ff hier verder evidiaan

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi hoi, ff hier verder, want dan is jou onder werp veranderdt,

Nou de laatste tijd hebben we vaak ruzie, sinds sharon geboren is, ze is nu 19 maanden in het begin ging het super maar namate ze ouder werdt toen werdt ik gestrester voor mij gevoel, ging elke ochtend om 6 uur uit bed,( voor me man) ging dan pas om 12 a 1a2 uur naar bed s avonds werk 2 avonden in de week, voor de kleine zorgen, geen mensen om me heen, alleen sharon, soms me schoonma, de rest laten me stikken of wonen te verweg. in het weekend altijd voor de kleine eruit en naar me ouders of hun naar ons toe.

laatste tijd hebben we ruzie, ben snel boos of vlief ik uit me dak om een klein K** rede, hij doet niks in huis, ik werk zelf maar 2 avonden in de week, soms meer maar dat is in overleg met me man, sinds 4 maanden zijn we verhuist en blijft nog steeds het zelfde alleen hij zit nu vaak boven in plaats van in een andere kamer ( flat) of beneden in de bank te slapen, nu heeft hij gezegt dat hij van me houd en wel bij me wil blijven maar hij weet niet if hij nog liefde kan geven hij mist misschien iets, nu gaat het wat beter maar wat ik al zij twijfel ik 50/50 , weet niet wat ik moet doen, ik heb waar ik nu woon niemand alleen me werk en me schoonma de rest van me familie ( broer en schoonzus ouders vriendinnen) wonen 3kwartier verder weg,

Wil heel graag bij hem blijven maar ik droom ove reen andere jongen me schoonzus en me colega zeggen ook al dan zit er iets niet goed tussen jullie,

wat moet ik doen, als ik bij hem weg ga ga ik terug naar me ouders maar moet dan wle fulltime werken, huisje zoeken, school regelen, alles, dan heb ik me broer wel die me steunt, maar toch ik zit nu al te huilen want ik wil het niet maar andere kant ben ik dan niet gelukkiger dan?

kan jij mij misschien beetje begrijpen

liefs suzette
 
Hoi suzette,

Ik vind het echt heel erg vervelend voor je en begrijp je gevoelens wel een beetje!

Ook ik woon niet in de buurt van mijn familie, maar wel bij die van mijn man.
Ik zou dol graag terug gaan naar daar waar ik vandaan kom. We hebben zelfs op het punt gestaan om het huis van mijn moeder te kopen, maar op het moment dat het bijna zover was haakte mijn man af.
Ik heb daar erg veel verdriet van gehad.
Ook bleek ik op dat moment nog zwanger te zijn ook, wat niet geheel gepland was, maar wel zeker gewenst. Helaas liep deze zwangerschap uit op een miskraam. Na deze periode zat ik niet lekker in mijn vel en wist ook niet meer zo goed, wat nu.....
Ik heb nooit gedacht om bij mijn man weg te gaan, maar ik zou (toen) graag wat meer aandacht willen krijgen.
Inmiddels zijn wij er weer helemaal goed bovenop gekomen en hoop alsnog dat we wat meer in de buurt van mijn familie gaan wonen, maar goed het kan niet allemaal tegelijk!

Je moet het voor jezelf allemaal een beetje op een rijtje krijgen en nagaan wat je echt wilt. Praat er samen over.
Je zegt dat hij niet weet of hij je nog liefde kan geven, maar jullie "slapen"wel samen?! Sorry hoor als ik nu te ver ga.
Zijn jullie allang samen?
Je weet natuurlijk altijd pas achteraf of dat je het goed gedaan hebt of juist de verkeerde beslissing hebt genomen.
Ga een keer samen weg, ergens relaxen of avondje uit.
Als jullie eruit zijn of jullie samen verder willen, moeten jullie misschien wat vaker tijd maken voor elkaar (met z'n tweeen).

Misschien is dit wel allemaal makkelijk gezegd!

Ik zelf werk niet, ben dus altijd thuis bij de kinderen en zorg ook voor het huishouden. Soms baal ik daar ook wel van, zeker in het weekend als mijn man beneden is met de kinderen denk ik "jij kan toch ook wel eens stofzuigen" (we hebben ook nog een hond). Maar tja aan de andere kant hij werkt wel fulltime.
Het is geven en nemen, maar je moet wel naar elkaar luisteren.

Jullie hebben samen een kindje, zij word uiteindelijk de dupe van alles.
Ga ervoor! Een relatie is met vallen en opstaan.
Jullie komen er vast weer bovenop! Luister naar elkaar!!

Sorry voor mijn lange verhaal!
Hoop dat je er iets aan hebt!
Je mag altijd je verhaal kwijt!

Liefs, Anne
 
he meis, nou volgens mij zit ik in het zelfde schuitje als jij, of was, we zijn 6 jaar bij elkaar wonen 4 half en zijn 2 jaar getrouwd, we slapen wel gelukkig hahah, we praten wel goed met elkaar soms loopt het uit op ruzie maar niet altijd, ik werk 2 avondjes in de week en de rest zorg ik voor de kleine en huishouden, me man werkt fulltime en rijst 2 uur perdag er nog een bij, dus 10 uur van huis af, ik verw8 ook niet van em dat hij wat doet maar af en toe een keer uitslapen vind ikw el prettig en tijd voor elkaar , maja das sinds kleine niet meer, 1 keer en dat was 1 nachtje in een hotelletje, en dat was vanaf s avonds tot de volgende morgen 9 uur, hij heeft nooit zin om ergens naar toe te gaan hij zit liever thuis of naar een vriend, hhij wil wel een weekendje met een vriendin weg zonder mij en de kleine, en dat zit me ook dwars heb gezegt dat ik het niet wilde en dan zegt hij van joh je gunt me ook niks jij bent wel 2 keer weg geweest, nou 1 keer met me schoonzus naar zwaluwhoee beuty arangement gewonnen hij wilde niet meer, en 1 keer naar slagharen met vriendinnen en wilde ook dat hij mee ging en dat wilde hij ook niet dus, echt een weekend weg nee.

het gaat nu wat beterde hij zit meer beneden dus.

groetjes suus
 
Hoi suus,
Ook bij ons is het zo dat we sinds de kinderen er zijn (Evi 3,5 en Daan word volgende maand 2) weinig tijd voor elkaar hebben. Ik zou graag een vaste oppas hebben, zodat we wat vaker weg zouden kunnen gaan. Mijn schoonouders passen eigenlijk altijd op maar die vraag ik niet als we bv. zin hebben om morgen naar de film te gaan, zij hebben nog 4 kleinkinderen en passen daar natuurlijk ook geregeld op. Wel gaan wij morgen lekker naar de zwaluwhoeve met z'n tweeen en hebben s'avonds daar in de buurt een hotelletje. Dan blijven de kinderen uiteraard wel bij mijn schoonouders.
Is het geen idee voor jou om hem eens te verrassen met en weekendje weg ofzo?
Via vakantieveilingen kun je heel vaak voor weinig geld en weekendje weg, en dagje verwennen en of een nacht in een hotel.

Ik ben inmiddels trouwens nog steeds niet ongesteld en ook niet zwanger.
Na eerst 3 maanden geen menstruatie te hebben gehad, eindelijk in december weer wel en nu nog steeds niet. Ik weet het ook niet meer.....
Gelukkig had ik al een afspraak staan voor 4 feb. bij een fertiliteitsarts omdat ik dus maar geen menstruatie kreeg. Heb hem nog niet afgebeld en ga dus ook maar als ik maar niet ongesteld word.

liefs, Anne
 
he meis ja daar zat ik ook aan te denken een weekendje weg maar hoe krijg ik hem zover, want als ik rij met de tomtom dan weet hij gelijk waar we naar toe gaan, en ik rij nooit als hij mee gaat, en kleding enzo, en hoe moet ik dat met zijn baas regelen dat hij vrijdags vrij is,hij weet iets heel snel wat er is en kan gana gebeuren, ik kan ook niks geheim houden als hij er naar vraagt, dus ben ik bang dat hij als nog niet mee gaat.en dat ene nachtje hotel was ook een verrassing van mij omdat we toen een jaar getrouwdt waren nu bijna 2 jaar.hij had ook gezegt dit jaar zijn we naar amerika geweest zo niet zijn we uit elkaar, dat snap ik niet en heb het hem wel gevraagt maar begrijp het nog steeds niet, hij wil wel wat ik al zei een weekendje met een vriendin van hem weg, op onze kosten, maar hij wil niet met mij weg, ik mis heel erg het gezin zijn, hij is wel papa en daar doet die alles voor en ben wel zijn vrouw maarieder appart dus als ik met de kleine ben in het weekend is hij er zelden omdat ze naar mij hangt, hij zei ook straks als ze kan praten dan is het veel interesanter dan nu, wat moet ik hiermee, ?

O das balen zeg dat je nog in onzekerheid zit, en een bloedtest bij de HA want daar heb je recht op, en als ik jou was als dat niet gebeurt een die fertiliteitsarts bellen of je eerder mag komen, hoelanger je in onzekerheid zit des telanger kan het duren (als je niet zwanger zou zijn) voordat jemenstruatie komt, want die kan wel uitblijven je sluit dan gewoon je eileiders af.

wat is een fertiliteitsarts?

liefs suzette
 
Hoi hoi,

Ik denk dat het man eigen is dat ze de kinderen pas "leuk" gaan vinden als ze gaan praten. Natuurlijk houden ze wel van de kinderen, maar ook mijn man heeft nu meer aan de kinderen nu ze wat ouder zijn, hij vond er aan het begin ook niet heel veel aan. Hij zei: je kunt ze alleen maar vast houden. Ik kan me er ook wel iets bij voorstellen aangezien wij al vanaf het begin een band met de kinderen hebben. Als ze net geboren zijn, zijn ze ook continue bij ons om te drinken. Voor mannen slapen, eten en huilen ze alleen.

Waarom wil hij wel met jullie vriendin weg en niet met jou/jullie? En wat is daar dan de reden van?
Ook kun je natuurlijk pas op vrijdagavond gaan zodat je niks met zijn baas hoeft te regelen.
Wat betreft de verrassing, ik ben ook niet zo goed in het geheim houden.
Maar je kunt natuurlijk ook samen met hem een weekendje weg boeken, zodat jullie samen besluiten wat jullie gaan doen als hij dat dan zou willen.

Een fertiliteitsarts is een gyn maar ook een arts die naar je kinderwens kijkt, dus ook naar je vruchtbaarheid.
Hoop dat hij/zij iets voor me kan doen als mijn mestruatie nu echt weer uitblijft.......

Als ik ideeen krijg voor een leuk weekendje of nachtje weg zal ik het je zeggen!!

Liefs, Anne
 
waarom hij met haar weg wilt is omdat ze zoveel voor ons doet ( meer voor hem) om haar te bedanken, zij zei dat ze wel wil alleen als ik het goed vind en niet jaloers wordt, gelukkig gaat het nu stukken beter bij ons, hij heeft nog steeds over een 2de niet echt zo zeer tegen mij maar meer met onze nieuwe buren die een baby hebben van 8 weken,hij vind het niet erg als ik hem een zoentje geef waar andere bij zijn, dus hij duwt me ook niet weg das al een goede teken, heb weinig ruzie met hem,en kan lachen , vanochtend zijn we samen uit bed gegaan ik haar fles gemaakt en hij sharon eruit gehaald, ben toen alleen met de kleine naar me ouders gegaan en om 8 uur vanavond thuis met een leuke gezellige welkom, mijn twijfel is al wat minder maar weg is die niet, heb wel minder huil buien. dus zit ik een beetje te kijken hoe duur het een retourtje voor 3 pers is naar amerika in december maar dat is nog niet mogelijk.

hoe is het nu met jou? al een menstruatie in de buurt?

De zus van mijn schoonzus moet geopereert worden aan der eierstokken 1 moet weg gehaald worden zit een kieste op, en op 1ste kerstdag is ze gecuruteerd van een vruchtje wat al een jaar zat en dat toen niet zagen na de controles, gelukkig heb ik dat gelukkig niet.

groetjes liefs suzette
 
Hoi Suzette,

Wat een verhaal van je schoonzus!
Ik mag dan al helemaal niet klagen.

Gelukkig gaat het al iets beter tussen jullie!
Het gaat vast weer helemaal goed komen, dat gaat alleen (helaas) niet van de ene op de andere dag.
En wie weet als jullie rustig aan voor een 2e gaan dat het dan ook wel gauw raak zal zijn.

Nee ik heb nog steeds geen voor gevoel van mijn menstruatie. Heb wel al een paar weken allemaal buikpijn (menstruatiepijn), maar nog steeds niets.
Ik was al bang dat ik gisteren ongesteld zou worden, omdat we naar de zwaluwhoeve gingen, maar "gelukkig" niet. Ondanks dat ik bijna zeker weet dat ik niet zwanger ben, hoop ik toch nog op een wonder. Het is allemaal zo dubbel. Normaal gesproken zou je zwanger zijn als je niet ongesteld word en misschien is mijn iesprong nog wel helemaal niet geweest. Maar we kunnen het moeilijk iedere dag doen.
Hoop snel wat meer zekerheid te krijgen!

En probeer lekker te genieten van de momenten dat hij samen met jullie geniet, misschien zat hij ook even niet lekker in zijn vel!!

Liefs, Anne
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan