Even stil staan bij... (vertel)

Lieve allemaal,

Esmé, je maakt toch wat los met je topics! Zat gisteravond even te lezen en wat schrijven hier toch toppertjes mee! De meesten van ons zijn zo optimistisch en attent en dragen toch heel wat bagage mee..... Ik  vind dat erg knap van  jullie, dat mag ook wel eens gezegd worden!! En jeetje Ilya, wat een bericht destijds van die arts, en dan jouw moederinstinct al zó volop aanwezig.....

Wat ik wil delen: het is al eerder gezegd.... De komst van mijn twee kinderen heeft een ander mens van me gemaakt. De eerste keer wist ik echt niet wat me overkwam en vond ik het eerste jaar erg heftig (en wat heerlijk om dan te lezen dat de meeste van jullie er zo heerlijk doorheen genieten!!). Inmiddels is dat babytje van toen een heerlijke eigenwijze peuter/kleuter van 3,5 en deze fase is ook weer zo leuk. De tweede was super welkom en wat een heerlijke meid. Genieten van de babytijd, niet onzeker en last but not least: een schone slaapster die zich super ontwikkeld.
 
En wanneer ik dan echt gelukkig ben: vlak voordat we gaan slapen, samen met manlief nog even de kinderkamertjes binnenglippen en kijken naar die intense overgave van je slapende kinderen. Zo vredig, zoveel geluk in een klein bedje.....

Celebrate live, voor zover dat kan en in je vermogen ligt
Liefs, Susan
 
Pfff, wat een verhalen toch allemaal meiden....

Ook ik noem natuurlijk de zwangerschap en de geboorte van onze kleine hummel.
Ver terug, in het begin van mijn zwangerschap, wist ik al te vertellen dat ik het idee had, dat ik een keizersnede zou gaan krijgen....wist niet waarom en niets bevestigde het. Zelfs de verloskundige hield tot op het laatst vol dat Stef goedom lag....

Pas toen ik eenmaal weeen had, en werd getoucheerd, voelde ze dat hij wel degelijk verkeerd om lag. Ik ben nog altijd zó gelukkig dat ik gewoon voor die keizersnede mocht kiezen! Er was namelijk net iemand in onze omgeving bevallen met een stuitligging en die baby was er niet best aan toe (nog steeds niet trouwens, is zwaar gehandicapt). Ik ben dus zó dankbaar dat de gynaecoloog mijn angst snapte en een ok boekte! Ik was anders echt gek geworden van angst!

En ook ik heb de eerste nacht euforisch naar mijn kleine manneke liggen kijken. Slaap leek op dat moment maar bijzaak.....wat mooi is dat zeg!

zucht.......
Liefs Annet
 
Tsja allereerst sta ik stil bij de geboorte van mijn allerleifst schat, mijn dochter Ilse. Het was het mooiste moment in mijn leven.

Maar er zijn niet alleen mooie momenten die je nooit meer zal vergeten. Wat ik nl ook nooit meer zal vergeten is het moment dat mijn vader vertelde aangeklaagd te zijn door een patiënt uit zijn huisartsenpraktijk. Deze patiënt beweerde ....

Pfff ik vind dit wel moeilijk om te vertellen hoor...zal ik door gaan...???
Ik twijfel, dus laat het nog even bezinken en kom er later misschien nog op terug...kweet nie...
Ik heb dit nl nog nooit tegen iemand anders verteld als tegen mijn man. Mijn schoonouders heb ik het nooit letterlijk verteld. Het is ook zo'n taboe onderwerp...

snik snik
Jeske
 
Bij het leven zelf....daar wil ik even bij stil staan!
Geniet van alle kleine dingen die er zijn het duurt maar even en kan zomaar opeens voorbij zijn! Sinds ik een ww-uitkering heb (nu een maand) moeten we het heel zuinig aan doen, maar toch ben ik zo dolgelukkig met alles wat ik heb, ook de minder leuke dingen.

Het mooiste moment uit mijn leven is de geboorte van Lyanne.Prachtig zo'n glibberig mensje op je buik, die je samen hebt gemaakt. De kleine dingen die je van jezelf terug ziet in zo'n klein wondertje. Zelfs van de (zoveelste) voeding 's nachts geniet ik met volle teugen! Voor je het weet, staat er een jongen (of meisje) op de stoep om je dochter mee uit te nemen, maar dat duurt nog lang gelukkig!!

Ik hoop dat ik dat gevoel over een paar jaar nog een keer mag mee maken. Dat zou heerlijk zijn! Maar voor nu ben ik dus tevreden met wat ik heb, een gezonde dochter en een super kerel waar ik mee getrouwd ben!!

Lieve mensen, geniet van elkaar, probeer geen ruzie te maken met een ander.

Groetjes, Marieke en Lyanne
 
Ik sta graag stil bij een dag als vandaag.
De zon schijnt heerlijk uitbundig, het waait een beetje, het is heerlijk weer om buiten te zijn dus dat hebben we vanochtend ook al uitgebreid gedaan en straks gaan we weer de tuin in.
Ik geniet op een dag als deze van (uiteraard) mijn Apgarscore 1 - mannetje Julian, van het feit dat ik thuis ben en geen werk heb (...), van mijn gezondheid (die niet vanzelfsprekend is) en het feit dat ik een relatie heb die tegen een stootje kan.

Ik neem niks in het leven voor van zelfsprekend aan, het kan zomaar weg zijn. Daarom sta ik regelmatig stil bij de rijkdom van het nu.

Liefs,
Ellen mv Julian
 


Het mooiste moment is toch wel de geboorte van Danique
Wat kan je toch zielsveel houden van zo'n mensje

Je bent eerst zo lang met zijn tweeen en dan ineens is ze er en kan je haar geen dag meer missen.

Wat maakt het je leven compleet en worden andere dingen zo onbelangrijk, die je daarvoor nog heel belangrijk vond.

Wat ben ik blij dat ik haar mag kennen.
Want niets is zo zelfsprekend als kinderen krijgen

Liefs Ilse mv Danique

 
Ook voor mij is het mooiste moment, de geboorte van Mark!!!   Gewoon het geluk om een gezond kind, dat van je zelf is, op de wereld te zetten!!   Dat moment vergeet ik ook gewoon nooit.   En ook het geluk dat je een kind hebt na een miskraam te hebben gehad.  
De miskraam was voor mij een moment in m'n leven waar ik het best moeilijk mee heb  gehad!!   Ik was snel inverwachting en had nooit gedacht dat dat mij zou overkomen...  

Een moment in mijn leven waar ik vaak bij stil sta, is het emigreren naar Canada.   In 1996 vertrok ik met m'n ouders en 2 broers uit Nederland, het vertrouwde plekje waar ik was opgegroeid.   Maar toch vondt ik het een hele uitdaging, en had er wel zin in.   Toch toen ik hier eenmaal was,   was het moeilijker dan ik had gedacht, en wilde toen graag terug.   Maar als ik nu terug kijk, is het toch de juiste beslissing geweest van  m'n ouders, anders had ik waarschijnlijk m'n man niet ontmoet, en nu mijn  mooie zoontje ook niet gehad!!!

Groetjes Liesbeth.
 
Waar ik stil sta in ons leventje? Dat je moet genieten van iedere dag!

Als ik 's avonds nog even bij Tessa op haar kamertje ga kijken, sta ik echt helemaal te glunderen en te tranen van geluk! Ik vindt het zo mooi om haar in ons leventje te hebben!! Dat is voor ons gewoon heel erg bijzonder en het mooiste geluk van de hele wereld.

Lisenka mv Tessa (10-9-2006)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan