie kleintje te zijn. Ik denk best dat je familie en vrienden bereid zijn om wat in het huis te doen.
Om hulp vragen is moeilijk maar als ze jouw hulp nodig hebben dan bied je die toch ook aan.
Ik hoop dat je er wat aan heb
en geniet van je man. kind en die kleine op komst

Liefs Danielle






 
hoi hoi..

Gefeli met je 2e zwangerschap! Is inderdaad vervelend als je man veel van huis is...ik kan me goed vinden in je verhaal...mijn man werkt op booreilanden en is regelamtig voor langeretijd weg...gemiddels 2 weken kan ook langer...of soms korter...onze zoon huilde ook heel veel na zijn geboorte....dat was erg zwaar als je alleen bent..en daar wordt je echt niet blij van....wat roze wolk? Waar dan???ik heb me echt weleens afgevraagt is dit nou zo leuk? Nu gaat alles gelukkig perfect...maar nu begint het mannetje te vragen waar papa is en kan heel boos zijn als papa net weer weg is....hij is te jong voor een kalender waar ik op bij zou kunnen houden waneer papa thuis komt en het begrip een paar nachtje slapen is ook onduidelijk....maar ja....het hoort erbij...komt vast ook allemaal wel weer goed...het werk van onze mannen accepteren we, maar helemaal wennen zal het nooit doen!

Groetjes San, mama van rowan (2jr.en 3 maand)
 
He San,

wat vreselijk zeg!! 2 weken alleen, nou ja, met je zoontje dan. Knap dat je het  zo volhoudt!! Denk je dat je man ooit ander werk krijgt of wil? Of heb je er echt vrede mee zo? Mijn man is sinds januari gelukkig nationaal chauffeur i pl v   internationaal, maar mijn zoontje begint ook steeds te roepen buiten als het hem te lang duurt, dan heb ik zo'n zin om er naast te gaan staan janken........
We hebben gewoon weinig mensen in de buurt die 's avonds op willen passen. Ik mag hem altijd naar mn schoonouders brengen, maar ik wil dat hij in zijn eigen bedje slaapt.
Maar dat lijkt me heerlijk, avondje sporten, avondje naar vriendinnen.
Dat moet voor jou wel helemaal lastig zijn dan! Heb je zelf ook werk buiten de deur?
Ik ben inmiddels al  1 keer bij mijn uitlaatklep(verpleegkundige in het zkh)  geweest haha.
Dat lucht echt op! Alleen de 1e keer had ik zo'n goeie bui en zij is echt een 'gezellige kwebbelaar', dat ik alleen maar over mn goeie dagen vertel. En toen zag zij de ernst er niet meer zo van in geloof ik. Volgende keer dus maar iets minder vrolijk want dit lucht echt op!!

Beetje lang verhaal, sorry.

Groetjes Gieneke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan