Druk?

Hoi Gieneke,

Geeft niets hoor lang verhaal, alleen maar gezellig en je kunt lekker je verhaal kwijt en dat is ook belangrijk!
Ja 2 weken is wel erg lang, maar je went er als het waren ook aan op een een of andere manier...niet dat ik het leuk vind integendeel zelfs, maar het is zijn werk en hij heeft er plezier in....ik leef in een heel ander ritme als hij weg is en als die weer thuis is draai je dat weer om...klinkt wat raar mischien, maar als die weg is doe je je eigen dingentjes en als die thuis is doe je de dingen zoals in een gezin...Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel...ik werk zelf niet meer, omdat mijn man zijn werk zo onregelmatig is...dus hebben we gekozen om iniedergeval een stabiel persoon in huis te hebben...omdat mijn man na een paar dagen of soms zelfs na een dag alweer weggeroepen kan worden....voor rowan vind ik het heel vervelend want die snapt niet waarom zijn vader steeds weg gaat...en ja leg maar eens goed uit aan een kind van 2 en half wat papa gaat doen en dat mama niet weet wanneer papa thuis komt..omdat ik dat helaas niet van te voren weet hoelang de klus duurt....Ik heb net als jou ook weinig tijd om te sporten of leuke dingen te doen, omdat je toch met oppas zit...Rowan gaat nu naar peuterspeelzaal voor tweeochtendjes en ik wil toch proberen om een van die ochtendjes te gaan sporten...Ach het voordeel van lang weg zijn is wel dat je je realiseerd dat je iemand echt mist en je relatie bloeit weer helemaal op als die thuis is hihihi...Alleen het blijft vervelend dat je veel alleen moet doen en er vaak alleen voorstaat...Goed dat je een uitlaapklep gevonden heb...dat kan zo heerlijk zijn!!!! (Sorry nog langer verhaal hihihi) Hoor graag van je...

Groetjes San
 
Ik zag dat ik mezelf tegenspreek met het stukje het went(ten aanzien van het stukje daarboven)....het went in de zin van dat je in deze situatie zit en dat je ermee omzal moeten gaan is wat ik bedoel...ik moet iedere keer weer even in mijn ritme komen als hij weg is en als hij thuis komt ook...ik heb geacepteerd dat hij dit werk doet...maar wennen moet ik iedere keer weer het blijft gewoon onregelmatig....

Groetjes San
 
Hai Gieneke,

Het is ook niet niks, ineens een kind.
Het is onwijs leuk, maar soms ook echt vermoeiend.
Het is al goed dat je het durft te zeggen, scheelt al heel veel.
Mijn tip is, zoek een vriendin met een kindje van ongeveer dezelfde leeftijd.
Laat de ene week jou zoontje een middagje daar spelen en de week erop
komt dat kindje bij jou spelen. Zo heb je een middag in de twee weken
vrij om wat heerlijk voor jezelf te doen. Daar kom je echt van bij hoor!!
Of zoek anders meiden in de buurt met dezelfde situatie, er zijn er meer dan
je denkt. Succes!
 
He San,

blijf je de hele tijd thuis dan, als je man weg is? Ik ging meestal woensdags naar mn ouders, tot vrijdag. En als ik me helemaal alleen voelde, ging ik maandag morgen direct al!! Bij mij was juist het probleem dat ik aan het eind van de week hartstikke blij was dat hij weer thuis kwam, maar als we dan eenmaal thuis waren, reageerde ik al mn frustraties van die week op hem af..... Dus de weekenden waren ook nog niet eens echt gezellig. En helaas moet ik bekennen, dat zelfs nu hij elke avond thuis is, ik nog alles op hem afreageer. Als ik eenmaal begin met 'ruzie' maken, kan ik ook heel erg slecht stoppen, en sorry zeggen vind ik ook niet zo makkelijk..... Ik weet dus best dat het probleem bij mij ligt, morgen weer mn hart luchten, dat scheelt.

Leuk dat je weer reageerde en hoop ook snel weer wat van jou te horen!!

Groetjes Gieneke
 
quote: Gieneke reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('02-10-2006 12:38:49'));

He San,

blijf je de hele tijd thuis dan, als je man weg is? Ik ging meestal woensdags naar mn ouders, tot vrijdag. En als ik me helemaal alleen voelde, ging ik maandag morgen direct al!! Bij mij was juist het probleem dat ik aan het eind van de week hartstikke blij was dat hij weer thuis kwam, maar als we dan eenmaal thuis waren, reageerde ik al mn frustraties van die week op hem af..... Dus de weekenden waren ook nog niet eens echt gezellig. En helaas moet ik bekennen, dat zelfs nu hij elke avond thuis is, ik nog alles op hem afreageer. Als ik eenmaal begin met 'ruzie' maken, kan ik ook heel erg slecht stoppen, en sorry zeggen vind ik ook niet zo makkelijk..... Ik weet dus best dat het probleem bij mij ligt, morgen weer mn hart luchten, dat scheelt.

Leuk dat je weer reageerde en hoop ook snel weer wat van jou te horen!!

Groetjes Gieneke




Hoi Gieneke,



Als mijn man langer weg is ga ik weleens voor een paar dagen naar mijn moeder...maar niet altijd, want zij woont hier 200km vandaan...en rowan gaat nu ook 2 ochtendjes naar peuterspeelzaal...dus dan blijf ik vaak thuis...als hij weg is ga ik vaak dingen voor mijzelf doen, even shoppen bakkie drinken bij mijn schoonouders of schoonzus...of naar een vriendin...Al hoewel ik nog wel druk bezig ben met het opbouwen   van een netwerk hier...we zijn bijna 3 jaar geleden 200km verderop gaan wonen en heb dus alles achtergelaten...Was wel wennen   het  eerste jaar wou ik  alleen nog maar terug en wou alles behalve hier wonen...nu gaat dat eigelijk erg goed...en wat betreft het alleen zijn, ik probeer mijn tijd alleen met rowan gewoon anders in tevullen, dan wanneer mijn man thuis is...Ik wil ook niet de hele dag binnenzitten als ik alleen ben dus plan ik inderdaad altijd van alles...zo gaan de dagen ook sneller...Ik herken je boosheid...dat heb ik ook lang gehad...nu gelukkig niet meer, want het is voor beide niet leuk als je ruzie hebt...ik heb veel geleerd van het alleen zijn en het aanpassen aan de situatie...de boosheid bij mij is er niet meer...ik wil ook niet dat zijn werk het einde van onze relatie zou betekenen...dus heb mezelf veel aangeleerd...want voor hem was het ook niet leuk als ik iedere keer huilde als hij weg ging en huilde en boos was als hij belde en ook weer als hij thuis was...Natuurlijk heb ik nog wel momenten, maar dan voornamelijk als hij na een lange periode weg te zijn geweest, maar een dag thuis is en weer weg wordt geroepen...dat vind ik nooit leuk! maar we moeten gewoon accepteren dat het werk van onze mannen anders is....en als je dat doet en leert je tijd alleen anders in te delen gaat het allemaal van zelf wel goed, en kun je je verheugen op de tijd samen wanneer ze weer thuis zijn....Morgen weer lekker je hart luchten...doe je goed...kun je alles even lekker aan een onafhankelijk persoon kwijt en dat voorkomt mischien ook dat je het dan minder op je partner afreageerd.....goeie keus van je....hoor graag hoe het gegaan is...



Groetjes San



 
Hoi,

dat is snel!! Haha. Ja, ben erg blij dat ik eindelijk die stap heb gezet!! Eén van de redenen dat ik die stap heb gezet is ook dat ik mijn man niet meer het leven 'zuur' wil maken en vrede met zijn keuze hebben. Hij heeft wel een cursus in huis liggen, op hbo niveau (hij heeft atheneüm gedaan), dus de hersens en de mogelijkheid een andere baan te krijgen zijn er wel. Stiekem blijf ik toch hopen dat hij de cursus ooit  afmaakt  egoïstisch he?!! Ik vind het echt heel erg knap dat je  je zo hebt  'aangepast', want het kost wel moeite he...?  
Maar gisteravond begon hij zelf over zijn  cursus, dus ik blij!!   Maar niet  te veel hopen en geduld hebben......

Wat knap dat je alles achter hebt gelaten!! Wij wonen nu nog in een huurhuis, maar krijgen over 2 wkn de sleutel van ons eigen huis, 3 km verderop. Lekker dicht bij mijn ouders en schoonouders. Al onze vrienden wonen hier, dus ik (en hij al helemaal niet)durfde echt niet verder weg. Dus jullie moesten eigenlijk weer een beetje overnieuw beginnen?! Hoe oud is Rowan? Gerriën wordt eind deze maand 2.

Groetjes Gieneke
 
quote: Gieneke reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('02-10-2006 13:26:39'));

Hoi,

dat is snel!! Haha. Ja, ben erg blij dat ik eindelijk die stap heb gezet!! Eén van de redenen dat ik die stap heb gezet is ook dat ik mijn man niet meer het leven 'zuur' wil maken en vrede met zijn keuze hebben. Hij heeft wel een cursus in huis liggen, op hbo niveau (hij heeft atheneüm gedaan), dus de hersens en de mogelijkheid een andere baan te krijgen zijn er wel. Stiekem blijf ik toch hopen dat hij de cursus ooit  afmaakt  egoïstisch he?!! Ik vind het echt heel erg knap dat je  je zo hebt  'aangepast', want het kost wel moeite he...?  
Maar gisteravond begon hij zelf over zijn  cursus, dus ik blij!!   Maar niet  te veel hopen en geduld hebben......

Wat knap dat je alles achter hebt gelaten!! Wij wonen nu nog in een huurhuis, maar krijgen over 2 wkn de sleutel van ons eigen huis, 3 km verderop. Lekker dicht bij mijn ouders en schoonouders. Al onze vrienden wonen hier, dus ik (en hij al helemaal niet)durfde echt niet verder weg. Dus jullie moesten eigenlijk weer een beetje overnieuw beginnen?! Hoe oud is Rowan? Gerriën wordt eind deze maand 2.

Groetjes Gieneke

Hai Gieneke,

Zou mooi zijn voor julie als hij de cursus gaat volgen en dan volgens "normale tijden" kan gaan werken, brengt jou denk ik ook meer rust.....Gefeliciteerd met jullie nieuwe huis...spannend hoor! Lekker een plekje van jullie zelf...
Wij zijn inderdaad helemaal opnieuw begonnen, maar we hadden hier de mogelijkheid een vrijstaand huis tekopen met een lapje grond en dat wilden we heel graag, dus toen toch maar de overweging gemaakt te verhuizen....Rowan is hier ook geboren, hij is 2 en half..
Hoe is het gister gegaan met je gesprek?

Groetjes San

 
Hoi San,

ging goed hoor, gister. Ik kan er weer een poosje tegenaan! Ik moet er één avond in de week uit van hem. Betekent dus weer oppas zoeken, dan voel ik me zo'n zeikerd!
Heb jij ook een avondje voor jezelf? Gaaf man, een vrijstaand huis, dat is hier in de buurt helaas niet te betalen. Maar ik ben blij met ons huis hoor. 2 onder 1 kap, wel zonder garage, maar goed. Je moet ergens beginnen.
Je schoonouders wonen wel in de buurt toch? Vinden die het wel leuk om op te passen?
Wat doet je man eigenlijk op die booreilanden, sorry, ik ben een tikkeltje blond....
Ben je al verder met het gaan sporten als Rowan naar de peuterspeelzaal gaat?

Groetjes Gieneke
 
Terug
Bovenaan