even laten weten

Deel 2

Taaislijmziekte had want het kon zo zijn dat wij de gene dragen en zij het had. Het liefst wou hij vruchtwaterpunctie maar dat wouden wij absoluut niet. Dus is er bij ons bloed afgenomen om te testen of wij dragers zijn van die gene. Als het zo was werd er aangeraden om te zwangerschap te beeindige . Dat was erg spannende tijd. Voor dat we de uitslag kregen ik weer een echo en zag ons meisje met haar voetje spelen. Einde van die echo vertelde de gyn dat het slechter ging met ons meisje en dat we rekening moesten houden dat ze kon overlijden in me buik. 2 dagen daarna werd ik gebeld door de gyn voor de uitslag van de taaislijmziekte. We waren geen dragers van de gene! helemaal blij. Vroeg hoe nu verder en hij zei zolang ons meisje het niet opgaf hun dat ook niet zouden doen. Een week later hadden we weer een echo dat was 7 juni. Dat was ook de dag dat we geen hartje zagen kloppen op de echo en de gyn moest bevestigen dat ze was overleden. De wereld was weer gevallen voor ons en na dat we van de shock waren bij gekomen kreeg ik een pilletje mee naar huis dat ik dag voor ons meisje gehaald werd in moest nemen. De gyn zou 2 dagen later belllen om een datum te prikken maar dat was nu niet verstandig om te doen. Het was inderdaad fijn om er over na te denken. 14 juni zijn we naar het zk gebracht door mijn vader. Daar aangekomen werden goed opgevangen door de zuster en die vertelde wat er zo beetje ging gebeuren die dag. Ook vroeg ze waar ik me allemaal had aangemeld van blije doos enzo want die zou zij allemaal afmelden voor mij . Dat vond ik echt heel fijn dat ze dat wou doen. Later kwam de dokter en vertelde weer wat er allemaal ging gebeuren die dag. Geen vraag was te raar dat was zo fijn. Die ochtend is er een pilletje ingebracht en was het wachten tot het op gang kwam. Om de 20 min kwamen ze kijken hoe het ging en vroegen hoe het met de pijn was en dat ik vooral niet te lang moest wachten met aanvragen van de ruggenprik want zo iets mee maken was al erg genoeg daar voor hoefde ik geen lichamelijke pijn voor te leiden. Ik had gewacht tot ik de pijn echt vervelend vond. Binnen een half uur kon ik terecht en de man die mijn ruggenprik ging doen was helemaal op te hoogte van onze situatie en toonde zijn melde leven. Na dat de ruggenprik was geplaatst stond er op onze kamer heerlijk ons avond eten klaar en daarna hebben we ( we hadden een eigen kamer met 2 bedden 1 voor mij 1 voor me man) goed geslapen. De volgende ochtend had ik een druk op me onderrug en zei dat tegen de zuster.Die is toen niet meer weg geweest. ze heeft me geholpen met me zelf wassen en tijdens het wassen werd ik niet lekker. Ik werd misselijk en misselijk en zei ik moet spugen. Terwijl ik aan het spugen was voelde ik Amy er uit komen van onder. Na het spugen ging ze kijken en zag inderdaad iets van Amy. De dokter is er bij gehaald en die zei ik zie inderdaad het hoofdje. Nou zei ik das knap want de laatste keer lag ze in stuip. Hij ging voelen en zei klopt ik moet het vlies breken. toen die dat deed zagen we 2 hele kleine voetjes diep rood van kleur. Het hoofdje zat nog in mij vast en er werd een gyn bij gehaald. Uit eindelijk hebben ze het hoofdje er ook uit gekregen en kregen we Amy goed te zien. Voor ons een heeeeel mooi meisje die de ogen, neus, bovenlip en handjes van haar vader heeft en mij onderlip, kin en voetjes. We hebben alle tijd met haar gekregen tot ik naar ok moest om de moederkoek te verwijderen. Daarna brachten ze Amy wanneer we maar wouden heel fijn is dat. Op 20 juni is onze lieve kleine Amy begraven in klein kring.We hebben naar 2 liedjes geluisterd van Eric Clappton- Tears in heaven, en op het liedje Afscheid van Marco Borsato heeft mijn man het kisje van Amy in het grafje gelegd.

We hebben alles laten onderzoeken mij, Amy moederkoek en navelstreng.
Amy was helemaal gezond, ze had een gezonde vrouwelijk dna en geen chromosomen afwijking. Bij mij is er ook niks gevonden wat een oorzaak zou kunnen zijn van het overlijden van Amy. Wel hebben ze ontdekt dat mijn moederkoek niet goed was ontwikkeld en dat aderenen niet goed waren aangelegd waardoor Amy maar de helft van de voeding kreeg. Ze was 21 cm en woog maar 155 gr.

We mogen weer "klussen" en zijn ook daar ook mee bezig ;) .

Groetjes
 
oh meis,
Ik heb met tranen in mijn ogen je verhaal gelezen.Wat ontzettend erg voor jullie zeg. Er is niks ergers dan je kindje verliezen.

Ik wens jullie ongelofelijk veel kracht toe om dit immens grote verlies een plaatsje te kunnen geven.

Zo kostbaar
is het ongeboren kind
Als een schat
koester je het jonge leven
Ontroostbaar ben je
als het niet van de dood wint
Je had het zo graag alles willen geven.....

Liefs Butterfly
 
O wat erg!

Ik weet precies hoe je je voelt, wij hebben hetzelfde meegemaakt (alleen geen paniekerige echoscopiste).
Het was ons eerste kindje en ook een dochter.
Ik wens jullie heel veel sterkte.
Ik ben nu 33 weken zwanger van de tweede, maar zorgeloos zwanger zijn zit er niet meer in.

Nogmaals heel veel sterkte.

Liefs
 
Wat verschrikkelijk erg voor jullie.
wij hebben dit 5jaar geleden ook meegemaakt, hebben toen ons zoontje verloren.
weet wat jullie nu door moeten maken en dat valt echt niet mee.
weten ze ook wat de oorzaak is geweest?
Wil jullie heel veel sterkte en kracht toewensen met dit grote verlies, de komende tijd/jaren..
want dit is het ergste wat je kan overkomen..

liefs sandra
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan